มันคือแป้ง

………………………

ข้าพเจ้าเข้ารับการตรวจสุขภาพประจำปีเมื่อปี พ.ศ.  2545  ซึ่งขณะนั้นมีอายุ  58  ปี  คุณหมอแจ้งผลการตรวจว่าเป็นโรคต่อมลูกหมากโต เพื่อความแน่ใจจึงเข้ารับการตรวจที่คลินิกและโรงพยาบาลอีกหลายครั้งแต่ผลการตรวจออกมาเหมือนเดิม  จึงต้องเข้ารับการรักษาจากนายแพทย์เฉพาะทางด้วยการกินยาลดความดันและยาลดขนาดต่อมลูกหมากอย่างละ 1 เม็ดก่อนนอนทุกวัน หมอแนะนำว่า ให้ขัาพเจ้ายินยอมให้หมอตัดเอาชิ้นเนื้อไปตรวจเพื่อให้แน่ใจว่าไม่เป็นโรคมะเร็งจะได้ทำการผ่าตัดให้  แต่ข้าพเจ้ายังไม่กล้าเพราะเห็นเพื่อนบ้านที่เข้ารับการผ่าตัดกลายเป็นขันทีเฒ่านกเขาป่วยนอนติดเตียงแทบทุกราย  มีบางรายรายปัสสาวะพุ่งออกจากลำตัวของลูกพี่หำทุกทิศทุกทางเพราะพยาบาลเผลอเลอเย็บแผลให้ไม่สนิท  ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจรับการรักษาด้วยการกินยาอย่างเดียวมาเป็นเวลาเกือบยี่สิบปีแล้ว  ถ้าจะต้องตายเพราะโรคนี้ก็พร้อมทุกเมื่อ  แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกเป็นกังวลใจอยู่ไม่น้อยคือโรคนี้ทำให้ผู้ป่วยบางรายอัณฑะโตจนเดินไม่ได้ และมีชีวิตอยู่อย่างทรมานนานหลายปีก่อนสิ้นใจ 

      ถึงแม้อายุมากเกือบแปดสิบปีแล้วแต่หูยังดีเกือบเหมือนเดิม ทั้งนี้เพราะข้าพเจ้าเอาใจใส่ดูแลรักษาหูเป็นอย่างดี เช่นถ้ารู้สึกคันหูจะใช้ยาคานาโซล บี ครีมกำจัดเชื้อรา ป้ายตรงปลายคัตตันบัส (ไม้แหย่หู) แหย่เข้าไปกวาดรูหูทันที  ทำให้หูยังหนุ่ม แต่ไม่เหมือนเดิมสักเท่าไหร่ เพราะไม่สามารถได้ยินเสียงหอยคุยกันเหมือนเดิม  ส่วนสายตาของข้าพเจ้ายังดีพอ ๆ กับหู  ทั้งนี้เพราะข้าพเจ้าเอาใจใส่ดูแลรักษาดวงตาอย่างดีมาตลอดเช่นเดียวกัน  เช่นถ้ารู้สึกเคืองตา ตาแห้งหรือเจ็บตาจะใช้ยาป้ายตาทันที ซึ่งทำให้สายตาดีขึ้นเป็นปกติ แต่ไม่เหมือนเดิมสักเท่าไหร่ เพราะยืนอยู่สกลนครมองไม่เห็นเชียงราย แต่ข้าพเจ้ายังสามารถท่องเที่ยวไปในโลกอินเทอร์เน็ตได้นานถึงวันละ 6 – 8 ชั่วโมง ซึ่งทำให้ได้รู้จักกับผู้คนทั่วโลกมากมาย  ในจำนวนนี้มีหมอยาสมุนไพรบ้านป่าดงดิบคนหนึ่งในประเทศอินโดนีเซีย  แกเข้าป่าหาสมุนไพรมาบดทาพอกบริเวณร่างกายของคนไข้ที่เจ็บปวดเพื่อรักษาอาการเจ็บไข้ต่าง ๆ ซึ่งก็คงได้ผลดีพอสมควร เพราะมีคนไข้นอนรอรับการรักษาของแกหลายหมู่บ้าน  หมอคนนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้าคิดค้นวิธีการรักษาหำที่ห้อยโตงเตงมานานและมีแนวโน้มว่าจะเป็นโรคหำโปงตายเหมือนเพื่อนบ้านคนอื่น ๆ ในไม่ช้า   คืนหนึ่งผีกองก้นได้มาเข้าฝันกระซิบบอกวิธีรักษาว่า มันคือแป้ง พอเช้าขึ้นรีบขึ้นรถมอร์ห้อตะบึงไปร้านเซเว้นซ์อีเล้บเว้นซ์ใกล้บ้านทันทีเพราะกลัวลืม  เดินหาแป้งกระป๋องนานสองนาน พบว่ามีวางเรียงอยู่บนชั้นมากมายหลายยี่ห้อ ข้าพเจ้าเลือกซื้อมาสองกระป๋องสองยี่ห้อคือจอห์นสันกับโปรเท็กซ์  รีบกลับบ้านทดลองทาดู กระป๋องแรกทายี่ห้อจอห์นสันผลปรากฏว่าจมูกเราไม่ชอบกลิ่นของมันแถมลำคอจะอ้วกอีกต่างหากจึงเก็บไว้ให้แม่บ้านเผื่อแกชอบ  พอทาแป้งโปรเท็กซ์ดูปรากฏว่ากลิ่นมันหอมเตะจมูกชวนใช้ ข้าพเจ้าจึงใช้แป้งโปรเท็กซ์ทาง่ามก้นง่ามขา หำและลูกพี่หำหลังอาบน้ำทันที ความรู้สึกแรกคือปลอดโปร่งโล่งง่าม หำและลูกพี่หำยิ่งนัก จึงทาแป้งโปรเท็กซ์หลังอาบน้ำที่เดิมเหมือนเดิมทุกครั้ง เจ็ดวันผ่านไป ง่าม หำและลูกพี่หำค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาพปกติแต่ยังไม่เหมือนเดิม ปัจจุบันข้าพเจ้าได้กลายเป็นเฒ่าทารกไปแล้วโดยไม่ตั้งใจเพราะต้องทาแป้งทุกง่าม หำและลูกพี่หำหลังอาบน้ำทุกครั้ง   

ส่วนเล็บมือเล็บเท้าที่หมองคล้ำเหมือนเชื้อรารุมกิน ข้าพเจ้าใช้แปรงสีฟันแปรงเล็บด้วยยาสีฟันคอลเกตและทายาโทนาฟฆ่าเชื้อราตามเล็บเท้าและง่ามนิ้วเท้าวันละครั้งก่อนนอน เล็บของข้าพเจ้าจึงใสสะอาดเหมือนเดิม

ผลการตรวจเลือดที่โรงพยาบาลศูนย์หัวใจสิริกิติ์จังหวัดขอนแก่นเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2565 ร่างกายของข้าพเจ้าเป็นปกติดีทุกอย่าง หัวใจเต้นผิดจังหวะหายเป็นปกติแล้ว ความดันปกติ เบาหวานไม่เป็น โรคไตไม่เป็น ทุกอย่างปกติหมด ก่อนออกจากห้องตรวจคุณหมอยื่นเอกสารแสดงผลการตรวจให้สามแผ่น คือเอกสารของห้องปฏิบัติการโลหิตวิทยาสองแผ่น และเอกสารห้องปฏิบัติการเคมีวิทยาหนึ่งแผ่น ซึ่งข้าพเจ้าได้นำมาให้กูเกิ้ลช่วยแปลเป็นภาษาไทยให้เพื่อทำความเข้าใจอีกครั้ง ขากลับให้แตงไทยลูกชายคนเล็กนอนพักผ่อนเอาแรง ส่วนข้าพเจ้าลองขับรถเองจากขอนแก่นถึงบ้านที่อำเภอเจริญศิลป์ สกลนคร ด้วยความเร็ว 100 – 110 กม./ชม. ใช้เวลาในการเดินทาง 3 ชั่วโมง คิดในใจว่าเราคงสามารถอยู่เป็นเพื่อนพี่สนิทได้อย่างแน่นอน ชมรมผู้มีอายุยืน 150 ปีชีวีสุขสันต์ที่พี่สนิทเป็นประธานอยู่อาจเป็นไปได้ ขณะเดียวกันก็เฝ้ารอยาดีจากนักวิทยาศาสตร์ที่คุยโม้ว่าจะทำให้มนุษย์มีอายุยืนถึง 500 ปีเพื่อให้สามารถขึ้นกระสวยอวกาศไปท่องเที่ยวรอบจักรวาลไปพลาง ๆ ก่อน

มหาหิงส์  นารีสนั่น  กล่าวสรุปว่า   สังขารคนเราไม่เที่ยง แก่แล้วแก่เลย ทรุดแล้วก็โทรมและสลายไปเป็นธรรมดา ไม่มีวันหวนกลับเป็นหนุ่มสาวได้อีก ที่ผีกองก้นมาเข้าฝันนั้น มันคือแป้งทาง่าม