ผญาวันสงกรานต์

สามารถปรับแต่งร้องหมอลำและแหล่ได้

      ดอกคูณเหลืองเต็มต้น  คนไทยเริ่มคืนถิ่น

ฮวมทรัพย์สินที่หาได้  เอาเมือให่พ่อแม่ตน

      ส่วนสิหลายสิหน่อย   บ่แม่นเรื่องสำคัญ

เพียงได้เห็นหน่ากัน   กะสุขหลายเหลือล้น

      ผู้ลังคนฮ้องไห่   ดีใจหลายได้กอดแม่

ได้กราบตั๊กพ่อลุงป้า  หาหม่องพักผ่อนนอน

      ได้กอดหมอนหนุนข่าง  ห่างไปโดนจนลืมกลิ่น

สิ้นปีจั่งได้พ้อ  น้ำตาล้นเอ่อไหล

      บ่ อยากไกลจากบ้าน   แต่โรงงานอยู่ไกลห่าง

บ่ อยากพลัดพรากข่าง   พ่อแม่เถ่าแก่ชรา

      แต่หางานบ่ได้   ในถิ่นแดนเฮา

จำต้องเข่าเมืองหลวง  หม่องที่โรงงานตั้ง 

      หวังเพียงเงินค่าจ้าง  เดือนชนเดือนเหลือจั๊กนอย

ค่อยเก็บกำเดือนละหน่อย  ส่งให่พ่อแม่เฮา

      เล่นวันเนาว์เมิดแล้ว  ฮอดสงกรานต์งานใหญ่

ได้ฮดน้ำพ่อแม่เถ่า  ฝากคำเว้ากล่าวอวยพร

      ฟังคำสอนพ่อแม่เว้า  กล่าวอวยพรหลายอย่าง

ได้กำลังใจมากล้น  จนเต็มห่องหัวใจ

      เพื่อกลับไปต่อสู้  การงานที่ล้นอั่ง

หวังเพียงได้ค่าจ้าง  จากนายห่างดั่งเดิม

      สิบหกเมษาเริ่ม   ลาจากถิ่นฐาน

ไปเมืองกรุงหางาน   ดั่งเดิมโดยเค้า

      ถึงวันเนาว์ปีหน่า  เดือนเมษาจั่งคืนถิ่น

ไปหากินไกลบ้าน   แต่ฝันไว้ว่าสิมา

       เถิงเมษาปีหน่า   สิได้มาหือ บ่

ห่าเทือขอมาบ่ได้    นายจ้างเพินเร่งงาน   พี่น้องเอย

…………………………………………….

คติธรรม

การดำรงตนอยู่อย่างมีความสุข  คือการดำรงตนอยู่อย่างซ่อนตัว….หลวงวิจิตรวาทการ

ถ้าต้องการความสงบ  ต้องบอดใบ้เป็นบางเวลา…..ผีกองกอย