บทกลอนไว้อาลัยและส่งดวงวิญญาณชาวโลกที่เสียชีวิตจากโรคโควิด 19

อาลัยญาติพี่น้องร่วมโลกทุกคน…

บรรพบุรุษ  ของเรา  แต่เก่าก่อน

ท่านได้สอน  สั่งไว้   ให้รักษา

ญาติพี่น้อง  พงศ์เผ่า  เหล่าโลกา

ที่ไปหา  กินไกล  ในต่างแดน

ทั้งผิวเหลือง  ขาวคล้ำ  ผิวดำหมอง

ผมหยิกหย็อง   ย้ายไป  สุดไกลแสน

ตั้งประเทศ  เขตหากิน  ต่างดินแดน

เป็นแว่นแคว้น  ยิ่งใหญ่  ไร้เทียมทาน

บ้างเป็นแคว้น  เล็กเล็ก  กระจ้อยร่อย

ทรัพย์สินน้อย  ยากจน  คนเหยียดหยัน 

ต้องรับจ้าง  ต่างแคว้น  เป็นสำคัญ

ทั้งหมดนั้น  คือเผ่าผอง  พี่น้องเรา

มาบัดนี้  โควิดร้าย  รุกรานโลก

นำทุกข์โศก  โรคร้าย  จากหลังเขา

มาระบาด  ในหมู่ผอง  พี่น้องเรา

ต้องโศกเศร้า  เพราะญาติตาย  ไม่เว้นวัน

ญาติพี่น้อง  เราตายแล้ว  ตั้งหลายล้าน

เป็นการบ้าน  ที่ผู้นำ   ต้องห้าวหาญ

นำทัพสู้  โควิดร้าย  ให้ทันการณ์

ก่อนเผ่าพันธุ์  มนุษย์เรา  ไม่เหลือใคร

ได้แต่นั่ง  ฟังข่าว  ญาติเราเสีย

.ตายเฉลี่ย วันสิบพัน นึกหวั่นไหว

เห็นภาพญาติ  พี่น้องเรา  ทั้งหญิงชาย

นอนเรียงราย  รอฝังเผา  สุดเศร้าใจ

ขอจงสู่  สุคติ  เถิดพี่น้อง

จงสู่ห้อง  แห่งสวรรค์  อันสดใส

เสวยสุข  บนสวรรค์  อันอำไพ

หมู่มารร้าย  ใดใด  อย่าแผ้วพาน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์  

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน  

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จากพ่อครูดอทคอมและญาติพี่น้องร่วมโลกทุกคน