กลอนหัวอกหญิงชรา

…………………….

กลอนที่  1

…………………..

ตอนเป็นสาว วัยรุ่น  หุ่นฉอเลาะ

วัยขบเผาะ  ใครเห็น  เป็นลุ่มหลง

ทั้งหนุ่มแก่  แค่สบตา  ก็งวยงง

ต่างลุ่มหลง  แข่งขัน  กันจีบเรา

พอแก่กาย  วัยชรา  มีลูกหลาน

 กองสังขาร  บิดเบี้ยว ห่อเหี่ยวเฉา

โรคร้ายหลั่ง  ลามรุก  บุกรุมเรา

เป็นหญิงเฒ่า  โดดเดี่ยว  อยู่เดียวดาย

สามีก็  ล้มหาย  ตายจากแล้ว

ส่วนลูกแก้ว  หลบลี้  หนีห่างหาย

ญาติพี่น้อง  ต่างคน  ก็ต่างไป

ไม่มีใคร  ช่วยเหลือ  คอยเจือจุน

อาศัยเงิน  คนแก่  พอแก้ขัด

สารพัด  รายจ่าย  ไร้เงินหนุน

ยามเจ็บไข้  คนใกล้บ้าน  คอยเจือจุน

ช่วยเกื้อหนุน  นำส่ง  โรงยาบาล

นั่งเหม่อลอย  คอยลูกหลาน  จนฝันเฟื่อง

ถึงจะเปลือง  แรงนั่ง  ก็ยังฝัน

ว่าลูกหลาน  จะกลับมา  หาสักวัน

แต่ความฝัน  เลือนหาย  กับสายลม

……………………………………….