กลอนอย่าไปเลยเมืองสวรรค์

จำนวน  5  บทกลอน

………………….

กลอนที่  1

………………….

อย่าไปเลย  เมืองสวรรค์  มันลำบาก

นางฟ้ามาก  เกินกว่า  จะสู้ไหว

เทวดาหนึ่ง  นางฟ้าแสน  สู้ได้ไง

ถ้าไม่ตาย  ก็คางเหลือง   เพราะเปลืองแรง

พระอินทร์ก็  ตัวเขียว  เพราะเรื่องนี้

แรงไม่มี  ยังทำท่า  ว่าเข้มแข็ง

ยืนหยัดสู้  ด้วยใจ  แต่ไร้แรง

จึงร่องแร่ง  ตัวเขียว  เยี่ยวไม่มี

เป็นมนุษย์  เรานี้  ดีกว่าเยอะ 

เมื่อได้เจอะ   รักจริงใจ  ไม่หน่ายหนี  

เป็นผัวเดียว  เมียเดียว  ชั่วชีวี

ครองรักที่  อบอุ่น  ไม่วุ่นวาย

………………….

กลอนที่  2

………………….

อย่าไปเลย  เมืองสวรรค์  มันลำบาก

หาผัวยาก  เกินไป  สุดไขขาน

พระอินทร์ก็  เมียมาก  สุดประมาณ

เทพนอกนั้น  มีกิ๊กกั๊ก  มากเหมือนกัน

จะผัวเดียว  เมียเดียว  เหมือนมนุษย์

มันยากสุด  จะหาได้  ในสวรรค์

เพราะผู้ชาย  ส่วนใหญ่  ไม่ให้ทาน

ไม่ทำการ  รักษา   ศีลธรรม 

พอตายปั๊บ  บ้างไปเกิด  เป็นมนุษย์

บ้างถูกฉุด  ลงนรก  ปีนงิ้วหนาม

รวมผู้ชาย  ทุกประเทศ  ทุกเขตคาม 

ที่จะข้าม  ขึ้นสวรรค์  นั้นนิดเดียว

เทวดา  บนสวรรค์  จึงมีน้อย

นางฟ้าคอย  ต่อคิวยาว  จนหน้าเขียว

กว่าจะได้  นี่นั่น   นานจริงเชียว

ผู้ชาญเชี่ยว  เรื่องสวรรค์  ท่านบอกมา

เป็นมนุษย์  เช่นนี้  แหละดีแล้ว

ไม่ต้องแห้ว  รอนาน  กันหรอกหนา

เพียงเอ่ยทัก  ยักคิ้ว  ยิ้มหลิ่วตา

ก็ได้พา  กันไปมั่ว  เรื่องผัวเมีย

…………………….

กลอนที่  3

…………………..

อย่าไปเลย  เมืองสวรรค์  มันลำบาก

เพราะต้องลาก  ดวงตะวัน  เช้ายันค่ำ

มืดห้อยดาว  ถึงเที่ยงคืน  เป็นประจำ

เก็บดาวคว่ำ  จากเที่ยงคืน  ถึงเช้าเลย

เช้าขึ้นมา  ลากตะวัน  จนยันค่ำ

งานประจำ  ลากห้อยเก็บ  ไม่อยู่เฉย  

เทพมีน้อย  ผลัดเปลี่ยนบ้าง  ไม่มีเลย

จะเอื้อนเอ่ย  ให้ใครช่วย  ก็ป่วยการ

เกิดเป็นเทพ  สุริยันต์  นึกว่าโก้

ที่แท้โอ้ งานใหญ่  เกินไขขาน

ลากตะวัน  ห้อยดวงดาว  ทั่วจักรวาล

ทุกคืนวัน  หลายล้านปี  ที่ทำมา 

ทรมาณ  ทรกรรม  ช้ำดวงจิต

เพราะคิดผิด  ว่าสวรรค์  แดนหรรษา

ที่ไหนได้  งานหนักกว่า  ในโลกา

หาเวลา  พักไม่มี   นี่เหลือทน

ใครอยากเป็น  เทพสุริยันต์  บนชั้นฟ้า

เอ่ยวาจา  สมัครได้   ในทุกหน

เทพสุริยันต์  อยากจะมา   เกิดเป็นคน

หากใครสน   ท่านเปลี่ยนให้  ในทันที

………………….

