……………………..
กลอนที่ 1
……………………
ยุคก่อนนี้ จบปริญญา หางานง่าย
เรียนจบได้ งานดี ไม่มีว่าง
แต่ยุคนี้ งานหายาก แทบวายวาง
หาทุกทาง ไปทุกที่ หวังมีงาน
เดินจนรอง เท้าแตะ หลุดไปข้าง
ตำแหน่งว่าง ไม่มี ที่ให้ฉัน
แต่โชคดี แม่โทร.หา เมื่อวันวาน
แม่ฝากงาน ให้ฉัน ได้ทันใจ
ปริญญาตรี การันตี ที่หมื่นห้า
อนิจจา รับห้าพัน ฉันหวั่นไหว
เพราะแม่ฉัน จ้างฉัน มันของตาย
ท่านฝากให้ ฉันได้งาน เท่านั้นเอง
แม่บอกว่า ดีกว่า อยู่กับบ้าน
ไปทำงาน มีดี ที่ชื่อเสียง
อาจได้พบ เพื่อนใหม่ ได้คู่เคียง
ต้องกล้าเสี่ยง กล้าทำ มันจำเป็น
จึงทำตาม แม่สั่ง ไปพลางก่อน
เช้าตื่นนอน แอบไป กลัวใครเห็น
ปริญญา กว่าจะได้ แสนยากเย็น
แต่มาเป็น ครูจ้างสอน ฉันอ่อนใจ
อยากหัวเราะ ชีวิตฉัน ครูจ้างสอน
ต้องวิงวอน จ้างทำงาน น่าขันไหม
แต่ละวัน เหนื่อยแทบล้ม ประดาตาย
ใครต่อใคร รุมตำหนิ ติติงเตือน
ฉันไม่แคร์ สายตา ใครทั้งนั้น
ไม่ไหวหวั่น ใครจะว่า ด่าเชือดเฉือน
เพราะแม่ฉัน จ่ายให้ ทุกปลายเดือน
มีใครเหมือน ฉันบ้าง ผ่างมาที
………………………
กลอนที่ 2
……………………..
เพื่อนยังดี ที่รู้ว่า แม่จ้างให้
แต่เราสิ โชคร้าย ไม่เคยรู้
สำคัญผิด คิดว่า เราเป็นครู
แต่งตัวหรู ไฉไล ไปทำงาน
ตื่นแต่เช้า เข้าโรงเรียน เช็ดปัดกวาด
เก็บสะอาด บริเวณ โรงเรียนฉัน
งานอบรม หน้าเสาธง ฉันจัดการ
เกือบทุกงาน ฉันลุย สุยคนเดียว
ขึ้นห้องเรียน เข้าสอน ประจำชั้น
สอนทั้งวัน ทุกวิชา จนหน้าเขียว
กว่าโรงเรียน จะเลิกก็ นานจริงเชียว
นั่งห่อเหี่ยว ตรวจการบ้าน งานวุ่นวาย
สอนเป็นปี จึงได้รู้ แม่จ่ายให้
เหนื่อยแทบตาย เป็นเพราะเรา ไม่เอาไหน
จึงตั้งหน้า อ่านหนังสือ อย่างลืมตาย
ฉันสอบได้ เป็นครูแล้ว เงินเดือนงาม
นักปราชญ์ว่า ชีวิตเรา เราลิขิต
จะถูกผิด หนักเบา ได้แบกหาม
มัวมืดมิด สว่างใส ใดก็ตาม
อยู่ที่ความ เราขยัน หมั่นเพียงพอ
……………………………………