กลอนไว้อาลัยแม่

มีให้เลือกใช้  23  บทกลอน

………………………………………………….……..

1. อาลัย.คุณแม่ทุม ไชยวงศ์คต

……………………………………………………..….

แม่เล่าว่า  เป็นกำพร้า  เมื่อยังเล็ก    

ตอนเป็นเด็ก สุดลำบาก  มากปัญหา

ต้องพาน้อง   ย้ายบ้าน  ตามคุณตา

ด้วยหวังว่า  แม่ใหม่  ไม่ระราน

แม่แต่งงาน  ได้ค่าดอง  สองบาทครึ่ง 

กับหนุ่มซึ่ง  รักแม่  ไม่แปรผัน

มีลูกน้อย  สิบคน  เป็นพยาน            

ร่วมกันสาน  ถักทอ  ไม่ท้องาน    

แม่ลำบาก  ตรากตรำ  ทำงานหนัก     

ได้หยุดพัก  ยามนอน  ตอนหลับฝัน

ลืมตาตื่น  คราใด  วิ่งใส่งาน            

เพื่อให้บ้าน  มีกินใช้  ไม่อับจน

ส่งลูกเข้า  โรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน     

ลูกสอบผ่าน  แยกกันไป  หลายแห่งหน

สร้างครอบครัว  พอมีกิน ได้ทุกคน     

มีสุขล้น ถึงงานหนัก  ต้องตรากตรำ

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ     

หาใดเทียบ  เทียมได้  ในโลกสาม

ลูกไม่อาจ  เกาะติด  ประชิดตาม   

ขยายความ  เล่าได้จบ  ครบทุกอัน     

รู้ดีว่า  ความตาย  เป็นธรรมชาติ 

แต่ไม่อาจ  ห้ามใจ  ไม่โศกศัลย์

หยดน้ำตา  ไหลพราก  ยามจากกัน 

ไม่มีวัน  คุณแม่ฟื้น  กลับคืนมา

เหลือเพียงรอย  อาลัยรัก  ที่ปักแน่น     

เป็นรากแก่น  ให้คิดถึง คะนึงหา

แม้ไม่อาจ  กอดแม่ได้  ในทุกครา   

ขอเพียงว่า  ฝันไป  ได้ผูกพัน   

ขอกุศล  ผลบุญ  แม่เคยสร้าง           

เป็นพลัง  ส่งแม่ถึง  ซึ่งฝั่งฝัน

ขอกรรมดี  จงให้ผล  ดลบันดาล 

เทพเทวัญ ดลช่วย  อำนวยพร

ให้วิญญาณ  แม่ลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า    

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร 

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร            

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าวิญญาณ  แม่ลอยไป  แล้วได้ทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน  แสนสุขสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน     

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรัก และอาลัยยิ่ง

จาก ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

……………………………………………………….

2. อาลัยคุณแม่ปทุมมา  แก้วชมพู

…………………………………………………………..

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก 

มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์ 

เคยยืนหยัด  ต้านลมฝน  มาช้านาน

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณแม่ 

คอยดูแล  คอยกำกับ  อวยทรัพย์สิน

ฝึกลูกให้  รู้จัก  รักทำกิน        

เป็นออมสิน  ตัวช่วย  อวยเงินทอง

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม 

แม่สิ้นลม  ถามไถ่  ไม่สนอง

จะทุบหลัง  ดึงไหล่  ก็ไม่มอง

ลูกหลานร้อง  เรียกหา  ด้วยอาลัย 

ไม่มีแม่  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก 

ขาดเสาหลัก  คิดไป  ยิ่งใจหาย

นั่งอึมครึม  ซึมเศร้า  สุดเหงาใจ            

เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

เหลือเพียงรอย  อาลัยรัก  ที่ปักแน่น

เป็นรากแก่น  ให้คิดถึง  คะนึงหา

แม้ไม่อาจ  กอดแม่ได้  ในทุกครา

ขอเพียงว่า  ฝันไป  ได้ผูกพัน

ขอกุศล  ผลบุญ  คุณแม่สร้าง

เป็นพลัง  ส่งแม่ถึง  ซึ่งฝั่งฝัน

ขอกรรมดี  จงให้ผล  ดลบันดาล

เทพเทวัญ  ดลช่วย  อำนวยพร

ให้วิญญาณ  แม่ลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

สถิตอยู่  สรวงสวรรค์  นิรันดร

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน       

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………

กลอนที่  3

………………………

อาลัยคุณแม่ดอกรัก   มะม่วงหาว

แม่ของฉัน  ใจดี  เป็นที่หนึ่ง   

เป็นที่พึ่ง  ยิ่งใหญ่  หาใดเหมือน

คอยชี้แนะ  ชี้นำ  คอยพร่ำเตือน

อยู่เป็นเพื่อน  ให้อาศัย  เมื่อภัยมา

คอยป้อนข้าว  ป้อนน้ำ  ยามเจ็บไข้

ยามมีภัย  ช่วยดูแล  แก้ปัญหา

ยามลำบาก  ขัดสน  จนเงินตรา

ได้พึ่งพา  คุณแม่ช่วย  ด้วยจริงใจ                      

แม่ของฉัน  เกิดอยู่  หมู่บ้านนี้         

หลายสิบปี  ที่ไม่   ย้ายไปไหน

ลูกทุกคน  เรียนจบ   สมตั้งใจ                       

จากแม่ไป  มุ่งหน้า  หางานทำ

แต่แม่ยัง   เป็นหลักชัย  ให้แก่ลูก          

ยังพันผูก  ลูกให้  ไม่ถลำ

คอยถามไถ่  ลูกท้อถอย  คอยแนะนำ     

ทุกถ้อยคำ  ยังก้องอยู่  มิรู้คลาย 

มาบัดนี้  คุณแม่จาก  ลูกไปแล้ว       

ไร้วี่แวว  ไม่อาจรู้   แม่อยู่ไหน

เห็นเพียงร่าง  ที่รอเข้า เมรุเผาไฟ                   

ส่วนตัวจริง   แม่ไป  อยู่ไหนกัน

ยิ่งคิดไป  ใจหาย  อาลัยรัก           

สุดจะหัก  ห้ามใจ  ไม่โศกศัลย์

เพราะไม่อาจ  ช่วยแม่ฟื้น  คืนชีวัน            

ปรับทุกข์กัน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา           

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า        

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา                  

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต             

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่   ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์   

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรันดร์  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จากใจของลูก หลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………….

