เขียนจากใจของคนที่เป็นพ่อแม่
………………………………….
กลอนที่ 1
ความหวังของพ่อกับแม่
(กลอนสุภาพ)
………………………………..
หยาดเหงื่อหยด รดริน ไหลท่วมร่าง
หวังเพียงสร้าง ครอบครัว ให้อบอุ่น
พ่อหาเงิน ให้แม่เก็บ ไว้เป็นทุน
ส่งอุดหนุน ลูกให้ ได้เล่าเรียน
หลายสิบปี ที่ลำบาก ยากเพื่อลูก
หมดสนุก จนถึงวัย ได้เกษียณ
มุ่งทำงาน หาเงินให้ ลูกได้เรียน
จนร่างเปลี่ยน เป็นคนแก่ ยักแย่ยักยัน
ลูกเรียนจบ มีครอบครัว ไปหมดแล้ว
ต่างมีแนว ทางไป ดังใฝ่ฝัน
เหลือเพียงแต่ ความรัก ความผูกพัน
ระหว่างกัน ที่มีให้ ไม่เปลี่ยนแปลง
พ่อกับแม่ ยังมุ่งมั่น ทำงานหนัก
เพื่อเป็นหลัก ยืนหยัดไว้ ให้เข้มแข็ง
ลูกคนไหน อ่อนล้า จะหมดแรง
ได้มีแหล่ง พักพิง และพึ่งพา
หวังจากลูก เพียงวัน พ่อแม่สิ้น
มากลบดิน ฝังร่างให้ ได้ไหมหนา
พ่อแม่หลับ ไม่สนิท ช่วยปิดตา
ก่อนอำลา จากกัน เท่านั้นเอง
…………………………..
……………………………………
กลอนที่ 2
ความหวังของพ่อกับแม่
(กลอนสุภาพ)
………………………………….
เมื่อแต่งงาน ก็หวังว่า จะมีลูก
ช่วยพันผูก ความรัก ให้หนักแน่น
เติมความสุข ครอบครัวให้ ไม่คลอนแคลน
ลูกเป็นแกน หลักชัย ให้ครอบครัว
เมื่อลูกเข้า โรงเรียน ก็หวังว่า
เรียนจบมา หางานได้ ไม่ทำชั่ว
ทางชีวิต ข้างหน้า ไม่มืดมัว
หาเลี้ยงตัว เองได้ ไม่ขาดแคลน
เมื่อลูกแต่ง งานไป ก็หวังว่า
ลูกจะพา ครอบครัวไป ได้ตามแผน
ถึงไปอยู่ ต่างถิ่น ต่างดินแดน
ไม่แร้นแค้น ฝืดเคือง เรื่องทำกิน
ถ้าจะอยู่ กับพ่อแม่ จนแก่เฒ่า
สุดแต่เจ้า ตัดสินใจ ใฝ่ถวิล
ถ้าฝันใฝ่ ภายหลัง จะโบยบิน
ไปต่างถิ่น ก็ตามใจ ไม่ว่ากัน
พ่อกับแม่ จะดูแล ลูกห่างห่าง
ยามใดว่าง จะไปเยี่ยม ไปสังสรรค์
ไปดูแล ทุกข์สุข สารพัน
เป็นความฝัน ของพ่อแม่ ยามแก่กาย
หวังสุดท้าย คือวันตาย ของพ่อแม่
ลูกดูแล เผาร่างให้ ไม่หางหาย
ทำบุญส่ง กุศลให้ หลังวันตาย
ลูกทั้งหลาย อยู่เป็นสุข ทุกทุกคน
……………………………………….
…………………….
กลอนที่ 3
ความหวังของพ่อ
(กลอนสุภาพ)
…………………..
พ่อทำงาน เหน็ดเหนื่อย ไม่เคยท้อ
เหมือนแตนต่อ สร้างรัง บังแดดฝน
หวังให้ลูก ถึงฝั่งฝัน กันทุกคน
ยอมอดทน ส่งเสียให้ ลูกได้ดี
เมื่อลูกเรียน จบแล้ว ก็หวังว่า
ลูกจะหา งานทำได้ ไม่หน่ายหนี
มีลูกน้อง ผองเพื่อน และนายดี
โอกาสมี งานก้าวหน้า สถาพร
ได้ครองรัก ครองเรือน เหมือนปู่ย่า
เหมือนคุณตา รักคุณยาย ไม่ถ่ายถอน
มีความรัก หนักแน่น ไม่แคลนคลอน
หลานว่านอน สอนง่าย ดั่งใจเรา
หรือเป็นโสด ต่อไป ไม่มีคู่
เป็นลูกอยู่ กับพ่อแม่ จนแก่เฒ่า
ก็ตามใจ ไม่ขัดเคือง เรื่องของเรา
ทุกอย่างเจ้า คิดเองได้ ไม่ว่ากัน
เพราะทุกคน เกิดมา ในหล้าโลก
มีทุกข์โศก ซึมเซา เศร้าสุขสันต์
ได้มีเป็น เช่นหวัง ดังฝ่าฟัน
เกิดจากการ ลิขิต ชีวิตเอง
ความหวังพ่อ ก็มี เท่านี้แหละ
ชี้นำแนะ มากไป ไม่เหมาะเหมง
จงลิขิต ชีวิต ของตนเอง
พ่อเป็นเพียง ผู้ช่วย และอวยพร
………………………….
กลอนที่ 4
ความหวังของพ่อ
(ผญา/กลอนอีสาน)
………………………..
พ่อทำงานมือบ่ว่าง ถางโพนปลูกหมากถั่ว
คัวนกหนูหมากไม้ ในแม่น้ำป่าดง
ถางป่าพงไพรก้วง ให้โล่งแปนเป็นนาไฮ่
เมื่อยท่อใดกะบ่ท้อ ขอเพียงให่ได้มีกิน
มีทรัพย์สินหลายขึ้น ยืนสูงได้ส่ำหมู่
ส่งลูกเฮียนหาความฮู้ ปูทางให่ลูกได้เดิน
ไปหาเงินทองได้ บ่เมือยหลายคือจั่งพ่อ
ฮางมีท่อหมู่พวก งวกหน้าได้ท่อหมู่เขา
บ่ต้องก้มหน้าเว้า กู้เงินเขาคือจั่งพ่อ
ความหวังมีท่อนี้ ดีฮ้ายให้คึดเอา
สิเอาผัวเอาเมียพ่อบ่ห่าม ตามใจลูกคึดอ่าน
คันแม่นคึดคักแล้ว แต่งโลดพ่อบ่ขีน
พ่อสิยินดีด้วย ขายควยมาซ่อยแต่ง
ค่าดองแพงเงินบ่พร้อม ยอมหากู้ผู้เพินมี
หรือบ่มีคู่ซ้อน นอนเป็นโสดบ่ว่าหยัง
แล้วแต่ทางลูกเป็น พ่อแต่งตามนำได้
ชีวิตไปทางหน้า วาสนาดีหากสิฮูง
วาสนาสูงหากสิเตื้อง ห่มเหลืองได้เป็นเจ้าหัว
ตัวของพ่อเองนั้น บ่มีใดสิหาญกล่าว
แล้วแต่ทางลูกเต้า สิแต่งแต้มโตเจ้าของ
ได้แต่จองทางเว้า เอาใจซ่อยกับอวยพร
ให่บุญหลอนมาชู ยู้ลูกดีมีเป็นได้
สมตั้งใจทุกสิ่งสิ้น บินสูงปานนกใหญ่
ฝูงอุบาทว์พยาธิฮ้าย ให่ไลข้างห่างหนี
ให้อยู่ดีอย่ามีฮ้อน สมดังพรที่พ่อจ่ม
สุขสมหวังคู่ด้าน เงินงานพร้อมคู่สู่คนเด้อ ลูกเอย
(ยังมีต่อ)
3 Comments
ขอบคุณหลายๆ ครับ
เป็นการอนุรักษ์ภาษาไทยท้องถิ่น เด็กรุ่่นหลังไม่ค่อยเข้าใจภาษาไทยอีสานเท่าได สามารถเป็นค้นคว้านำไปใช้ประกอบกิจกรรมของนักพูด นักพิธีการได้เป็นอย่างดี ยกย่องที่สละเวลาที่รวบรวมไว้ให้ศึกษา ขขอบพระคุณ มา ณ โอกาสนี้
คุณอุทาตรัย ไชยงาม ครับ
ภาษาไทยอีสานมีคำศัพท์หลากหลายมากมายใช้สนุกม่วนชื่นโฮแซวลึกซึ้งกินใจ แต่ปัจจุบันคนอีสานบางส่วนไม่นิยมให้ลูกหลานของตนพูดอีสาน พ่อครูอดขำไม่ได้เมื่อตั้งคำถามเองตอบเองว่า อะไรเอ่ยเมื่อยังเด็กพูดไทยพอเติบใหญเว้าลาว เฉลย คนอีสาน ข้อเขียนของพ่อครูเขียนขึ้นจากความรู้ ประสบการณ์ และจินตนาการของตัวเองเท่าที่มี ไม่ใช่การรวบรวมแต่อย่างใดครับ สวัสดีครับ