หัวอกครูน้อย (กลอน/ผญา)

เขียนจากประสบการณ์และจินตนการครับพี่น้อง

………………………

กลอนที่  1

 2  ขั้น

………………………

เป็นครูน้อย  หลายสิบปี  มีแต่เรื่อง

ผอ.เคือง  ดุด่า  ว่ามาสาย

พอเข้าสอน   นอนบ้าง  เพื่อผ่อนคลาย

เหมือนมีใคร  ส่งสาย  ไปรายงาน

พอใกล้เลิก  สอนแล้ว  เราก็กลับ

รีบไปรับ  ลูกเลิกเรียน  พร้อมกับหลาน 

คนใจร้าย  ยังส่งสาย  ไปรายงาน

ว่าเรานั้น  เอาเปรียบเขา  ทั้งเช้าเย็น

มาก็สาย  เข้าสอน  ก็ยังช้า

ยังไม่ถึง  เวลาเลิก  ก็กลับก่อน

เด็กโง่เขลา  เพราะเรา  เอาแต่นอน

ฟังคำสอน  คำเตือน  ทุกเดือนไป

ก็สองขั้น  เรายัง  ไม่เคยได้

แล้วจะให้  เราขยัน  ยังไงไหว

เคยทำดี  สอนดี  มาแทบตาย

แต่สุดท้าย  สองขั้น  มันเอาไป

จึงสายบ้าง  นอนบ้าง  และสอนบ้าง

กลับก่อนบ้าง  บางที  ก็หนีหาย

มีงานศพ  งานงิ้ว  ก็ปลิวไป

บ่ายศุกร์หาย  เสาร์อาทิตย์  วันจันทร์ลา

…………………………….

ผญา/กลอนอีสาน

2  ขั้น

……………………………

เป็นครูน้อย  หลายปีมีแต่เรื่อง

ผอ.เคืองกล่าวฮ้าย  ว่าเฮานั้นมาฮอดสาย

ยามเข่าสอนแฮงฮ้าย   ว่าเฮาสอนบ่เป็นท่า

มีข้อหาส่งให่   ไวฟ้าวเรื่องใส่ความ

พอใกล้ค่ำเลิกแล้ว   เฮาสิต่าวเมือเฮือน

ฟ้าวไปฮับลูกหลาน  สิค่ำทางเมือบ้าน

ขึ่นรถมอร์ทะยานฟ้าว  สาวนำทางขี่ฝุ่นไง

คนรายงานเขาผัดได้  คำเว้าไปส่อนาย

ว่ามาสายสู่มื้อ  เอาเปรียบเขาทั้งเช้าบ่าย

มากะสายเข้าสอนช้า  เวลาเลิกก่อนสู่คน

ผลการเรียนเด็กน้อย   ตกต่ำย้อนเฮาสอน

ตอนประชุมต้นเดือน   ถืกตักเตือนเลิงเรื่อย

สองขั้นบ่เคยได้  หลายสิบปีจั่งแม่นอิ่ม

ให่เฮาซิมส่ำหมู่พวก  งวกเบิ่งบ้างกะบ่เคย

กะเลยเฉยเลยเหล่น  นอนเว็นมาสายตื่ม

ลืมโรงเรียนและเด็กน้อย   ลืมจ้อยว่าเป็นครู

อยู่ให่ผอ.ฮ้าย  ยิ้มสำบายยามผอ.สั่ง

ฟังเข้าทางหูซ้าย   ปะลายออกทางหูขวา

งานอาสากะเซาแล้ว  งานเข้าแถวแล้วแต่เพิ่น

งานบ่เดินแล้วแต่ท่าน  สองขั้นแล้วแต่เธอ

เสมอโตได้หนึ่งขั้น  คันซาวปีได้ซาวเทือ

เฮ็ดจนเหื่อย้อยก้น   กะหนึ่งขั้นดังเดิม

งานเสริมเลยเซาไว้   รอผอ.ใหม่ย้ายเข้ามา

เทือผลาเฮามี   ผอ.ดีต่อเฮาได้

จั่งค่อยไววาฟ้าว  สาวเอาสองขั้นใหญ่

ตอนนี้ได้หนึ่งขั้น  เพินปันให้ได้คู่ปี  พี่น้องเอย 

………………….

กลอนที่  2

หนี้

………………….

เป็นครูน้อย  หลายสิบปี  มีแต่กลุ้ม

เจ้าหนี้รุม  ทุกสิ้นเดือน  เพราะเพื่อนร้าย

กู้เงินเขา  เราประกัน   มันหนีไป

ทิ้งหนี้ไว้  ให้เรา  เฝ้าแทนมัน

ส่วนตัวมัน  ลาออกไป  หลายปีแล้ว

ไร้วี่แวว  พบมันได้  เพียงในฝัน

ลืมตาตื่น  หายวับ  ไปฉับพลัน

หนี้ของมัน   เราชดใช้  ทุกปลายเดือน

หนี้ของเรา  เขาก็หัก  ทั้งต้นดอก 

ส่วนหนี้นอก   ดอกกระฉูด  ขูดเชือดเฉือน

น้ำตาหลั่ง  รินไหล  ทุกปลายเดือน

ทั้งหนี้เพื่อน  หนี้เรา  เข้าโรมรัน

สอนเด็กไป  ใจลอย  คอยหลบลี้

หลบเจ้าหนี้  วุ่นวาย  ได้ขำขัน

บอกเพื่อนครู  นักเรียนไว้  ให้เหมือนกัน

ครูชื่อนั้น  ไม่อยู่  ไม่รู้ที่ไป

เสียงรถเข้า  โรงเรียน  ต้องรีบวิ่ง

เพื่อเข้าสิง  ในห้องน้ำ  หรือที่ไหน

หลบจนกว่า  เจ้าหนี้  จะหนีไป

หนี้เป็นภัย  ของฉัน  มานานปี

เงินอนาคต  ของฉัน  ใช้หมดแล้ว

เงินทองแก้ว  ถดถอย  ทยอยหนี

เงินกระดูก  เบิกไม่ได้   ยังพอมี

ให้เจ้าหนี้  แบ่งกัน  เมื่อฉันตาย

…………………………….

ผญา/กลอนอีสาน

หนี้

……………………………

เป็นครูน้อย   หลายปีมีแต่หนี่

หลายปีแฮงหนี่หลาย  ใซ้ท่อใดกะบ่แล้ว

แนวว่ายืมเพินใช้  เซ็นกินกู้เพิน

เงินอนาคตใช้เมิดแล้ว  เงินฝากไว้กะบ่มี

ในบัญชีเงินฝาก  มีตั้งแต่หนี่สิน

สิ้นเดือนเงินบ่เหลือ  สิเมือเฮือนกะบ่ได้

เจ้าหนี่หลายมาโฮมตุ้ม  ชุมนุมกันคอยฟังข่าว

ต้องฟ้าวหลบแล่นลี้   หนีเจ้าหนี่ชั่วคราว

สาวนำทางหาเลาะเล่น  หากินเซ็นพอฮอดค่ำ

เดิกดื่นน้ำค้างย้อย  จั่งค่อยเตื้องต่าวเมือ

ซื้อหมากเขือเมือต้อน  ลูกเมียพอได้ป่น

จั่งแม่นจนเอาฮ้าย   มื้อใดข้อยจั่งสิมี

หนี่เจ้าของพอทนได้   แต่หนี่ไปเซ็นค้ำหมู่

หลายปีกว่าสิฮู้   หมู่หนีแล้วจั่งฮู้ความ

เจ้าหนี่ถามทวงหนี่   หมู่หนีเฮาค้ำหมู่

ดอกเงินกู้ร้อยละห่า  ผู้หาใช้ผัดแม่นเฮา

ทุกคืนวันโศกเศร้า  เหงาหงอยค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงหันใจได้  ตายบ่ได้อยู่ใช้เขา

ผลาเฮาจั่งแม่นหน่อย  ได้แต่คอยซ่อยหมู่

บาดเถิงคราวเฮาขอกู้   หมู่บ่ค้ำอ้างว่าเต็ม  พี่น้องเอย

………………….

กลอนที่  3

ฝัน

………………….

เป็นครูน้อย   หลายปี  ดีอยู่บ้าง

แต่หนทาง  ก้าวหน้า  หาไม่เห็น

เป็น ผอ.  ก้าวหน้าได้  ไม่ยากเย็น

ได้มีเป็น  ง่ายดาย  เหมือนหงายมือ

เป็นกรรมการ  นี่นั้น  โน้นและนู้น

แสนอบอุ่น  สุขล้น  คนนับถือ

มีลูกน้อง  รับใช้  เป็นตีนมือ

นามระบือ  ยิ่งใหญ่  ไร้เทียมทาน

จะไปนู้น  มานี่  ก็แสนง่าย

เพียงโทร.ไป   บอกกล่าว   เล่าไขขาน

มีประชุม  นี่นั้น   โน้นและนาน

มอบหมายงาน  ท่านรองฯ   สอดส่องแทน

โทร.บอกแล้ว  จะไปไหน  ก็ไปได้

แสนสบาย  เที่ยวนั่น  นี่ตามแผน

โทร.ไปหา  นัดกิ๊ก  คลิกบอกแฟน

แอ่นแอนแอ้น  เข้ารีสอร์ต  เล่นกอดกัน

พอเลิกเรียน  ก็กลับบ้าน  เหมือนเด็กซิ่ง

สบายจริง  เป็นผอ.  ก็เลยฝัน

ชีวิตจริง  ผอ.เป็น  เช่นไรกัน

จะม่วนมัน  หรือเต็มที  มีแต่งาน

ตื่นจากฝัน  พลันคิด  ขึ้นมาได้

มีเรี่ยไร  ท่านผอ.  จ่ายเป็นฐาน

มีงานบวช   งานวัด  งานแต่งงาน

มีงานบ้าน  ทุกงานก็  ผอ.นำ

ดูเงินเดือน  ผอ.เหลือ  ไม่เท่าเพื่อน

กู้ฉุกเฉิน   ท่านผอ.  ก็น่าขำ

กู้อยู่ได้  ทุกเดือน  เป็นประจำ 

ภาพงามล้ำ   ของผอ.   ก็เลยเลือน

 เป็นครูน้อย  อย่างนี้  แหละดีแล้ว

ใครจะแซว  ใครจะว่า  ด่าเชือดเฉือน

แต่เงินฉัน   เหลือมากกว่า   ทุกสิ้นเดือน

งานเพื่อเงิน  เหมือนกัน   นั้นเรื่องจริง

ส่วนตำแหน่ง  ศักดิ์ศรี   เกียรติยศ

ที่ปรากฏ  บนกาย  ครูชายหญิง

พอเกษียณ  ก็หายวับ  เป็นความจริง

ทุกทุกสิ่ง  ที่มองเห็น  เป็นภาพลวง

(ยังมีต่อ)