กลอนที่  4

………………..

อาลัยคุณแม่อมรรัตน์  มะนาวโห่

แม่ของฉัน  ใจดี  เป็นที่หนึ่ง         

เป็นผู้ซึ่ง  เลี้ยงเรา  เฝ้าถนอม

เหลือบยุงริ้น  มิยอมให้  มาไต่ตอม        

ซักผ้าอ้อม  กล่อมเห่  ผูกเปลไกว

ลูกหัดเดิน แม่ช่วย  ด้วยความรัก           

คอยเอ่ยทัก  ยิ้มให้  ไม่ห่างหาย

ลูกล้มคว่ำ  ช่วยปกป้อง  ประครองกาย   

ไม่เหนื่อยหน่าย  รักลูก  อย่างถูกทาง

ลูกมีภัย  แม่ปกป้อง ด้วยชีวิต               

ลูกทำผิด  แม่ผิดด้วย  ช่วยสะสาง

คอยปกป้อง  ประครองลูก  ไปถูกทาง       

เป็นความหวัง  ให้อาศัย  เมื่อภัยมา 

 เป็นผู้แนะ  นำทาง  สร้างชีวิต

ชี้ถูกผิด  ให้ขยัน  หมั่นศึกษา  

เป็นออมสิน  กดเบิกไป  ได้ทุกครา

เป็นมนต์ตรา  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

แม่จึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

เป็นมิ่งมิตร  จริงแท้  ไม่แปรผัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ

มากเกินการ   จะบรรยาย  ขยายความ

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว

ไร้วี่แวว  แม่ไปไหน  ในโลกสาม

ลูกไม่อาจ เฝ้าประชิด  เกาะติดตาม

ทุกโมงยาม  เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา

เป็นนางฟ้า  เสวยสุข  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                                                                    

แสนสำราญ เปี่ยมสุข ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง
จาก…ลูกของแม่ทุกคน

…………………

กลอนที่  5

………………

อาลัยคุณแม่สุมณฑา  มะเขือเผา

แม่ลำบาก  ตรากตรำ  ทำงานหนัก

ได้หยุดพัก ยามนอน ตอนหลับฝัน

ลืมตาตื่น  คราใด  วิ่งใส่งาน

ดูแลบ้าน  เลี้ยงเป็ดไก่  หมูวัวควาย

ครอบครัวเรา  มีหลักฐาน  มีบ้านช่อง

มีพี่น้อง  ญาติสนิท มิตรสหาย

แสนอบอุ่น  แสนสนุก  สุขสบาย

แต่สุดท้าย เหลือเพียงฝัน  เท่านั้นเอง

คุณแม่ลุก  ขึ้นใหม่  ไม่ยอมแพ้

ผิดพลาดแก้  ไม่หวั่นไหว  ใครข่มเหง

สร้างฐานะ ขึ้นใหม่  ด้วยตนเอง

ไม่หวั่นเกรง  ความทุกข์ยาก  ลำบากกาย

แต่ความหวัง กลับกลาย  เป็นไม่แน่

เพราะคุณแม่  เจ็บไข้  ไม่สร่างหาย

เป็นเบาหวาน  กินยาหมอ  รอความตาย

จนสุดท้าย  ต้องพลัดพราก  จากลูกไป

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย

ประทับใจ ลูกหลานทั่ว  ทุกตัวคน

ลูกหลานญาติ  มาส่งแม่  ในวันนี้

อุทิศพลี ต้นทุน  บุญกุศล

อุทิศแด่  คุณแม่  กันทุกคน

โปรดจงดล ส่งทางให้ แม่ไปดี

ได้ไปสู่  สรวงสวรรค์  บนชั้นฟ้า

เป็นเทวา  เสวยสุข  เกษมศรี

ขอกุศล  ผลบุญ  คุณความดี

ดลให้มี  เป็นได้  ดั่งใจเทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………

กลอนที่  6

…………………..

