กลอนอกหัก

…………………..

กลอนที่  1

……………………

ทันทีที่  ทราบข่าว  ว่าเธอหมั้น

หัวใจฉัน  พลันแยก  แตกสลาย

ความรักใคร่  ใฝ่ฝัน  พลันมลาย

น้ำตาไหล  เอ่อล้น  ท้นดวงมาลย์

ความรู้สึก  สูญเสีย  เข้าโถมทับ

ไข้ใจจับ  หม่นหมอง  ครองสังขาร

บาดแผลรัก  ร้าวลึก  ถึงดวงมาลย์

ปวดร้าวราน  เหลือล้น  พ้นรำพัน

ทำไมเทพ  เบื้องบน  ดลให้รัก

แล้วมาพราก รักไป  ไม่สงสาร

ทอดทิ้งให้  เจ็บปวด  รวดร้าวราน

ทรมาณ ไม่เป็นสุข  ทุกคืนวัน

ยิ่งคิดไป  แผลรัก  ยิ่งร้าวลึก

นั่งนอนนึก น้ำตาไหล  ไม่อาจกั้น

บาดแผลรัก  คงร้าวลึก  ไปอีกนาน

แต่สัมพันธ์  ต้องตัดใจ  ห่างไกลเธอ

…………………

กลอนที่  2

…………………

เมื่อรักร้าง  ห่างไกล  หัวใจเดาะ

เหมือนมีดเฉาะ  ทิ่มแทง  แยงด้วยเข็ม

ความเจ็บปวด รวดร้าว  เข้าเติมเต็ม

บาดแผลเข็ม  ร้าวลึก  ถึงทรวงใน

น้ำตาเอ่อ  ล้นไหล  ไม่อาจกั้น

คืนและวัน  นานเนิ่น  เกินขานไข

นั่งซึมเศร้า   โศกรันทด หมดอาลัย

กินไม่ได้  นอนไม่หลับ  เจ็บจับใจ

ภาพก่อนเก่า  คราวหลัง  เมื่อครั้งรัก

ที่สลัก  กลางใจ  ไม่เลือนหาย

ทุกครั้งที่  ภาพปรากฏ  รันทดใจ

สะอื้นไห้  ครวญคร่ำ  น้ำตานอง

อยากจะลบ  ภาพเก่า  เมื่อคราวรัก

อยากจะผลัก  เรื่องเก่า  ที่เราสอง

เคยรักใคร่  เคียงคู่  อยู่เคียงครอง

เคยเป็นทอง  แผ่นเดียวกัน  เมื่อนานมา

แต่ภาพเก่า  คราวหลัง  มันฝังลึก

ไม่อาจนึก  ลบได้  ดังปรารถนา

ทุกครั้งที่  คิดถึงรัก  ครั้งผ่านมา

เจ้าน้ำตา  เอ่อล้น  พ้นรำพัน

………………………………………….