กลอนที่  4

………………….

อย่าไปเลย  เมืองสวรรค์  มันลำบาก

ทำงานหนัก  ทั้งวัน   เช้ายันค่ำ

เมฆขลา   ต้องล่อแก้ว  เป็นประจำ

อสูรย์ตาม  ขว้างขวานใส่  ไม่เลิกลา

เทพแห่งฟ้า  เมฆขลา  ต้องคอยหลบ

อสูรย์พบ   เมื่อไหร่  ไล่เข่นฆ่า

ต้องคอยหลบ  หลีกลี้  ทุกเวลา

เนิ่นนานมา  หลายล้านปี  ที่เป็นไป

ถ้าชีวิต  นางฟ้า  เป็นอย่างนี้

มันจะมี  ความสุข  ได้ที่ไหน

เกิดเป็นคน  ดีกว่า  ตั้งมากมาย

เที่ยวกินไป  ไม่ต้องหวั่น  ใครบั่นคอ

ถึงมีมั่ง  ไม่มีมั่ง  ก็ช่างเถอะ

ไม่ต้องเจอะ  อสูรย์ร้าย  ไล่บั่นศอ

ขืนขว้างขวาน  ใส่เรา  เจอปังตอ

ต้องวิ่งห้อ  กลับสวรรค์  มันกลัวตาย 

………………….

กลอนที่  5

………………….

อย่าไปเลย  เมืองสวรรค์  มันลำบาก

ไปก็ยาก  ค่าคอมแพง  คนแข่งหลาย

ต้องจ่ายตังค์  ทำนี่นั่น  ตั้งมากมาย

งานสบาย  บนสวรรค์  นั้นไม่มี

ต้องดูแล  รักษา  พวกมนุษย์

ถึงยากสุด  เพียงใด  ไม่หน่ายหนี

ทุกคำขอ  ต้องช่วยดล  ให้ผลดี

แต่ยังมี  คนขี้เหม็น  ไม่เห็นคุณ

เที่ยวก่นด่า  ว่าร้าย  สารพัด

ยากจะขัด  ข้องเกี่ยว  ทำเฉียวฉุน

ช่วยทุกอย่าง  ไม่หวังให้  ตอบแทนคุณ

ทุกงานบุญ   ต้องมาหมด  ช่วยจดจำ

ก่อนจะนอน  บนบานหา  ให้มาคุ้ม

ตื่นนอนรุม  บนบานหา  มาช่วยหาม

เหล่ามนุษย์  ทุกประเทศ  ทุกเขตคาม

บนติดตาม  ขอวุ่นวาย  ไม่เว้นวัน

เช้ายันค่ำ  ต้องทำตาม  บนมนุษย์

มากมายสุด  เกินกว่า  จะไขขาน

บางคนก็  บนหา  ให้ช่วยงาน

บ้างบนบาน  ศาลกล่าว  ให้ช่วยดล

กลางคืนต้อง   เข้าฝัน  พวกมนุษย์

มากมายสุด คณานับ  คะเนผล

ต้องช่วยเข้า  ความฝัน   ของทุกคน 

เข้าฝันจน  คนตื่นนอน  จึงจรลา

แต่ละวัน  วนเวียน   อยู่อย่างนี้

จนไม่มี  เวลาพัก   สักนิดหนา

เมืองสวรรค์  งานมาก  สุดพรรณา

หาเวลา  นอนนี่นั่น  อย่าฝันเลย

เป็นมนุษย์  เช่นนี้  แหละดีแล้ว

ไม่มีแห้ว  เรื่องบนเตียง  เคียงเขนย

งานก็น้อย   แย่งกัน  งานเสบย

ไม่ทำเลย  ก็ตามใจ  ไม่ว่ากัน

……………………………………….