อาลัยคุณแม่อมรา  ถิ่นกาหลง

ลูกเจ็ดคน  แม่ทนเลี้ยง  เพียงเพราะรัก

อยู่เป็นหลัก  เป็นมิ่งขวัญ  ไม่หวั่นไหว

เมื่อยามทุกข์  โศกเศร้า แม่เข้าใจ

ดุจร่มไทร  ให้วิหก  นกพึ่งพา

คอยแนะนำ  พร่ำวอน   คอยสอนสั่ง

เป็นกำลัง   ใจให้  ใฝ่ศึกษา

เป็นออมสิน   กดเบิกได้  ทุกเวลา

เป็นมนต์ตรา  ให้สู้ต่อ  ยามท้อใจ  

ชีวิตแม่  เป็นแบบอย่าง  ให้แก่ลูก

เดินทางถูก  ถึงฝั่งฝัน  ดั่งมั่นหมาย

ประสบโชค   มีสุข  สนุกสบาย

มีเป็นได้  ดั่งฝัน  กันทุกคน

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  ในใจลูก

ชี้ผิดถูก  ให้ลูกได้  ในทุกหน

คำสั่งแม่   ประทับไว้  ในกมล

ลูกทุกคน  จะสู้ต่อ  ก่อให้เป็น

ต่อแต่นี้  ไม่มี  คุณแม่แล้ว

ไร้วี่แวว  หาไหน  ก็ไม่เห็น

เคยปรึกษา  คุยสนุก  ทุกเช้าเย็น

ต่อนี้เป็น  สุดแต่กรรม  จะนำไป

ลูกหลานญาติ  มาส่งแม่  ในวันนี้

ต่างล้วนมี  ใจรักมั่น  ไม่หวั่นไหว

ถึงอยู่ห่าง  แห่งหน  ตำบลใด

ทั้งใกล้ไกล  มาส่งให้  แม่ไปดี

ขอกุศล  ผลบุญ  ลูกหลานสร้าง

เป็นพลัง  ส่งแม่ให้  ไปสุขี

สู่สวรรค์  ชั้นฟ้า  สุขาวดี

อันเป็นที่  สุขสันติ์  นิรันดร์เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

 ……………………

กลอนที่  7

………………….

อาลัยคุณแม่สายสมร  โคกหนองนา

ได้ข่าวร้าย  นอนไม่หลับ  กระสับกระส่าย

น้ำตาไหล  รินรุด  สุดจะฝืน

กราบวิงวอน  เทพไท้  ให้แม่คืน

แม้ดึกดื่น  เพียงใด  หลับไม่ลง

แม่กลับมา  เพียงร่าง  ไร้ชีวิต

เหมือนดวงจิต  พ่อแยก  แตกเป็นผง

ความใฝ่ฝัน  มั่นหมาย  สลายลง

แม้ฝึกปลง  ใจล่วงหน้า  เจียนบ้าตาย

ขอจงสู่  สุคติ  สู่ที่ชอบ

กรรมดีกอบ กุศลสร้าง  ไม่ห่างหาย

โปรดช่วยดล  แม่ให้  ไปสบาย

สู่ที่หมาย  สรวงสวรรค์  ชั้นวิมาน

หากชาติหน้า  เกิดใหม่  ได้อีกหน

ขอเป็นคน  รักแม่  ไม่แปรผัน

เพียงได้พบ ประสบพักตร์ ให้รักกัน

รักผูกพัน  ทุกชาติ  ไม่คลาดคลา

มีอายุ  ยืนยาว  จนเฒ่าแก่

รักดูแล   กันและกัน  ดังปรารถนา

ขอให้รัก  คงมั่น  ดั่งสัญญา

ไปจนกว่า  ฟ้าสิ้น  ดินมลาย

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…พ่อ  ลูก ๆ  และญาติพี่น้องทุกคน

………………….

กลอนที่  8

…………………

อาลัยคุณแม่สุภาวดี  พันธุ์หิ่งห้อย

ลูกสามคน  แม่ทนเลี้ยง  เพียงเพราะรัก

อยู่เป็นหลัก  เป็นมิ่งขวัญ  ไม่หวั่นไหว

เมื่อยามทุกข์  โศกเศร้า แม่เข้าใจ

อยู่ข้างกาย  หลานลูก  ด้วยผูกพัน

ชีวิตแม่  เป็นแบบอย่าง  ให้แก่ลูก

เดินทางถูก  ถึงที่หมาย  ได้ดั่งฝัน

ประสบโชค  มีสุข  ทุกคืนวัน

เป็นมิ่งขวัญ  พันผูก  ลูกร่มเย็น

ต่อแต่นี้  ไม่มี  คุณแม่แล้ว

ไร้วี่แวว  หาไหน  ก็ไม่เห็น

เคยปรึกษา  คุยสนุก  ทุกเช้าเย็น

ต่อนี้เป็น  สุดแต่กรรม  จะนำไป

ลูกหลานญาติ  มาส่งแม่  ในวันนี้

ต่างล้วนมี  รักมั่น  ไม่หวั่นไหว

ถึงอยู่ห่าง  แห่งหน  ตำบลใด

ทั้งใกล้ไกล  มาส่งให้  แม่ไปดี

ขอกุศล  ผลบุญ  ลูกหลานสร้าง

เป็นพลัง  ส่งแม่ให้  ไปสุขี

สู่สวรรค์  ชั้นฟ้า  สุขาวดี

อันเป็นที่  สุขสันติ์  นิรันดร์กาล

หากชาติหน้า  เกิดใหม่  ได้พานพบ

ขอประสบ  พันผูก  เป็นลูกหลาน

ได้ตอบแทน  พระคุณแม่  ให้แสนนาน

เหล่าภัยพาล  ไม่มาพราก  เราจากกัน

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..……

กลอนที่  9

…………………….

