บทกลอนไว้อาลัยและส่งดวงวิญญาณพ่อ 3

บทกลอนที่  44 – 69

.

………………………………………………………….….

44. อาลัย.คุณพ่อทอน ไชยวงศ์คต

………………………………………………..………

พ่อเล่าว่า  เกิดมา  กำพร้าพ่อ

จึงต้องต่อ  สู้ชีวิต  เป็นนิจศีล     

ใฝ่เรียนรู้  สู้งาน  การทำกิน            

หาทรัพย์สิน  จากหยาดเหงื่อ  เพื่อเลี้ยงกาย   

อยู่กับแม่  สองคน  จนเติบใหญ่  

ใช้ร่างกาย  แบกหาม  ตามวิสัย

รับจ้างเขา  เอาบาทเบี้ย  สลึงไพ      

ฝากแม่ไว้  ยามเจ็บไข้  จึงใช้มัน    

พ่อแต่งงาน  จ่ายค่าดอง  สองบาทครึ่ง 

กับสาวซึ่ง  รักแท้ ไม่แปรผัน

มีลูกน้อย  สิบคน  เป็นพยาน            

ร่วมกันสาน  ถักทอ  ไม่ท้องาน    

พ่อลำบาก  ตรากตรำ  ทำงานหนัก    

ได้หยุดพัก  ยามนอน  ตอนหลับฝัน

ลืมตาตื่น  คราใด  วิ่งใส่งาน            

เพื่อให้บ้าน  มีกินใช้  ไม่อับจน

ส่งลูกเข้า  โรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน     

ลูกสอบผ่าน  แยกกันไป  หลายแห่งหน

สร้างครอบครัว  พอมีกิน ได้ทุกคน     

เป็นเพราะผล  งานหนัก  พ่อตรากตรำ

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ     

หาใดเทียบ  เทียมได้  ในโลกสาม

ลูกไม่อาจ  เกาะติด  ประชิดตาม   

ขยายความ  เล่าได้จบ  ครบทุกอัน     

รู้ดีว่า  ความตาย  เป็นธรรมชาติ 

แต่ไม่อาจ  ห้ามใจ  ไม่โศกศัลย์

หยดน้ำตา  ไหลพราก  ยามจากกัน 

ไม่มีวัน  พ่อฟื้น  กลับคืนมา

เหลือเพียงรอย  อาลัยรัก  ที่ปักแน่น     

เป็นรากแก่น  ให้คิดถึง คะนึงหา

แม้ไม่อาจ  กอดพ่อได้  ในทุกครา   

ขอเพียงว่า  ฝันไป  ได้ผูกพัน   

ขอกุศล  ผลบุญ  พ่อเคยสร้าง           

เป็นพลัง  ส่งพ่อให้  ไปถึงฝัน

ขอกรรมดี  จงให้ผล  ดลบันดาล 

เทพเทวัญ ดลช่วย  อำนวยพร

ให้วิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า    

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร 

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร            

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าวิญญาณ  พ่อลอยไป  แล้วได้ทุกข์  

ขอให้สุข  มาแทน  แสนสุขสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน     

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรัก และอาลัยยิ่ง

จาก ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

………………………

บทกลอนที่  45

………………………

อาลัยคุณพ่อมณี  แบกอุดร

……………………………………………………….

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร กิ่งใบดก  มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์

เคยอาศัย  ร่มเงา   มาช้านาน         บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ  คอยพะนอ  ลูกเมียเหมือน  ไข่ในหิน

ฝึกสอนให้  รู้จัก  รักทำกิน    เป็นออมสิน  ตัวช่วย  อวยเงินทอง

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม   พ่อสิ้นลม  ถามไถ่  ไม่สนอง

จะทุบหลัง  ทุบไหล่   ก็ไม่มอง    ลูกเมียร้อง  เรียกหา  ด้วยอาลัย 

ไม่มีพ่อ  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก   ขาดเสาหลัก  คิดไป   ยิ่งใจหาย

นั่งอึมครึม   ซึมเศร้า  สุดเหงาใจ  เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า  เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา          เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต       น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์    ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่นภา  แบกอุดร   ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………….

บทกลอนที่  46

………………………

อาลัยคุณพ่อสมัคร  สาระดี

 พ่อของฉัน  ฟันฝ่า  มามากยิ่ง          ทำทุกสิ่ง   ลัดเลาะ  เสาะแสวง

เงินทองอยู่  แห่งไหน  ไปจัดแจง            ไปขายแรง  ขายเหงื่อ  เพื่อครอบครัว    

ทั้งบาเรน  ซาอุ  ไปมาหมด             ทั้งขับรถ  รับจ้าง  หวังเจ้าสัว 

 เริ่มถากถาง  ทางชีวิต  มิดมืดมัว          สู่เจ้าสัว  ขั้นที่  พอมีกิน

ลูกทุกคน  พ่อส่งเรียน  ฝึกเขียนอ่าน        จบได้งาน  มีครอบครัว  มีทรัพย์สิน

แต่พ่อยัง  ให้เงินลูก  เป็นอาจิณ  เป็นออมสิน  กดเบิกไป  ได้ทุกคราว

ร่มเงาพ่อ  อุ่นใจ  กว่าใครอื่น    เงาพ่อรื่น  รมย์ใจ  ไม่ร้อนหนาว

พึ่งพ่อได้  ยามผิดหวัง  ทุกครั้งคราว  ทุกเรื่องราว  พ่อชี้ทาง  สว่างใจ 

มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว           ไร้วี่แวว  ลูกไม่รู้ พ่ออยู่ไหน

เห็นเพียงร่าง  ที่รอเข้า  เมรุเผาไฟ  แสนอาลัย  กลั้นสะอื้น  กลืนน้ำตา

ทำไมพ่อ  จากไป  เร็วไวนัก  อยู่เป็นหลัก  ให้นานหน่อย  ได้ไหมหนา

พ่อไปแล้ว  ไปลับ  ไม่กลับมา  หยดน้ำตา  เอ่อล้น  พ้นรำพัน

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า เทพเทวา  บนแคว้น  แดนสวรรค์

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปด้วยกัน   เป็นเทวัญ    เสวยสุข  ให้แสนนาน

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต               น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน           

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น   ไปจากทุกข์        ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่……แก้วเชียงกุล ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………..

บทกลอนที่  47

……………………

อาลัยคุณพ่อ

     ร้อยห้าสิบ   ปีที่  พ่อฟันฝ่า    บากบั่นมา  มากมาย  สุดไขขาน  

ประวัติพ่อ  กลายเป็น  เช่นตำนาน        ที่ลูกหลาน  พูดถึง ด้วยพึงใจ   

    พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า   กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย          ลูกหลานได้  พึ่งพา  มาช้านาน

    พ่อจึงเป็น   เช่นร่ม   โพธิ์ไทรแก้ว    งามวาวแวว  ประทับใจ ในความฝัน

ลูกหลานรัก    ห่วงหา  อาลัยกัน             รักผูกพัน  ซาบซึ้งอยู่  มิรู้คลาย

    มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว           ไร้วี่แวว  ลูกไม่รู้  พ่ออยู่ไหน

วิญญาณพ่อ  ไปหลบลี้  อยู่ที่ใด           ไม่อาจไป  เฝ้าประชิด  ติดตามทัน

    ยิ่งคิดไป ใจหาย  อาลัยรัก                    สุดจะหัก  ห้ามใจ  ไม่โศกศัลย์

เพราะไม่อาจ  ช่วยพ่อฟื้น  คืนชีวัน       ปรับทุกข์กัน  กลืนน้ำตา  ด้วยอาลัย         

    จึงกราบก้ม  ประณมนึก    อธิษฐาน    ดวงวิญาณ  พ่อสถิต  อยู่ทิศไหน

โปรดรับรู้   ว่าลูกหลาน  รักอาลัย       ต่างร่วมใจ   มาส่งให้   พ่อไปดี

    ได้ไปสู่  สรวงสวรรค์  บนชั้นฟ้า   เป็นเทวา  เสวยสุข  เกษมศรี

สนุกสนาน  สันต์เกษม  ปลื้มเปรมปรีดิ์    อย่าได้มี  เภทภัย  มาแพ้วพาล

    ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์   ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน           ตราบนิรันดร์  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูก หลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………

บทกลอนที่  48

………………..

อาลัยคุณพ่อ

     เจ็ดสิบเก้า  ปีที่   พ่อฟันฝ่า    บากบั่นมา  มากมาย  สุดไขขาน  

จากครูน้อย  สู่ผอ.  ชำนาญการ       สร้างหลักฐาน  ไว้ให้ลูก  ด้วยผูกพัน

   พ่อให้ลูก  ทุกอย่าง  ที่หาไว้         ส่งเสริมให้  ได้มีเป็น  เช่นที่ฝัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน       ต่่อเติมฝัน    ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งไป

    พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า   กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย         เป็นขวัญใจ  ของลูกหลาน  มาช้านาน

    พ่อจึงเป็น   เช่นร่ม   โพธิ์ไทรแก้ว    งามวาวแวว  ประทับใจ ในความฝัน

ลูกหลานรัก    ห่วงหา  อาลัยกัน             รักผูกพัน  ถามไถ่  ไม่คลาดคลา

    มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว           ไร้วี่แวว  จะติดตาม  ถามไถ่หา

พ่อไปแล้ว  ไปลับ  ไม่กลับมา            หยดน้ำตา  เอ่อล้น  พ้นรำพัน        

    ขอกุศล  ผลบุญ  จงหนุนช่วย     โชคอำนวย  สุขเลิศ  ประเสริฐสรร   

ดลให้พ่อ  ได้ไปเกิด  เป็นเทวัญ   อยู่บนชั้น  วิมานฟ้า  ให้แสนนาน

    ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต  น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน   แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

    ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์   ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน           ตราบนิรันดร์  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูก หลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………..

บทกลอนที่  49

…………………..

อาลัยคุณพ่อ

     แปดสิบสอง  ปีที่  พ่อฟันฝ่า    บากบั่นมา  มากมาย  สุดไขขาน  

ประวัติพ่อ  กลายเป็น  เช่นตำนาน        ที่ลูกหลาน  พูดถึง ด้วยพึงใจ   

    พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า   กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย          ลูกหลานได้  พึ่งพา  มาช้านาน

    พ่อจึงเป็น   เช่นร่ม   โพธิ์ไทรแก้ว    งามวาวแวว  ประทับใจ ในความฝัน

ลูกหลานรัก    ห่วงหา  อาลัยกัน             รักผูกพัน ซาบซึ้งใจ ในพระคุณ

    มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  สู่ดับขันธ์         เหมือนตะวัน  ลาลับ  ดับแสงสูรย์  

ลูกหลานเศร้า  โสกา  แสนอาดูร         ระลึกคุณ  พ่ออยู่  มิรู้คลาย        

    จึงกราบก้ม  ประณมนึก    อธิษฐาน    ดวงวิญาณ  พ่อสถิต  อยู่ทิศไหน

โปรดรับรู้   ว่าลูกหลาน  รักอาลัย      น้อมกายใจ   กราบวันทา  ด้วยอาวรณ์

   ขอวิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า   เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร   สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

    ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์   ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน           ตราบนิรันดร์  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูก หลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………..

บทกลอนที่  50

…………………..

อาลัย..คุณพ่อนิกร พรหมนินทร์

 

   แปดสิบหก  ปีที่  พ่อยืนหยัด                 เล่นสู้ฟัด  กับชีวิต ดั่งคิดฝัน

บวชเป็นสงฆ์  ทรงศีล  สิ้นภัยมาร  มาเนิ่นนาน สิบพรรษา ที่ฝ่าฟัน

    แต่บุญบวช  หมดลง ส่งให้สึก            ไปตามนึก ไขว่คว้า ตามล่าฝัน

หลายสิบปี  ที่มุ่งมั่น  ฝ่าฟันงาน             มีลูกหลาน  มากมาย  หลายสิบคน

    ถึงจะแก่  แม้จะเก่า  แต่เก๋ากึ๊ก          ทุกวันนึก  ทำทาน  การกุศล

แปดสิบหก  ยังเดินได้  ไร้กังวล        แกร่งเหมือนคน  หนุ่มใหญ่  วัยทำงาน

    มาบัดนี้  พ่อหลับใหล  ไม่ยอมฟื้น       ปลุกไม่ตื่น  เรียกเท่าไร  ก็ไม่ขาน

ถึงเวลา  พ่อหลับใหล ไปตามกาล   ทิ้งลูกหลาน  ไว้เบื้องหลัง  ไม่สั่งลา

    แม้จะรู้  ล่วงหน้า  ว่าของแน่              เกิดแล้วแก่  เจ็บตาย  ต้องมาหา

แต่ไม่อาจ  ทนฝืน  กลืนน้ำตา                ต้องก้มหน้า  โศกสลด  รันทดใจ    

    กรรมไม่ดี  อันใด  ลูกหลานก่อ   ทั้งกรรมต่อ  หน้าหลัง  แต่ครั้งไหน

กรรมที่ทำ  โดยตั้งใจ  ไม่ตั้งใจ              โปรดอภัย  ให้ทุกกรรม ที่ทำมา

    ขออำนาจ  บุญกุศล  ลูกหลานสร้าง    รวมพลัง  กับบุญพ่อ  ที่ก่อหา

คุณพระศรี  สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทรงฤทธา        ได้โปรดมา  ดลช่วย  อำนวยพร

    ให้วิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า  เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข   บนสวรรค์  นิรันดร               สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

    ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์     ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

 

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………..

บทกลอนที่  51

…………………..

อาลัย…คุณพ่อทอง  ชัยพันธ์

    แปดสิบสาม  ปีที่พ่อ ก่อกำเนิด   คุณพ่อเกิด  อยู่อุบล  คนมีฝัน

ย้ายมาอยู่  หมู่บ้านนี้   มาเนิ่นนาน          ได้แต่งงาน  กับสาวสวย  รวยที่นา

    มีลูกหลาน  หลายคน จนนับหลง หาเงินส่ง  ลูกหลานให้  ได้ศึกษา 

หลายสิบปี  ที่มุ่งมั่น  ฝ่าฟันมา                จนชรา  มาเยือน  เป็นเพื่อนตาย

    เป็นหมอยา  กลางบ้าน  ผู้ชาญเชี่ยว   ยาขวดเดียว  ซิวซิว  นิ่วสลาย

 เป็นหมอพราหมณ์ ประกาศิต  ฤทธิไกร  ผีแห่งไหน  ต่างเคารพ  สยบยอม

    เป็นผู้ทรง  คุณวุฒิ  ของหมู่บ้าน ผู้เชี่ยวชาญ  พิธีกรรม  เขมรขอม

เสกคาถา  เป่าไป ปอบใหญ่ยอม          พ่อเป็นจอม  ขมังเวทย์  ป้องเภทภัย

    มาบัดนี้  สังขาร  คุณพ่อแย่               เริ่มร่อแร่  ลุกเหิน  เดินไม่ไหว

โรครุมเร้า  เจ็บไข้  ไม่สบาย         ลูกหญิงชาย  มานอนเฝ้า  เพื่อเอาใจ

    เทียวเข้าออก โรงบาล  มานานนัก      แพทย์ช่วยรัก -ษาให้ แต่ไม่หาย

ยิ่งนานวัน อาการหนัก  ชักวุ่นวาย  เพราะความตาย รุกไล่  ใกล้ตามทัน

    เหล่าลูกหลาน  พาไป  โน้นนั่นนี่ ข่าวหมอดี  มีทีไหน ไปประสาน

พาไปพบ ไปรักษา มาเนิ่นนาน               แต่สังขาร ทรุดลง ไม่คงทน

    มาบัดนี้  คุณพ่อจาก  ลูกหลานแล้ว     ไร้วี่แวว  หาไม่เห็น ทุกแห่งหน

เหลือเพียงรอย รักอาลัย ให้ปวงชน        ได้สืบค้น ถามไถ่ ในตำนาน

    พูดคุยกัน  วันก่อน  อยู่หลัดหลัด วันนี้พลัด   พรากกัน  มันเหมือนฝัน

รู้ว่าเกิด   แล้วต้องตาย  วายชีวัน             แต่สุดกลั้น  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

    จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน       ขอวิญญาณ พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกเวลา                  มีนางฟ้า  พาสนุก ทุกคืนวัน

   ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์       ได้ถึงสุข ปรีดิ์เปรม เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น ทุกคืนวัน        ตราบนิรัน ในภพใหม่ ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………………

บทกลอนที่ 52

………………………

อาลัยคุณพ่อสมพงศ์  เยี่ยมวิชิต

…………………………………….

พ่อของฉัน  ฟันฝ่า มาทุกอย่าง          เอาทุกทาง  ไปทุกที่ พอมีหวัง

เสาะแสวง รับจ้างเขา เอาสตางค์      ได้ร่วมทาง   ชีวิตคู่ อยู่บ้านเรา

หลังแต่งงาน  คุณพ่ออยู่  หมู่บ้านนี้                    หลายสิบปี   ที่ไม่ย้าย เหมือนใครเขา

ไม่ท้องาน ยืนเป็นหลัก ทั้งหนักเบา            ตื่นแต่เช้า มุ่งมั่น  ฝ่าฟันงาน

พ่อไปหลาย ถิ่นที่  มีงานจ้าง             ทั้งภาคกลาง เหนือใต้ ไทยอีสาน

ต่างประเทศ  เขตแคว้น แดนกันดาร ทุกถิ่นฐาน ใกล้ไกล ก็ไปมา

ชีวิตพ่อ  เป็นแบบอย่าง  ให้แก่ลูก           เดินทางถูก  สุขสมหวัง  เป็นฝั่งฝา

พระคุณพ่อ  ก่ออนันต์  สุดพรรณนา              ยากจะหา  ใดเปรียบ  เทียบพ่อเรา

มาบัดนี้   พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว           ไร้วี่แวว  จะติดตาม  ถามใครเขา

ญาติพี่น้อง มาเคารพ ศพพ่อเรา                     ด้วยความเศร้า  โศกศัลย์  สุดพรรณนา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน           ขอวิญญาณ   พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกเวลา                         มีนางฟ้า  พาสนุก ทุกคืนวัน

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต                         น้อมอุทิศ  กุศลไป ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ   ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                      แสนสำราญ เปี่ยมสุข ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์                   ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน                         ตราบนิรัน  ในภพใหม่ ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ภรรยา ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 53

……………………….

อาลัยคุณพ่อพงษ์สวัสดิ์  สาขามุละ

พ่อเป็นครู  สู้งาน  มานานนัก         ถึงงานหนัก  บากบั่น  ไม่หวั่นไหว 

ตำแหน่งงาน  ก้าวหน้า  อยู่แห่งใด                  ทั้งใกล้ไกล  พ่อไปหมด  ด้วยอดทน

ประสบการณ์  มากมาย  หลายถิ่นที่        ช่วยให้มี  ตำแหน่งใหญ่  ในทุกหน

แม่ลูกลุ้น  อยู่หลัง  ด้วยกังวล                         มีสุขล้น  เมื่อพ่อถึง ซื่งหลักชัย

วันสุดท้าย  วัยเกษียณ  เวียนมาถึง คุณพ่อจึง  กลับมา  ถิ่นอาศัย

สร้างครอบครัว ให้อบอุ่น  ไม่วุ่นวาย              ลูกเมียได้  พึ่งพิง  ทุกสิ่งอัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ         หาใดเทียบ  เทียมพ่อ  ผู้ก่อฝัน

รักส่งเสริม  ลูกเป็นสุข  ทุกคืนวัน                   ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  คุณพ่อจาก  ลูกไปแล้ว             ไร้วี่แวว  พบพ่อได้  เพียงในฝัน

ทิ้งแม่ลูก  ทรัพย์สิน  สารพัน                 สุดจะกลั้น  ใจฝืน  กลืนน้ำตา           

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า         เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา                  เสวยสุข  บนชั้นฟ้า ให้แสนนาน

แม่ลูกอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต               น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ   ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                    แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์     ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว   สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ภรรยา ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 54

……………………….

อาลัยคุณพ่อเสนอ  ทองทุมไม

โอ้ร่มโพธิ์ ร่มไทร  พัดใบโบก (พัดใบโบกหมายความว่า..ลมพัดใบโพธิ์โบกสะบัดไปมา)

มาถึงคราว วิปโยค เศร้าโศกศัลย์

เคยอาศัย ร่มเงา มาเนิ่นนาน บัดนี้พลัน ไร้เงา แสนเศร้าใจ 

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ  เคยพะนอ  ดูแลรัก ไม่ห่างหาย

ทนลำบาก  ตรากตรำ งานมากมาย    ลูกเมียได้  พึ่งพา  มาช้านาน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  ในใจลูก  เคยพันผูก  ร่วมทาง  ร่วมสร้างฝัน

แม้อยู่ห่าง  แห่งหนใด ใกล้ไกลกัน          ต่างสร้างฝัน  โดยมีพ่อ  ร่วมก่อการณ์

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม                 พ่อสิ้นลม  ถามไถ่  พ่อไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับใหล  ไร้วิญญาณ                ทิ้งลูกหลาน  เศร้าโศกา  ด้วยอาลัย

ไม่มีพ่อ  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก       ขาดเสาหลัก  คิดไป ยิ่งใจหาย

 นั่งอึมครึม ซึมเศร้า สุดเหงาใจ                       เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก อธิษฐาน        ขอวิญญาณ   พ่อสู่แคว้น แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ เสพสุข ทุกเวลา          มีนางฟ้า พาสนุก ทุกคืนวัน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต     น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                     แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์ ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 55

……………………….

อาลัยคุณพ่อคาน  แบกอุดร

…………………………………….

จากอุดร  รอนแรมมา  ตามหารัก            

พบแล้วปัก  หลักอยู่  หมู่บ้านนี้

ถักทอรัก  สร้างหลักฐาน  มานานปี          

หลักฐานดี  พอใช้ได้  ไม่อายใคร

มีลูกน้อย  หนึ่งคน  เฝ้าทนเลี้ยง            

หาเสบียง  เข้าบ้าน  ไม่หวั่นไหว

แม้ลำบาก  ยากแค้น  สักเพียงใด           

ไม่เคยให้  ใครดูถูก  ลูกอับอาย    

ชีวิตพ่อ  บั้นปลาย  ช่างแสนเศร้า  

เบาหวานเข้า  โรมรัน  ต้านไม่ไหว

ต้องนอนซม  กินยาหมอ  รอความตาย        

ถึงสุดท้าย  ต้องพลัดพราก  จากลูกไป

น้ำตาเอ่อ  ซึมไหล  ไม่อาจกลั้น          

ความไหวหวั่น  ห่างเหิน  เกินขานไข

ทางชีวิต  ข้างหน้าจะ  เป็นอย่างไร        

เพราะลูกไร้  พ่อฟันฝ่า   มาด้วยกัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ

หาใดเทียบ  เทียมพ่อ  ผู้ก่อฝัน

ลูกเมียอยู่  เป็นสุข  ทุกคืนวัน                

เพราะพ่อนั้น  ส่งเสริมให้  ได้เป็นมี

จงไปดี  มีสุข  เถิดคุณพ่อ                     

จงไปรอ  ที่สวรรค์  ชั้นสุขี

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  สุขาวดี                 

อันเป็นที่   สุขสันต์  นิรันกาล

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                    

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน   

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จากภรรยา  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 56

……………………….

อาลัยคุณพ่ออาคม  แบกสกล

…………………………………….

จากสกล ดั้นด้นมา  ตามหารัก  

พบแล้วปัก  หลักอยู่  หมู่บ้านนี้

ถักทอรัก  สร้างหลักฐาน  มานานปี         

หลักฐานดี พอใช้ได้ ไม่อายใคร

มีลูกน้อย  สองคน  เฝ้าทนเลี้ยง            

หาเสบียง  เข้าบ้าน  ไม่หวั่นไหว

แม้ลำบาก  ยากแค้น  สักเพียงใด           

ไม่เคยให้  ใครดูถูก  ลูกอับอาย    

ชีวิตพ่อ  บั้นปลาย  ช่างแสนเศร้า  

โรคหัวใจ เข้าโรมรัน  สุดต้านไหว

ต้องกินยา เทียวหาหมอ  รอวันตาย        

ถึงสุดท้าย  ต้องพลัดพราก  จากลูกไป

น้ำตาเอ่อ  ล้นไหล  ไม่อาจกลั้น            

คืนและวัน  นานเนิ่น  เกินขานไข

นั่งอึมครึม  ซึมเศร้า  สุดเหงาใจ                    

เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน 

ขอวิญญาณ  พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกเวลา                      

มีนางฟ้า  แห่แหน  นับแสนนาง

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              

น้อมอุทิศ  กุศลให้  ได้ดังหวัง

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้ปังปัง                

สุขสมหวัง  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน     

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จากภรรยา  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 57

……………………….

อาลัยคุณพ่อศรีสุทโธ นาคบุญนำ

…………………………………………

แปดสิบเจ็ด  ปีที่พ่อ  อยู่บนโลก

พบสุขโศก  ซึมเซา  เศร้าสุขสันต์

มีเรื่องราว  มากมาย  หลายหมื่นพัน

ที่พัวพัน   ผ่านมา  แล้วผ่านไป

พ่อยืนหยัด  เป็นร่มเงา   ให้ลูกหลาน

เป็นแรงต้าน  เมื่อภัยมา  ให้อาศัย

เป็นออมสิน กดเบิกได้ ทุกครั้งไป

เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

พ่อจึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

เป็นมิ่งมิตร  จริงแท้  ไม่แปรผัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

มาบัดนี้  คุณพ่อจาก  ลูกไปแล้ว

ไร้วี่แวว  ได้พบเห็น  เป็นเพียงฝัน

ส่วนตัวจริง  คุณพ่อไป อยู่ไหนกัน

ทุกคืนวัน เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก อธิษฐาน

ขอวิญญาณ  พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ เสพสุข ทุกเวลา

มีนางฟ้า พาสนุก ทุกคืนวัน                                                                   

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

บทกลอนที่ 58

……………………………………………………..

อาลัยคุณพ่อสันติภาพ  รุ่งเรืองรอง

…………………………………………………….……

แปดสิบปี   ที่พ่อลืม  ตาดูโลก

พบสุขโศก  ซึมเซา  เศร้าสุขสันต์

ผ่านเรื่องราว  มากมาย  หลายหมื่นพัน

จนถึงวัน  ชีพดับ  ลาลับไป

พ่อยืนหยัด  เป็นร่มเงา   ให้ลูกหลาน

เป็นแรงต้าน  เมื่อภัยมา  ให้อาศัย

เป็นออมสิน  กดเบิกได้  ทุกครั้งไป

เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

พ่อจึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต

เป็นมิ่งมิตร  จริงแท้  ไม่แปรผัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน

ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ

มากเกินการ   จะบรรยาย  ขยายความ

มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว

พ่อจรแจว ไปอยู่ไหน  ในโลกสาม

ลูกไม่อาจ เฝ้าประชิด เกาะติดตาม

ทุกโมงยาม  เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                                                                    

แสนสำราญ เปี่ยมสุข ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

กลอนที่ 59

………………………

อาลัยคุณพ่อกำนันลี ตีกลองประชุม

แปดสิบสาม  ปีที่พ่อ ก่อกำเนิด              

คุณพ่อเกิด  อยู่อุบล  คนมีฝัน

เป็นหมอแคน  ยิ่งใหญ่  ไร้เทียมทาน  

ได้แต่งงาน  กับหมอลำ  น้ำใจดี         

หลังแต่งงาน  สานฝัน  งานนาไร่      

มีลูกชาย  ได้ลูกสาว  เป็นสักขี         

ถักทอรัก  สร้างหลักฐาน   มานานปี   

ชาวบ้านมี  ตำแหน่งให้  ได้ตีกลอง        

เป็นผู้ใหญ่  กำนันได้  ไม่นานนัก       

ผลงานหลัก  ยิ่งใหญ่  ไม่เป็นสอง          

เป็นผู้นำ  สร้างบ้านเมือง  ให้เรืองรอง       

ชาวเมืองต้อง  จารึกไว้  ในตำนาน         

กับครอบครัว  ส่งลูกให้  ได้ศึกษา

เรียนจบมา  มีงานทำ  มีหลักฐาน

กับเพื่อนบ้าน ทรัพย์น้อย คอยแบ่งปัน      

ป้องภัยพาล  ให้เป็นสุข  ทุกครัวเรือน         

กับวัดวา  ศาสนา  ศรัทธามั่น              

วัดมีงาน  ป้องภัยให้ หาใดเหมือน           

กับลูกหลาน  ชี้ทางให้  ไม่เลอะเลือน       

คอยพร่ำเตือน  ให้หมั่นทำ  แต่ความดี    

หลายสิบปี  ที่ต่อสู้   เพื่อพี่น้อง         

บางครั้งต้อง  วิ่งหลบหาย  ตระกายหนี                     

บางคราวก็  เหตุร้าย  กลายเป็นดี

บางครั้งมี  คนช่วย  อวยพรชัย            

มาบัดนี้  สังขาร  คุณพ่อแย่            

เริ่มร่อแร่  ลุกเหิน  เดินไม่ไหว

โรครุมเร้า  เจ็บไข้  ไม่สบาย        

ลูกหญิงชาย  เมียนอนเฝ้า  เพื่อเอาใจ

เทียวเข้าออก โรงบาล  มานานนัก     

แพทย์ช่วยรัก – ษาให้   แต่ไม่หาย

ยิ่งนานวัน อาการหนัก  ชักวุ่นวาย         

เพราะความตาย รุกไล่  ใกล้ตามทัน

ภรรยาลูก หลานพาไป  โน้นนั่นนี่    

ข่าวหมอดี  มีทีไหน ไปประสาน

พาไปพบ ไปรักษา มาเนิ่นนาน              

แต่สังขาร ทรุดลง ไม่คงทน

มาบัดนี้  คุณพ่อจาก  ลูกเมียแล้ว           

ไร้วี่แวว  หาไม่เห็น ทุกแห่งหน

เหลือเพียงรอย รักอาลัย ให้ปวงชน       

ได้สืบค้น ถามไถ่ ในตำนาน

พูดคุยกัน  วันก่อน  อยู่หลัดหลัด    

วันนี้พลัด   พรากกัน  มันเหมือนฝัน

รู้ว่าเกิด   แล้วต้องตาย  วายชีวัน             

แต่สุดกลั้น  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน       

ขอวิญญาณ พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกเวลา                 

 มีนางฟ้า  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์       

ได้ถึงสุข   ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน      

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…คุณแม่นาง ตีกลองประชุม  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

กลอนที่ 60

………………………

อาลัยคุณพ่อศักดิ์สิทธิ์  ชำนาญริน

……………………………………

เราสร้างฝัน  ร่วมกัน  จนแก่เฒ่า           

ครอบครัวเรา  มีสุขห่าม  ตามประสา

ลูกของเรา  เติบใหญ่  มีหน้าตา                    

มีคุณค่า  พออยู่ได้  ในชุมชน

แต่ละคน  มีหลักฐาน  มีบ้านช่อง           

หาเงินทอง  พอได้ใช้  ไม่ขัดสน

มีลูกหลาน  หญิงชาย  หลายสิบคน        

มีสุขล้น  ลูกยังอยู่  ดูแลเรา

แต่พ่อกลับ  ล้มป่วย  ด้วยเบาหวาน

ทรมาน  หมองหม่น  ทนอับเฉา

นอนฟอกไต  สิบกว่าปี  มีแต่เรา                    

ที่นอนเฝ้า  เคียงข้าง  ไม่ห่างกัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ        

หาใดเทียบ  เทียมพ่อ  ผู้ก่อฝัน

ลูกเมียอยู่  เป็นสุข  ทุกคืนวัน                

เพราะพ่อนั้น  พาสู้ต่อ  ไม่ท้องาน

มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว     

เหลือเพียงแนว  ความดี  ที่สร้างสรรค์

กับชื่อเสียง  ฝากไว้  ในตำนาน                    

ให้ลูกหลาน  ถามไถ่  ไม่ลืมกัน

รู้ดีว่า  ความตาย  เป็นธรรมชาติ           

แต่ไม่อาจ  หักใจ  ไม่โศกศัลย์

หยดน้ำตา  ไหลพราก  ยามจากกัน        

แต่สัมพันธ์  คงอยู่  มิรู้คลาย

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน 

ดวงวิญญาณ  พ่อสถิต  อยู่ทิศไหน

โปรดรับรู้  ว่าลูกหลาน  รักอาลัย           

ต่างร่วมใจ  เดินทางมา  ร่วมอาวรณ์

ขอวิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า       

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

สถิตบน  สรวงสวรรค์  นิรันดร                      

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก  แม่หันทะมะยัง  ชำนาญริน ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

กลอนที่ 61

…………………………

อาลัยคุณพ่อ ผอ.ลำพูน  วงศ์พระจันทร์……

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร พัดใบโบก  มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์

เคยอาศัย  ร่มเงา   มาช้านาน           บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ  คอยพะนอ  ลูกเหมือน  ไข่ในหิน

ฝึกลูกให้  รู้จัก  รักทำกิน                 เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มาช้านาน

    มาบัดนี้  พ่อหลับใหล  ไม่ยอมฟื้น       ปลุกไม่ตื่น  เรียกเท่าไร  ก็ไม่ขาน

ถึงเวลา  พ่อหลับใหล ไปตามกาล       ทิ้งลูกหลาน  ไว้เบื้องหลัง  ไม่สั่งลา

แม้จะรู้  ล่วงหน้า  ว่าของแน่             เกิดแล้วแก่  เจ็บตาย  ต้องมาหา

แต่ไม่อาจ  ทนฝืน  กลืนน้ำตา           ต้องก้มหน้า  โศกสลด  รันทดใจ    

    กรรมไม่ดี  อันใด  ลูกเมียก่อ         ทั้งกรรมต่อ  หน้าหลัง  แต่ครั้งไหน

กรรมที่ทำ  โดยตั้งใจ  ไม่ตั้งใจ                 โปรดอภัย  ให้ทุกกรรม ที่ทำมา

ขออำนาจ  บุญกุศล  ลูกเมียสร้าง              รวมพลัง  กับบุญพ่อ  ที่ก่อหา

คุณพระศรี  สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทรงฤทธา           ได้โปรดมา  ดลช่วย  อำนวยพร

    ให้วิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า        เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข   บนสวรรค์  นิรันดร                  สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์            ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน       ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก  แม่ครูเดือนเพ็ญ วงศ์พระจันทร์  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………..

กลอนที่ 62

………………………

อาลัยพ่อครูสุนัย ถิ่นแตงโม….

       แปดสิบเอ็ด ปีที่พ่อ อยู่บนโลก    พบสุขโศก  ซึมเซา  เศร้าสุขสันต์

อุปสรรค  มากมาย  หลายหมื่นพัน   ที่พัวพัน  ผ่านมา  แล้วผ่านไป

พ่อยืนหยัด  เป็นร่มเงา   ให้ลูกหลาน  เป็นแรงต้าน  เมื่อภัยมา  ให้อาศัย

เป็นออมสิน  กดเบิกได้  ทุกครั้งไป  เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

พ่อจึงเป็น  แบบอย่าง  ทางชีวิต   เป็นมิ่งมิตร  จริงแท้  ไม่แปรผัน

แก้ปัญหา  ให้ลูกได้  สารพัน   ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า  กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ  มากเกินการ   จะบรรยาย  ขยายความ

มาบัดนี้  พ่อล่วงลับ  สู่ดับขันธ์  ดวงวิญญาณ  พ่ออยู่ไหน  ในโลกสาม

ลูกไม่อาจ  เฝ้าประชิด เกาะติดตาม   ทุกโมงยาม  เศร้าสุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า   เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา   เสวยสุข  บนชั้นฟ้า ให้แสนนาน

ลูกเมียอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต       น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์    ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน          ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความเคารพรักและอาลัยยิ่ง

จาก  แม่ครูอรชร ถิ่นแตงโม ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………………

บทกลอนที่  63

…………………………

อาลัยคุณพ่อสาคร  ถิ่นแตงไทย….

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก       มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์ 

เคยยืนหยัด  ต้านลมฝน  มาช้านาน       บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ       คอยพะนอ รักเรา เฝ้าถวิล

สอนลูกเมีย ให้รู้จัก  รักทำกิน             เป็นออมสิน  ของเลูกหลาน มาช้านาน

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม                   พ่อสิ้นลม  เรียกเท่าไหร่  ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับใหล  ไร้วิญญาณ   ไม่มีวัน พลิกฟื้น กลับคืนมา            

ขาดคุณพ่อ  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก  ขาดเสาหลัก ขาดคนดี ที่ปรึกษา

ขาดคนที่  ชี้นำ  คอยนำพา            หยดน้ำตา  เอ่อล้น พ้นรำพัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า  กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ       มากเกินการ จะบรรยาย ขยายความ

ขอเดชะ พระไตรยรัตน์ บุญญฤทธิ์                สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งใหญ่ ในโลกสาม

เทพเทวา อารักษ์ ทุกเขตคาม   โปรดมาตาม พ่อกลับสู่ ทิพย์วิมาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                       แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์                    ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่นาง  ถิ่นแตงไทย  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………………….

บทกลอนที่ 64

……………………….

อาลัยคุณพ่อสมบัติ  วงศ์คอยาว…….

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก       มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์ 

เคยอาศัย  ร่มเงา  มาช้านาน         บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ       คอยพะนอ  คอยกำกับ  อวยทรัพย์สิน

สอนลูกให้  รู้จัก  รักทำกิน             เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มาช้านาน

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม                   พ่อสิ้นลม  เรียกเท่าไหร่  ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับใหล  ไร้วิญญาณ      อีกไม่นาน  ก็สลาย  กลายเป็นดิน            

ขาดคุณพ่อ  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก  ขาดเสาหลัก  ขาดคนช่วย  อวยทรัพย์สิน

ขาดคนที่  ชี้นำ  การทำกิน            คุณพ่อสิ้น  กลืนน้ำตา  ด้วยอาลัย

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  กว่าท้องฟ้า  กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย          สุดยิ่งใหญ่   เลื่องชื่อ  ระบือนาม

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์            สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ยิ่งใหญ่  ในโลกสาม

เทพเทวา  อารักษ์  ทุกเขตคาม              โปรดมาตาม  คุณพ่อกลับ ทิพย์วิมาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                       แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์                    ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่อนงค์   วงศ์คอยาว ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………..….

บทกลอนที่  65

……………………

อาลัยคุณพ่อสมดี  วงศ์ชาวนา……

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก       มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์ 

เคยอาศัย  ร่มเงา  มาช้านาน         บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ       คอยพะนอ  คอยกำกับ  อวยทรัพย์สิน

สอนลูกให้  รู้จัก  รักทำกิน             เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มานานนม

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  มหาศาล   มากเกินการ  จะบรรยาย  ให้เหมาะสม

พระคุณพ่อ  คือที่สุด  ดุจพระพรหม        จึงกราบก้ม  น้อมวันทา  ทุกคืนวัน

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม                   พ่อสิ้นลม  เรียกเท่าไหร่  ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับใหล ไปตามกาล        ทิ้งลูกหลาน  ไว้เบื้องหลัง  ไม่สั่งลา

ขาดพ่อไป   ใจหมอง  นั่งครองเศร้า          ถ้าพ่อเรา  ยังอยู่  มีผู้หา

เราคงไม่ ขัดสน จนเงินตรา     ไม่เหว่ว้า เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์            สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เคยพึ่งพา ให้อาศัย

เทพเทวา  อารักษ์  ทั้งใกล้ไกล              โปรดจงได้  พาพ่อกลับ  ทิพย์วิมาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                       แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์                    ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่สะอาง   วงศ์ชาวนา ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………….

บทกลอนที่  66

……………………

อาลัยคุณพ่อสมพงษ์  วงศ์หมอลำ…..

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก       มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์ 

เคยอาศัย  ร่มเงา  มาช้านาน         บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

  ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณพ่อ     คอยพะนอ  คอยกำกับ  อวยทรัพย์สิน

สอนลูกให้  รู้จัก  รักทำกิน             เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มานานนม

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  มหาศาล   มากเกินการ  จะบรรยาย  ให้เหมาะสม

พระคุณพ่อ  คือที่สุด  ดุจพระพรหม        ลูกกราบก้ม  น้อมวันทา  ทุกคืนวัน

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม          พ่อสิ้นลม  เรียกเท่าไหร่  ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง  หลับใหล   ไร้วิญญาณ     ทิ้งลูกหลาน  ไว้เบื้องหลัง  ไม่สั่งลา

ขอกุศล  ผลบุญ  ลูกหลานสร้าง              รวมพลัง  กับบุญพ่อ  ที่ก่อหา

ขอทวยเทพ  สิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทรงฤทธา               ได้โปรดมา  ดลช่วย  อำนวยพร

        ให้วิญญาณ  พ่อลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า        เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

สถิตอยู่  สรวงสวรรค์  นิรันดร                       สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต              น้อมอุทิศ  กุศลไป   ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์           ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่อรอนงค์ วงศ์หมอลำ ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………

บทกลอนที่  67

…………………….

อาลัยพ่อครู ผอ.สำราญ  วงศ์ลำตัด

 แปดสิบสาม  ปีที่พ่อ ก่อกำเนิด      คุณพ่อเกิด  อยู่สกล  คนมีฝัน

จากครูน้อย  สู่ผอ.  ชำนาญการ     สร้างสรรค์งาน  เพลงไว้  ให้โลกจำ

ทั้งแต่งเพลง  ปั้นนักร้อง  อัดแผ่นขาย     ถึงรายได้  ร่อแร่  แม่บ้านขำ

แต่เสียงเพลง  เปิดตามสาย  เป็นประจำ  มันช่วยทำ  ให้สนุก  สุขสมใจ

หลายสิบปี  ที่มุ่งมั่น  ฝ่าฟันสู้               ทั้งงานครู  งานเพลง  เสียงตามสาย

จนชรา  มาเยือน  เป็นเพื่อนตาย              ถึงสุดท้าย  ต้องพลัดพราก  จากลูกไป

พ่อให้ลูก  ทุกอย่าง  ที่หาไว้           ส่งเสริมให้  ได้มีเป็น  เช่นที่หมาย

เป็นออมสิน  กดเบิกได้  ทุกครั้งไป เป็นแรงใจ  ให้สู้ต่อ  ยามท้องาน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่  หาใดเปรียบ หาใดเทียบ  เทียมพ่อ  ผู้ก่อฝัน

ให้เงินทอง  ทรัพย์สิน  สารพัน               ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

พูดคุยกัน  วันก่อน  อยู่หลัดหลัด     วันนี้พลัด   พรากกัน  มันเหมือนฝัน

รู้ว่าเกิด  แล้วต้องตาย   วายชีวัน           แต่สุดกลั้น   สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน        ขอวิญาณ  พ่อสู่แคว้น  แดนหรรษา

เกิดเป็นเทพ  เสพสุข  ทุกเวลา              มีนางฟ้า  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์       ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…แม่ครูอรอนงค์ วงศ์ลำตัด  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………

บทกลอนที่  68

…………………….

อาลัยพ่อครูสมพร  มาลัยทอง

……………………………………..

    จากแดนดิน  ถิ่นสกล  คนไกลบ้าน      มาทำงาน  เป็นครูอยู่  หมู่บ้านนี้

ถักทอรัก  สานฝัน  มานานปี             ทรัพย์พอมี   ส่งให้  ลูกได้เรียน    

เป็นครอบครัว  แห่งรัก  ที่หนักแน่น  เดินควงแขน  แม่ถึงวัย  ได้เกษียณ

ลูกเรียนจบ  ได้งานทำ  ตามที่เรียน ต้องย้ายเปลี่ยน ถิ่นที่อยู่ สู่แดนไกล

ชีวิตพ่อ  วัยชรา  ช่างน่าเศร้า        หลายโรคเข้า  โรมรัน  สุดต้านไหว

ต้องกินยา  หาหมอ  รอความตาย   ถึงสุดท้าย  ต้องพลัดพราก  จำจากไป

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่   กว่าท้องฟ้า  กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดขานไข

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะบรรยาย   ประทับใจ  เหลือล้น  พ้นรำพัน

รู้ดีว่า  ความตาย  เป็นธรรมชาติ            แต่ไม่อาจ  ห้ามใจ  ไม่โศกศัลย์

หยดน้ำตา  ไหลพราก  ยามจากกัน ความสัมพันธ์  ห่างหาย  สุดสายตา

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์            เทพศักดิ์สิทธิ์  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา          เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

แม่กับลูก  อยู่ข้างหลัง  ขอตั้งจิต            น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน                     แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์         ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..แม่หมอมะลิ  มาลัยทอง  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

……………………

บทกลอนที่  69

…………………….

อาลัยพ่อครูสนุก วงศ์ลำซิ่ง

……………………………………..

    จากแดนดิน  ถิ่นอุบล  คนไกลบ้าน      มาทำงาน  เป็นครูอยู่  หมู่บ้านนี้

ถักทอรัก  สานฝัน  มานานปี                  ทรัพย์พอมี   ส่งให้  ลูกได้เรียน    

สัญญารัก เราสอง ครองใจมั่น             อยู่ด้วยกัน  จนถึงวัย  ได้เกษียณ

ลูกเรียนจบ  ได้งานทำ  ตามที่เรียน ซึ่งต้องเปลี่ยน  ถิ่นที่อยู่  สู่แดนไกล

เหลือเพียงเรา  ตายาย  สองชีวิต            พรหมลิขิต  ขีดเส้นให้  ไม่ไปไหน

อยู่เกาหลัง  ให้กัน ตลอดไป                  จนกว่าสิ้น  อายุไข  ตายจากกัน

พ่อให้ลูก  ทุกอย่าง  ที่หาไว้           ส่งเสริมให้  ได้มีเป็น  เช่นที่ฝัน

ให้เงินทอง  ทรัพย์สิน  สารพัน               ต่อเติมฝัน  ให้เป็นจริง  ทุกสิ่งอัน

พระคุณพ่อ  ยิ่งใหญ่   กว่าท้องฟ้า  กว้างใหญ่กว่า  มหาสมุทร  สุดไขขาน

มากมายยิ่ง  เกินกว่า  จะประมาณ  มากเกินการ  จะบรรยาย  ขยายความ

รู้ดีว่า  ความตาย  เป็นธรรมชาติ            แต่ไม่อาจ  ห้ามใจ  ไม่หวั่นหวาม

หยดน้ำตา  เอ่อไหล  ในทุกยาม             เมื่อถูกถาม  ถึงวันวาน  ที่ผ่านมา

ขอเดชะ  พระไตรรัตน์  บุญฤทธิ์            เทพศักดิ์สิทธิ์  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณพ่อกลับ  ไปเทวา  เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

แม่กับลูก  อยู่ข้างหลัง  ขอตั้งจิต            น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงพ่อ  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์ ด้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน               ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก..คุณแม่อรชร วงศ์ลำซิ่ง  ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน