กลอนพระพรหมลำเอียง

……………………….

กลอนที่  1

……………………..

อนาถเอ๋ย  พรหมลิขิต  ชีวิตข้า

ให้ชะตา  ยากจน  คนเดียดฉันท์

ต้องอดมื้อ  กินมื้อ แทบทุกวัน

สารพัน  ความทุกข์  เข้ารุกราน

ทั้งรูปร่าง  หน้าตาก็  อัปลักษณ์

ดั้งแบนหัก ใครเห็น  เป็นขบขัน

นายจ้างก็  ดุด่าว่า  สารพัน

อีกเพื่อนบ้าน  ก็บอบ้า  ท้าต่อยตี 

ทีคนอื่น  ทำไม  ลิขิตเขา

ให้งานเบา สินทรัพย์  นับเศรษฐี

ให้พี่น้อง  บริวาร  เพื่อนบ้านดี

ให้ศักดิ์ศรี  มีสุข  ทุกคืนวัน

……………………..

กลอนที่  2

…………………….

อนาถเอ๋ย  พรหมลิขิต  ชีวิตข้า

ให้ชะตา  ตกอับ  ไร้ทรัพย์สิน

ต้องทำงาน  แบกหาม  รับจ้างกิน

ไปทุกถิ่น  เพื่อแสวง  แบ่งปันมา

บ้านต้องเช่า  ข้าวต้องซื้อ  มือไม่ว่าง

มีงานจ้าง  ที่ไหน  ไปเสาะหา

ถึงงานหนัก  เพียงไหน  ไม่นำพา

ขอเพียงว่า  มีกิน  ก่อนสิ้นใจ

ทีคนอื่น  ท่านเมตตา  ให้สินทรัพย์

พอเกิดปั๊บ  ก็ร่ำรวย  หล่อสวยใส

กรุณา  ช่วยเหลือเขา  ทุกอย่างไป

ทำอะไร  ก็สมหวัง  ดั่งต้องการ

แต่ข้าได้  อุเบกขา  อย่าสงสัย

พอเกิดได้  จนทุกข์  เป็นพื้นฐาน

กราบวิงวอน  ให้พรหมช่วย  ก็ป่วยการ

เพราะพรหมท่าน  เฉยอย่างเดียว  ไม่เหลียวแล 

 

………………………………….