อาลัยคุณแม่กมล  สะเดาหวาน

ชีวิตแม่  ทนลำบาก  มามากยิ่ง     

ทำทุกสิ่ง  ทั้งทำนา  ทั้งค้าขาย

ทั้งเลี้ยงหมู  เลี้ยงเป็ดไก่ เลี้ยงวัวควาย             

เหนื่อยเพียงใด  ไม่เคยบ่น  ทนหมั่นเพียร

ตื่นแต่ดึก  ฝึกลูกให้  สู้ชีวิต              

ให้รู้ถูก  รู้ผิด คิดอ่านเขียน

ให้ลูกมี  ความหวัง  ตั้งใจเรียน                        

ให้พากเพียร  ให้สินทรัพย์  นับอนันต์

แม่ให้ลูก  ทุกอย่าง  ที่หาไว้

ส่งเสริมให้  ได้มีเป็น  เช่นที่ฝัน

ลูกผิดพลาด   แม่แก้ไข  ให้ฉับพลัน

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

แม่จึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

ช่วยลิขิต  ชีวิตให้   ไม่แปรผัน

ปกป้องลูก  หลานเป็นสุข ทุกคืนวัน

สุดจะบรร  -ยายครบ  จบพระคุณ

กับเพื่อนพ้อง  น้องพี่  มีแต่ให้

เอาใจใส่  โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

กับวัดวา  ศาสนา  เนื้อนาบุญ

คอยค้ำจุน  ปฏิบัติ  ด้วยศรัทธา

ต่อแต่นี้  ไม่มีแม่  ให้เราเห็น

ทุกเช้าเย็น  ไม่มีแม่  คอยห่วงหา

ไม่มีแม่  คอยกำกับ  ซับน้ำตา

ต้องเหว่ว้า  หงอยเหงา  สุดเศร้าใจ

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข 

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย

ประทับไว้  ในใจลูก  หลานทุกคน

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์

สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ต้นทุน  บุญกุศล

ขอเทพไท้  เทวัญ  บันดาลดล

เทพเบื้องบน  ดลบันดาล  ประทานพร

ให้คุณแม่  ได้ไปเกิด  บนชั้นฟ้า

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

หากชาติหน้า  เกิดใหม่  ได้พานพบ

ขอประสบ  พันผูก  เป็นลูกหลาน

ได้เลี้ยงดู  อยู่ด้วยกัน  นานแสนนาน

เหล่าภัยพาล  ไม่มาพราก  เราจากกัน

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก.. ลูก หลาน  และญาติพี่น้องทุกคน

…………………..

กลอนที่  10

……………………

อาลัยคุณแม่ละอองดาว  มะพร้าวเผา

ลูกเเปดคน  แม่ทนเลี้ยง  เพียงเพราะรัก

อยู่เป็นหลัก  เป็นมิ่งขวัญ  ไม่หวั่นไหว

เมื่อยามทุกข์  โศกเศร้า แม่เข้าใจ

ดุจร่มไทร  ให้วิหก  นกพึ่งพา

คอยแนะนำ  พร่ำวอน   คอยสอนสั่ง

เป็นกำลัง  ใจให้   ใฝ่ศึกษา

เป็นออมสิน    กดเบิกไป  ได้ทุกครา

เป็นมนต์ตรา  ให้สู้ต่อ  ยามท้อใจ

ชีวิตแม่  เป็นแบบอย่าง  ให้แก่ลูก

เดินทางถูก  ถึงฝั่งฝัน  ดั่งมั่นหมาย

ประสบโชค   มีสุข  สนุกสบาย

มีเป็นได้   ดั่งฝัน  กันทุกคน

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  ในใจลูก

ชี้ผิดถูก  ให้ลูกได้  ในทุกหน

คำสอนแม่  ประทับไว้  ในกมล

ลูกทุกคน  จะสานต่อ  ก่อให้เป็น

ต่อแต่นี้  ไม่มี  คุณแม่แล้ว

ไร้วี่แวว  หาไหน  ก็ไม่เห็น

เคยปรึกษา  คุยสนุก  ทุกเช้าเย็น

ต่อนี้เป็น  สุดแต่กรรม  จะนำไป

ลูกหลานญาติ  มาส่งแม่  ในวันนี้

ต่างล้วนมี  ใจรักมั่น  ไม่หวั่นไหว

ถึงอยู่ห่าง  แห่งหน  ตำบลใด

ทั้งใกล้ไกล  มาส่งให้  แม่ไปดี

ขอกุศล  ผลบุญ  ลูกหลานสร้าง

เป็นพลัง  ส่งแม่ให้  ไปสุขี

สู่สวรรค์  ชั้นฟ้า  สุขาวดี

อันเป็นที่  สุขสันติ์  นิรันดร์เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

…………………..

กลอนที่  11

…………………

อาลัยคุณแม่คนึงนิตย์  ฝรั่งดอง

แม่ลำบาก  ตรากตรำ  ทำงานหนัก

ได้หยุดพัก ยามนอน ตอนหลับฝัน

ลืมตาตื่น  คราใด  วิ่งใส่งาน

ดูแลบ้าน  ให้พ่อลูก สุขสบาย

คอยรับส่ง  ลูกไปเรียน  ฝึกเขียนอ่าน                                                                                                             

สะสางงาน  ทุกอย่าง  ไม่ห่างหาย

ยามแบ่งของ  พ่อลูกต้อง ได้ก่อนใคร

แม่สุดท้าย  ได้ที่เหลือ  ถ้าเผื่อมี

แม่ดูแล  พ่อลูก  ปลูกความรัก

อยู่เป็นหลัก  ชัยให้  ไม่หน่ายหนี

ฝึกอบรม  บ่มเพาะลูก  ปลูกความดี

ลูกไม่มี  แม่ช่วยเหลือ  คอยเจือจุน

กับเพื่อนพ้อง  น้องพี่  มีแต่ให้

มีน้ำใจ  โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

กับวัดวา  ศาสนา  เนื้อนาบุญ

คอยค้ำจุน  ปฏิบัติ  ด้วยศรัทธา

ต่อแต่นี้  ไม่มีแม่  ให้เราเห็น

ทุกเช้าเย็น  ไม่มีแม่  คอยห่วงหา

ไม่มีแม่  คอยกำกับ  ซับน้ำตา

ต้องเหว่ว้า  เปลี่ยวเหงา  แสนเศร้าใจ  

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย

ประทับใจ  พ่อลูก  หลานทุกคน

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์

สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ต้นทุน  บุญกุศล

ขอเทพไท้  เทวัญ  บันดาลดล

เทพเบื้องบน  ดลช่วย  อำนวยพร

ให้คุณแม่  ได้ไปเกิด  บนชั้นฟ้า

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… พ่อ และลูกสาวคนเดียวของแม่

…………………..

