เขียนจากประสบการณ์และจินตนาการครับพี่น้องครับ
.…………………..
กลอนสุภาพ
……………………
กลอนสุภาพ แปดคำ ประจำบ่อน
อ่านสามตอน ทุกวรรค ประจักษ์แถลง
ตอนต้นสาม ตอนสอง สองแสดง
ตอนสามแจ้ง สามคำ ครบจำนวน
วางกำหนด บทระยะ กะสัมผัส
ให้ฟาดฟัด ชัดความ ตามกระสวน
วางจังหวะ กะทำนอง ต้องกระบวน
จึงจะชวน ฟังเสนาะ เพราะจับใจ
……………………….
ผิดเป็นครู
กลอนสุภาพ
…………………….
เป็น ผอ. โรงเรียนใหญ่ งานง่ายมาก
ไม่ยุ่งยาก ส่วนใหญ่ ไม่ได้สอน
ครูครบชั้น งานสบาย ทุกขั้นตอน
ได้พักผ่อน งานง่ายดี มีแต่เซ็น
มีบางครั้ง ไปประชุม ฟังนายสั่ง
กลับมานั่ง สั่งตามนาย เท่าที่เห็น
เท่าที่จด จำได้ ทุกประเด็น
แล้วเคี่ยวเข็น ครูทั้งหลาย ให้ช่วยทำ
ถ้างานยาก มีท่านรองฯ กลั่นกรองให้
ถึงเมามาย ซวนเซ เถลถลำ
มีท่านรองฯ ทำให้อยู่ เป็นประจำ
ผลงานต่ำ เป่าหาย ในบัดดล
แข่งผลงาน กับผอ. โรงเรียนเล็ก
เรื่องเด็กเด็ก จิ๊บจ๊อย คอยรับผล
งานของเรา ยิ่งใหญ่ ไร้กังกล
เก็บเกี่ยวผล สองขั้น มันของตาย
เรื่องการเงิน ก็ง่าย สบายมาก
มีผู้ฝาก ผู้เบิกให้ ดั่งใจหมาย
ทุจจริต คอรัปชั่น โอ้ยสบาย
เราเป็นนาย สั่งไม่ได้ ให้รู้ไป
ผอ.ทำ อย่างที่เล่า ก็มีบ้าง
แต่เส้นทาง ชีวิตเขา เศร้าใจหาย
ถูกไล่ออก ชอกช้ำ จนตัวตาย
จึงฝากไว้ ให้ช่วยคิด ผิดเป็นครู
……………………………
ผิดเป็นครู
ผญา/กลอนอีสาน
…………………………..
เป็น ผอ.โรงเรียนใหญ่นั้น งานง่ายสำบายดี
เพราะว่ามีครูเหลือ เฮาบ่สอนกะยังได้
เพียงเอาชื่อใส่ไว้ ให้ฮู้เห็นว่าสอนอยู่
ทั้งที่ไผกะฮู้ ผอ.นั้นบ่ได้สอน
สร้างห้องนอนปิดไว้ ไผมาหาให้เคาะก่อน
นอนถ่าเซ็นหนังสือให้ หมู่ครูน้อยไปส่งงาน
โทร.ประสานหมู่พวก งวกหน้าหลังฟังข่าว
นายเฮาไปพุ้นพี้ มีไผบ้างแห่แหน
หาสะแหลนเลาะเลียบ เสียบเหยื่อเผื่อนายกิน
หวังเข่าวินได้เงินเดือน กว่าหมู่เขาเอาสองขั้น
นักเรียนมันโง่บ่ฮู้ ครูบ่สอนกะตามซ่าง
สั่งท่านรองฯ เบิ่งให่ โทร.ไปเอิ้นคู่ขา
พากันไปรีสอร์ต เหล่นกอดกันมันม่วน
พอสมควรแก่กาลแล้ว จั่งโงโค้งต่าวเมือ
ซื้อหมากเขือเมือต้อน ลูกเมียพอได้ป่น
ทำท่าจนอยู่บ้าน คันไปเล่นเป็นเจ้าสัว
เรื่องการงานหัวฮ่าฮ่า นายสั่งมาได้คู่อย่าง
สองขั้นกะต้องจ้าง ถางทางให้ได้คู่ปี
การเงินดีสั่งได้ บ่มีไผขัดคำสั่ง
หมากสตางค์โรงเรียนนั้น เบิกใช้เป็นประจำ
ผอ.ทำจั่งซี้ มีหลายคนถืกจับจ่อง
ชีวิตหมองบั้นท้าย ตายถิ่มย้อนบ่พอ น้องครูเอย
……………………….
ความทุกข์ของ ผอ.
กลอนสุภาพ
…………………….
เป็น ผอ. โรงเรียนใหญ่ ต้องถ้วนถี่
ถึงจะมี ครูครบชั้น ก็ต้องสอน
เพื่อควบคุม กระบวนการ ทุกขั้นตอน
ให้ผู้สอน ยึดถือ เป็นแนวทาง
เสียสละ อดทน และอดกลั้น
ช่วยผลักดัน เพื่อนครู สู่สมหวัง
ยึดจรรยา -บรรณครู เป็นแนวทาง
รับทุกอย่าง ทุกปัญหา ที่มาเยือน
แต่ละวัน มากปัญหา มารุมเร้า
บ้างก็เข้า มาต่อว่า ด่าเชือดเฉือน
ร้อยปัญหา ถูกผิด ทั้งบิดเบือน
ต้องคอยเตือน ตนไว้ ไม่ลำเอียง
เพราะ ผอ. ต้องรับผิด และรับชอบ
ยึดระบอบ กรอบงาน รักชื่อเสียง
เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร ไม่เอนเอียง
ตรงและเที่ยง เคียงคู่ ครูนักเรียน
ถึงสุขกาย แต่ทุกข์ใจ ที่ได้กลั้น
ผ่านคืนวัน ไปให้ถึง ซึ่งเกษียณ
ทุกวันคืน อกแทบแตก แบกโรงเรียน
วันเกษียณ ยังอยู่ไกล ทำไงดี
……………………….
ความทุกข์ของ ผอ.
ผญา/กลอนอีสาน
…………………….
เป็น ผอ.โรงเรียนใหญ่นั้น สำคัญต้องถ่วนถี่
ถึงสิมีครูครบชั้น ผอ.นั้นกะต้องสอน
ทุกขั้นตอนสิต้องฮู้ ครูสอนได้ดีบ่
รอรายงานอาจบ่ฮู้ ครูยกเมฆหลอกเฮา
ครูผู้สอนเขาสิได้ มีกำลังใจหลายกว่าเก่า
เพราะเห็นเฮาอยู่ใกล้ ปรึกษาได้เป็นหมู่กัน
ความสัมพันธ์สิเหนียวแน่น แผนการเฮาสิลุล่วง
งานทั้งปวงสิลุเป้า เด็กน้อยเข้าสู่วิน
แบ่งกันกินแบ่งกันใช้ ยามมีภัยบ่ถิ่มหมู่
ซ่อยดูแลลูกน้อง ยอย่องส่งเสริม
ดันลูกน้องให้เฮียนเพิ่ม เติมเต็มสิ่งที่ขาด
ดึงเด็กน้อยฉลาดขึ้น ดีเก่งพร้อมสุขสันติ์
ยึดจรรยาบรรณครูไว้ เป็นแนวทางก้าวย่าง
สางปัญหาหุ่มฮ้าย ให่หายสิ้นเปล่าแปน
ทำใจให่นักแหน่น บ่คอนแคนเอียงส่าย
ยืนข้างกายครูเด็กน้อย คอยซ้วนซอยคู่คน
ปัญหาหลายมากล้น แต่ละวันต้องฟันฝ่า
ตื่นขึ้นมาต้องได้กลั้น หันใจได้กะบ่เต็ม
ปานมีเข็มแทงไว้ ในหัวใจเลือดไหลหลั่ง
ได้แต่นั่งทดท้อ รอมื้อได้เกษียณ พี่น้องเอย
………………………….
สอยไม่ถึง
ผญา/กลอนอีสาน
…………………………
เฮ็ดงานบ่ตีฆ้อง ปิดทองหลังพระเพิน
เงินเดือนมักบ่ขึ้น ยืนได้กะบ่สูง
นายบ่จูงหมู่บ่ยู้ น้องครูบ่ดันซอย
มีแต่หมิดหมับม้อย สอยบ่ได้ไม้บ่เถิง น้องครูเอย
(ยังมีต่อ)