กลอนที่  12

…………………

อาลัยคุณแม่สมคิด  ถิ่นไทยงาม

ชีวิตแม่  มีแต่ให้  ไม่รู้จบ

รักเคารพ  ด้วยใจ  ไม่หวั่นไหว

กราบวันทา  ศพแม่  ด้วยอาลัย

น้อมกายใจ  สำนึก  ระลึกคุณ

แม่เลี้ยงลูก  ทุกคน  ด้วยความรัก

ลูกลำบาก  แม่โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

ลูกคนไหน  ขัดสน  จนเกื้อกูล

ชี้นำหนุน  ลูกให้  ไปถูกทาง

ลูกมีภัย  แม่ปกป้อง  ด้วยชีวิต

ลูกทำผิด  ผิดด้วย  ช่วยสะสาง  

คอยปกป้อง  ประครองลูก  ไปถูกทาง

ให้ความหวัง  ลูกท้อถอย  แม่คอยเตือน

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  ในใจลูก

รักพันผูก  ได้พึ่งพา  หาใดเหมือน

จะจดจำ  คำสอนแม่  ไม่แชเชือน

จะครองเรือน  ปลูกรัก  เป็นหลักชัย

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว

ไร้วี่แวว  ลูกไม่รู้  แม่อยู่ไหน

วิญญาณแม่   ลอยล่อง  ท่องแดนใด

ไม่อาจไป  ตามหา  คว้ากลับคืน

ชีวิตต่อ  แต่นี้  ไม่มีแม่                

เหลือเพียงแต่  ความเหงา  เศร้าสุดฝืน

น้ำตาเอ่อ ล้นไหล  ในทุกคืน               

ลืมตาตื่น  คราใด  หลับไม่ลง

จงไปดี  มีสุข  เถิดคุณแม่                     

จงพบแต่  ความสุข  ดังประสงค์

เกิดเป็นเทพ  บนสวรรค์  มั่นยืนยง   

ลูกจะส่ง  กุศลให้  ไปหนุนนำ

หากชาติหน้า เกิดใหม่ ได้อีกหน            

ขอเป็นคน  ชูชุบ  อุปถัมภ์

เลี้ยงดูแม่  ตอบแทนคุณ  อุดหนุนนำ    

น้อมรับกรรม  เก่าใหม่  ให้แม่เอง   

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง
จาก…ลูกของแม่ทุกคน

………………….

กลอนที่  13

……………….

อาลัยคุณแม่ละมัย  ถิ่นแตงไทย

ชีวิตแม่  มีแต่ให้  ไม่รู้จบ

รักเคารพ  ด้วยใจ  ไม่หวั่นไหว

กราบวันทา  ศพแม่  ด้วยอาลัย

น้อมกายใจ  สำนึก  ระลึกคุณ

แม่เลี้ยงลูก  ทุกคน  ด้วยความรัก

ลูกลำบาก  แม่โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

ลูกคนไหน  ขัดสน  จนเกื้อกูล

ชี้นำหนุน  ลูกให้  ไปถูกทาง

ลูกมีภัย  แม่ปกป้อง  ด้วยชีวิต

ลูกทำผิด  แม่ปลอบใจ  ให้ความหวัง

คอยปกป้อง  ประครองลูก  ไปถูกทาง

ส่งถึงฝั่ง   ยังดูแล  แผ่พระคุณ  

กับเพื่อนพ้อง  น้องพี่  มีแต่ให้

มีน้ำใจ  โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

กับวัดวา  ศาสนา  เนื้อนาบุญ

คอยค้ำจุน  ปฏิบัติ   ด้วยศรัทธา

แม่จึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

ลูกหลานติด  ทำตาม  เฝ้าถามหา

ถึงวันแม่  ลูกหลานต่าง  เดินทางมา

กราบวันทา  รดน้ำ  พร่ำอวยพร

ให้แม่อยู่  เป็นร่ม  โพธิ์ไทรใหญ่

ลูกหลานได้  ฟังคำ  แม่พร่ำสอน

ร่วมสังสรรค์  กันก่อน   จะจากจร

ทุกขั้นตอน  พันผูก  ลูกร่มเย็น 

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว

ไร้วี่แวว  หาไหน  ก็ไม่เห็น

เคยปรึกษา  คุยสนุก  ทุกเช้าเย็น

ต้องหลีกเร้น  กลืนน้ำตา  สุดจาบัลย์

จึงกราบก้ม  ประนมกร  วิงวอนฟ้า

เทพเทวา  ทั่วแคว้น  แดนสวรรค์

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปด้วยกัน

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร์เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  14

…………………

อาลัยคุณแม่ลำไย  ใบหูเสือ

ชีวิตแม่  มีแต่ให้  ไม่รู้จบ

รักเคารพ  ด้วยใจ  ไม่หวั่นไหว

กราบวันทา  ศพแม่  ด้วยอาลัย

น้อมกายใจ  สำนึก  ระลึกคุณ

แม่เลี้ยงลูก  ทุกคน  ด้วยความรัก

ลูกลำบาก  แม่โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

ลูกคนไหน  ขัดสน  จนเกื้อกูล

ชี้นำหนุน  ลูกให้  ไปถูกทาง

ลูกมีภัย  แม่ปกป้อง  ด้วยชีวิต

ลูกทำผิด  ผิดด้วย  ช่วยสะสาง

คอยปกป้อง  ประครองลูก  ไปถูกทาง

เป็นตัวอย่าง  ที่ดีให้  ไม่เลอะเลือน

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  ในใจลูก

รักพันผูก  ได้พึ่งพา  หาใดเหมือน

จะจดจำ  คำสอนแม่  ไม่แชเชือน

จะปลูกเรือน  ปลูกรัก  เป็นหลักชัย

มาบัดนี้  แม่จาก  ลูกไปแล้ว

เหมือนดวงแก้ว  ส่องทาง  สว่างไสว

ลอยละล่อง  ส่องฟ้า  สู่แดนไกล

สุดจะไขว่  คว้าถึง  ดึงกลับคืน

ชีวิตต่อ  แต่นี้  ไม่มีแม่                

เหลือเพียงแต่  ความเหงา  เศร้าสุดฝืน

น้ำตาเอ่อ ล้นไหล  ในทุกคืน               

ลืมตาตื่น  โหยหา  ด้วยอาลัย  

จงไปดี  มีสุข  เถิดคุณแม่                     

จงพบแต่  ความสุข  ดั่งมุ่งหมาย

เกิดเป็นเทพ  บนสวรรค์  อันอำไพ   

สุขสบาย  บนสวรรค์  นิรันกาล

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์        

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน  

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  15

…………………

อาลัยคุณแม่กอง  มะม่วงมัน

 

 ฉันโชคดี  ที่เกิดมา  มีพ่อแม่               

ถึงพ่อแย่  บอดบ้อง  มองไม่เห็น ( บอดบ้อง หมายถึงตาบอดสนิททั้งสองข้าง )

ครอบครัวฉัน  สุดยากแค้น  แสนลำเค็ญ 

แต่แม่เป็น  ดวงตาให้  พ่อได้เดิน

เราสามคน  พ่อแม่ลูก  ผูกพันรัก            

แม่เป็นหลัก  ชัยให้  ไม่ห่างเหิน

ทำงานหนัก  แบกหาม  ตามหาเงิน         

ทุกก้าวเดิน  เพื่อพ่อลูก  ด้วยผูกพัน

ต่อมาพ่อ  ของฉัน  ท่านล้มป่วย             

คุณหมอช่วย  หยูกยา  น้ำอาหาร

ฉันกับแม่  ดูแลท่าน  ได้ไม่นาน                     

พ่อของฉัน  ก็พลัดพราก  จากเราไป

ถึงขาดพ่อ  แต่ยังดี  มีแม่อยู่         

คอยอุ้มชู  ดูแลได้  ไม่ไปไหน

แม้ยากจน  ข้นแค้น  สักเพียงใด                    

แต่หัวใจ  ฉันเปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

เพราะแม่ฉัน  ใจดี  เป็นที่หนึ่ง               

เป็นที่พึ่ง  ยิ่งใหญ่  ได้เหมือนฝัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน                

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  คุณแม่จาก   ลูกไปแล้ว           

ไร้วี่แวว  อาจพบได้  เพียงในฝัน

เหลือเพียงหยด  น้ำตา  คราจากกัน               

กับความฝัน  ที่สลาย  กับสายลม

นั่งหดหู่  อยู่คนเดียว ในโลกกว้าง   

ความอ้างว้าง  เดียวดาย  ไหลทับถม

ความเจ็บปวด  รวดร้าว  เหลือระบม             

สุดจะข่ม  ใจฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า       

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา         

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกแม่อยู่    ข้างหลัง  ขอตั้งจิต  

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน    

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์   

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน   

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

 

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องของแม่ทุกคน

 …………………..

กลอนที่  16

…………………

อาลัยคุณแม่แสงทอง   มะเฟืองหวาน

……………………………………………..

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก     

มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์

เคยอาศัย  ร่มเงา  มาเนิ่นนาน 

 บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  จมพสุธา

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณแม่     

คอยดูแล  ลูกให้  ไร้ปัญหา 

ยามลำบาก  ขัดสน  จนเงินตรา     

ได้พึ่งพา  คุณแม่ช่วย  อวยเงินทอง

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม                

แม่สิ้นลม  ถามไถ่  ไม่สนอง

จะทุบหลัง  ดึงไหล่  ก็ไม่มอง   

ลูกหลานร้อง  เรียกหา  ด้วยอาลัย

แม่สิ้นลม  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก 

ลูกทายทัก   แม่เงียบไป  ยิ่งใจหาย

นั่งอึมครึม   ซึมเศร้า  สุดเหงาใจ   

เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า        

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา          

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต            

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์        

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  17

…………………

อาลัยคุณแม่สมร  มะขามเปรี้ยว

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  กิ่งใบดก  

เคยป้องปก  พวกเรา  เหล่าลูกหลาน

ได้อาศัย  ร่มเงา  มาเนิ่นนาน 

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณแม่ 

รักดูแล  ลูกเหมือน  ไข่ในหิน

สอนลูกให้  รู้จัก   รักทำกิน 

เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มาเนิ่นนาน                                                                             

ออมสินแม่  กดเบิกได้  ไม่จำกัด 

ยามข้องขัด  กดเบิกได้  ง่ายเหมือนฝัน

กดเบิกได้  ทั้งกลางคืน  ทั้งกลางวัน 

ละเมอฝัน   ว่ากดไป  ก็ได้ตางค์

สิ้นคุณแม่  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก 

ขาดเสาหลัก  ขาดแม่ไป  ไร้ความหวัง

ขาดคนที่  ชี้นำ  คอยนำทาง 

ความคาดหวัง   สลายไป  กับสายลม

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  มหาศาล   

มากเกินการ   จะบรรยาย ได้เหมาะสม

พระคุณแม่  คือที่สุด  ดุจพระพรหม 

จึงกราบก้ม  วันทา  ด้วยอาลัย

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว   

ไร้วี่แวว  ลูกไม่รู้  แม่อยู่ไหน

เห็นเพียงร่าง  ที่รอเข้า  เมรุเผาไฟ 

แสนอาลัย  กลั้นสะอื้น   กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา          

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  18

…………………

อาลัยคุณแม่มาลีรัตน์  มะเขือพวง

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  ของลูกหลาน 

เมื่อก่อนนั้น  เลี้ยงลูกอย่าง  ทะนุถนอม

เหลือบยุงริ้น  มิยอมให้  มาไต่ตอม 

ซักผ้าอ้อม  กล่อมเห่  ผูกเปลไกว 

ลูกหัดเดิน  แม่ช่วย  ด้วยความรัก 

คอยเอ่ยทัก  ยิ้มให้  ไม่ห่างหาย

ลูกหกล้ม  คอยปกป้อง  ประครองกาย 

ไม่เหนื่อยหน่าย  รักลูก  ด้วยผูกพัน

 คอยส่งลูก  เข้าเรียน  ฝึกเขียนอ่าน  

มุ่งทำงาน  ส่งเงินให้  ไปสู่ฝัน

ลูกทำผิด  แม่ชดใช้  เป็นนายประกัน 

ต่อเติมฝัน ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว 

ไร้วี่แวว  ได้พบแม่  เพียงแค่ฝัน

ลืมตาตื่น  แม่หายวับ ไปฉับพลัน 

สุดจะกลั้น  ใจฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา          

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  19

…………………

อาลัยคุณแม่สมหมาย  ขนุนหนัง

….

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  จากไปแล้ว 

เหลือเพียงแนว  ทางดี  ที่สร้างสรรค์

กับความรัก  ห่วงหา  อาลัยกัน  

และความฝัน  ความคิดถึง  ติดตรึงใจ

ภาพก่อนเก่า  คราวหลัง  เมื่อยังเล็ก 

ตอนเป็นเด็ก  คุณแม่รัก มากแค่ไหน

คอยถนอม  กล่อมเลี้ยง  อยู่เคียงกาย 

ไม่เหนื่อยหน่าย  รักลูก  ปลูกความดี

ไปส่งลูก  เข้าโรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน 

แม่ทำงาน  ส่งเงินให้  ไม่หน่ายหนี

ลูกบางคน  เรียนจบ  ชั้นป.ตรี    

แม่ยินดี  แสนปลื้ม  จนลืมตน

ลูกทุกคน  แม่ส่งถึง  ซึ่งฝั่งฝัน 

ตามผลงาน  ของใครมัน  บันดาลผล

ความรักแม่  เผื่อแผ่ถึง  ลูกทุกคน  

มีสุขล้น  เมื่อลูกถึง  ซึ่งหลักชัย

ชีวิตแม่  เป็นแบบอย่าง  ที่งามงด 

ทั้งมวลหมด  มากมาย  สุดขานไข

ท้องฟ้ากว้าง  มหาสมุทร  สุดเกรียงไกร   

ก็ไม่เท่า  หนึ่งใน  คุณมารดา

 มาบัดนี้  แม่ได้จาก  ลูกไปแล้ว  

ไร้วี่แวว  จะติดตาม  ถามไถ่หา 

แม่แล้ว  ไปลับ  ไม่กลับมา 

หยดน้ำตา  เอ่อล้น  พ้นรำพัน

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน  

ขอวิญญาณ  แม่จงสู่  สรวงสวรรค์

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกคืนวัน  

ตราบนิรัน  ฟ้าสิ้น  ดินมลาย

 ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต 

น้อมอุทิศ  กุศลให้  ไม่ห่างหาย

ขอกุศล  ผลบุญ  หนุนส่งไป  

ถึงแม่ให้  เป็นสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  20

…………………

อาลัยคุณแม่เครือ  มะพร้าวเผา

…………………………………………

แปดสิบเจ็ด  ปีที่แม่  มาสู่โลก

ต้องพบโศก  ทุกข์ทน  ปนสุขสันต์

มีเรื่องราว  มากมาย  หลายหมื่นพัน

ที่พัวพัน   ผ่านมา  แล้วผ่านไป

แม่ยืนหยัด  เป็นร่มเงา   ให้ลูกหลาน

เป็นแรงต้าน  เมื่อภัยมา  ให้อาศัย

เป็นออมสิน  กดเบิกได้  ทุกครั้งไป

เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

แม่จึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

เป็นมิ่งมิตร  จริงแท้  ไม่แปรผัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  คุณแม่จาก  ลูกไปแล้ว

ไร้วี่แวว  พบแม่ได้  เพียงในฝัน

หยดน้ำตา  ไหลพราก  ยามจากกัน

ทุกคืนวัน  เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา

เป็นนางฟ้า  เสวยสุข  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต                                                                      

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                                                                    

แสนสำราญ เปี่ยมสุข ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

 

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

 …………………..

กลอนที่  21

…………………

อาลัยคุณแม่สำเภา   ทุเรียนนนท์

…………………………………………

แปดสิบปี   ที่แม่ลืม  ตาดูโลก

ต้องเศร้าโศก ทุกข์ทน  ปนสุขสันต์

เหมือนทุกคน  ที่ได้พบ  ประสบกัน

จนถึงวัน  ชีพดับ  ลาลับไป

แม่ยืนหยัด  เป็นร่มเงา   ให้ลูกหลาน

เป็นแรงต้าน  เมื่อภัยมา  ให้อาศัย

เป็นออมสิน  กดเบิกได้  ทุกครั้งไป

เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

แม่จึงเป็น  แบบอย่าง  ที่งามงด

ที่จารจด  จารึกใน  ใจลูกหลาน

ประวัติแม่  กลายเป็น  เช่นตำนาน

ที่ลูกหลาน  พูดถึง  ด้วยพึงใจ

พระคุณแม่  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย

ประทับใจ  ลูกหลานยิ่ง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว

ไร้วี่แวว  ถามไถ่  ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับไหล  ไร้วิญญาณ

ญาติลูกหลาน  เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณแม่กลับ  ไปเทวา

เป็นนางฟ้า  เสวยสุข  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงแม่  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                                                                    

แสนสำราญ เปี่ยมสุข ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

 

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………..

กลอนที่  22

…………………

อาลัยคุณแม่โสภา  หน่อไม้ดอง

แม่ลำบาก  ตรากตรำ  ทำงานหนัก 

ได้หยุดพัก ยามนอน ตอนหลับฝัน

ลืมตาตื่น  คราใด  วิ่งใส่งาน                  

ดูแลบ้าน  ให้พ่อลูก สุขสบาย

เช้าส่งลูก  ไปโรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน        

สะสางงาน  ที่รับไว้  ไม่ไปไหน

เย็นส่งงาน  ลูกค้า  ให้ทันใจ      

รับงานใหม่  มาทำต่อ  ถ้าพอมี

แม่เป็นช่าง  ตัดเย็บผ้า  หาเลี้ยงลูก       

เฝ้าพันผูก  ลูกไว้  ไม่หน่ายหนี

ฝึกอบรม  บ่มเพาะลูก  ปลูกความดี         

ลูกไม่มี  แม่ช่วยเหลือ  คอยเจือจุน

กับเพื่อนพ้อง  น้องพี่  มีแต่ให้ 

มีน้ำใจ  โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

กับวัดวา  ศาสนา  เนื้อนาบุญ                

คอยค้ำจุน  ปฏิบัติ  ด้วยศรัทธา

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว     

ไร้วี่แวว  จะติดตาม  ถามไถ่หา

แม่ไปแล้ว  ไปลับ  ไม่กลับมา                 

หยดน้ำตา  เอ่อล้น  พ้นรำพัน

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ กว่าท้องฟ้า      

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ          

มากเกินการ  จะเล่าจบ  ครบทุกอัน

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน   

ขอวิญญาณ  แม่สู่แคว้น  แดนสวรรค์

เป็นนางฟ้า   เสวยสุข  ให้แสนนาน       

ตราบนิรัน  ฟ้าสิ้น  ดินมลาย

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต     

น้อมอุทิศ  กุศลให้  ไม่ห่างหาย

ขอกุศล  ผลบุญ  หนุนส่งไป                  

ถึงแม่ให้  เป็นสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์ 

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………….

กลอนที่  23

…………………

อาลัย…คุณแม่วาล  สีงาม

……………………………

ร้อยสิบปี  ที่คุณแม่  ก่อกำเนิด               

คุณแม่เกิด  อยู่อุบล  คนมีฝัน

ย้ายมาอยู่  บ้านโนนคำ  มาช้านาน                

มีลูกหลาน  มากมาย  หลายสิบคน

หาเงินส่ง   ลูกเรียน  ฝึกเขียนอ่าน 

ลูกแต่งงาน   แยกกันไป  หลายแห่งหน

แบ่งทรัพย์สิน  นาไร่  ให้ทุกคน             

มีสุขล้น  เมื่อลูกมี  ที่ทำกิน

หลายสิบปี  ที่ลำบาก  ยากเพื่อลูก  

หมดสนุก  เพราะฟันฝ่า  หาทรัพย์สิน

ซื้อของป่า  ไปขายต่อ  พอมีกิน             

ไปทุกถิ่น  เพื่อแสวง  แบ่งปันมา

ทรัพย์สมบัติ  พัสถาน  ทั้งบ้านช่อง

อีกเงินทอง พอมี  ที่เสาะหา

แบ่งลูกหลาน  ทันที  ที่ได้มา                 

จิตอาสา  ต่อเพื่อนบ้าน  งานชุมชน

แม่จึงเป็น  เป็นแบบอย่าง  ทางชีวิต       

เป็นมิ่งมิตร  จริงใจ  ในทุกหน

ลูกคนไหน  ลำบาก  ทุกข์ยากจน           

แม่เป็นคน  ช่วยเหลือ  คอยเจือจุน

กับเพื่อนพ้อง  น้องพี่  มีแต่ให้               

มีน้ำใจ  โอบเอื้อ  คอยเกื้อหนุน

กับวัดวา  ศาสนา  เนื้อนาบุญ                

คอยค้ำจุน  ปฏิบัติ  ด้วยศรัทธา

มาบัดนี้  แม่ล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว   

ไร้วี่แวว  จะติดตาม  ถามไถ่หา

แม่ไปแล้ว  ไปลับ  ไม่กลับมา               

หยดน้ำตา  เอ่อลัน  พ้นรำพัน

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน

ขอวิญญาณ  แม่สู่แคว้น  แดนสวรรค์

เป็นนางฟ้า  เสวยสุข  ให้แสนนาน         

ตราบนิรัน  ฟ้าสิ้น  ดินมลาย

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลให้  ไม่ห่างหาย

ขอกุศล  ผลบุญ  หนุนส่งไป                  

ถึงแม่ให้  เป็นสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ 

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง                                                                                    

 จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน