ผญาอกหัก

………………………..

กลอนที่  1

ผลาอ้ายส่ำมดแดง

…………………………

       ฮักกันมาโดนแล้ว  หลายปีหวังได้แต่ง

อ้ายฮักแพงเซืองเจ้าไว้   ในสี่ห่องของหัวใจ 

     ยากปานใดกะทนสู้   ดุ้ดันขันใส่

เทียวไปแลหล่ำเจ้า   แลงเช้าคู่สู่วัน

      หวังผูกพันเจ้าไว้   บ่ปันใจไปเป็นอื่น

ทุกวันคืนโทร.ออดอ้อน  นอนแล้งกอดแต่หมอน

     คึดออนซอนเจ้าของโชค  มีแฟนสวยกว่าเพิน

หาเงินได้ฝากแบ๊งค์   หวังแต่งเจ้าอย่างเดียว

      เทียวไปหาพาไปเล่น  เป็นเถ่าแก่เงินยืม

ปลื้มใจหลายที่ได้เห็น  แฟนสวยขึ่นคู่มื้อ

     คนซ่าลือว่าแฟนอ้าย  มีแฟนหลายอ้ายบ่เชือ

อ้ายฮู้เมือกะสายแล้ว  บัตรเชิญน้องส่งมา

     นั่งผวาใจเหม่อ   ละเมอหาเป็นบ้าป่วง

ทวงสัญญากับลมแล้ง  คำแพงอ้ายแมนใจดำ

     คำเดียวบ่สั่งอ้าย  แต่งไปกับผู้ใหม่

สังมาป๊ะปล่อยอ้าย   ไลถิ่มบ่กล่าวจา

      ให่โชคดีเด้อหล่า   แต่งไปให่อบอุ่น

บุญอ้ายมีส่ำได้เว้า   นอนเฝ่าส่ำมดแดง  นางเอย

……………………….

กลอนที่  2

เซอร์ไพร้ส์บ่ทัน

……………………..

     จีบกันมาโดนแล้ว  กับสาวงามบ้านอื่น

วันและคืนผ่านพ้น  ผูกพันไว้ด้วยห่างเหิน

     เก็บเงินไว้แต่งน้อง  สองปีสิไปแต่ง

ค่าดองแพงกะสิสู่   ถูไถเว้าขอแม่เฮา

     ออกพรรษาลาพระเจ้า  เข่ามื้อสิไปขอ

วอนพ่อตู้แม่ตา  พาเพินไปซอยเว้า

     หวังสิไปกินข้าว  เฮือนชานบ้านน้องอยู่

เสียงหมู่โฮจ้นจ้น   ออกจากบ้านม่วนหลาย

      ข้าวงายไปกินหน่า  บ่โทร.หาย้านบ่ม่วน

ย้านบ่ชวนให่ตื่นเต้น  เห็นกันแล้วบ่เร้าใจ

      พอรถไปฮอดบ้าน  เฮือนชานบ้านน้องอยู่

เห็นตั้งแต่ตาตู้  ผู้สาวอ้ายบ่อยู่เฮือน

     หาเลาะถามหมู่เพื่อน  เขาบอกว่าผู้สาวเฮา

หนีไปนำผัวเขา  แต่มื้อแลงวานนี้

     ให่ไปดีเด้อน้องหล่า  ฮักแพงกันอย่าฮ้างหย่า  

ผลาบ่มีอ้ายเซ่อซ่า  สิเซอร์ไพร้ส์กะบ่ทัน  นางเอย

…………………………………

กลอนที่ 3

คันแผ่นดินบ่กลบหน่า

……………………………….

     คบกันมาโดนแล้ว            คึดฮักคนิงหา

ได้สบตายามใด               หวั่นไหวทั้งตื่นเต้น

     คึดอยากเป็นแฟนน้อง      แต่สองใจยังคึดหวั่น

ย้านบ่ทันผู้อื่นเว้า             จองไว้ก่อนเฮา

     วันปีเดือนผ่านพ้น            บ่าวหลายคนเข่ามาแอ่ว

จั๊กสิเฮ็ดจั่งใด๋แหล่ว          แนวอ้ายกะทุกข์จน

     เป็นกังวลคึดย้าน             ยาดแย่งบ่ทันเขา

คึดย้านนางเลือกเอา        ผู้เขามีดีกว่าอ้าย

   พ้อยามใดบ่กล้าเว้า              คึดย้านเฮาเป็นตัวถ่วง

คึดย้านปวงแม่เถ่า            บ่เอาอ้ายว่าทุกข์จน

     ตั้งใจอดทนสู่                  ไปทำงานบ่ย้านเมื่อย

เก็บกำเงินฝากเรื่อย        เงินพร้อมสิข่าวหา

     แม่โทร.มาบอกอ้าย      ว่าค่าดองน้องล้านหนึ่ง

เงินบ่ถึงให่ชิดซ้าย           ยอมให่ผู้เพินมี

     ตัดใจหนีบ่คืนบ้าน           หางานทำต่างถิ่น

คันแผ่นดินบ่กลบหน่า      บ่มาบ้านให่เพินหยัน   นางเอย

………………………..….

กลอนที่  4

ให่สมหว้งดังฝันไว้

…………………………..

     ฮักกันมาโดนแล้ว   ไปอยู่ห่างไกลกัน

ต่างกะไปบรรจุ      เป็นครูคนหละหม่อง

     ครบสองปีหวังคืนบ้าน  แต่งงานสร่างเฮือนใหม่

โทร.ไปหาคู่มื้อ      ย้านแฟนอ้ายเปลี่ยนใจ

      สองปีบ่ได้ย้าย       เจ้านายบ่อนุญาต

ครูขาดตำแหน่งว่าง  โอกาสย้ายห่างไกล

     ครูสาวโรงเรียนอ้าย   หลายคนยังว่างเปล่า

แต่อ้ายมีเพียงเจ้า  เป็นแฟนแท้ฮ่วมทาง

   เจ้าสมหวังได้ยับย้าย   คืนเมือบ้านเก่า

เพื่อดูแลพ่อแม่เถ่า  ดังที่เจ้าใฝ่ฝัน

      ส่วนว่าโตอ้ายนั้น   สอนอยู่โรงเรียนเดิม

หวังต่อเติมความฝัน  ไปหมั่นหมายขอเจ้า

       แต่น้องสาวโทร.มาแจ้ง   ความนัยให่ฮู้ข่าว

ว่าครูสาวแฟนอ้ายนั้น   รับหมั่นแล้วสิแต่งงาน

     ฝันหวานกลายเป็นส่ม  ขมขื่นในหัวใจ

คือจั่งเอาไฟลน   สนเข็มหัวใจอ้าย

      ความหวังสลายสิ้น  เหม่อมองดินน้ำตาเอ่อ

โทร.หาเธอบ่ได้     ย้านไห่ฮ้องก่องน้ำตา

     ได้แต่นั่งก้มหน่า  น้ำตาเอ่อรินไหล

กับส่งใจไปอวยพร  ให่สมหวังดังฝันไว้  เด้อ นางเอย 

………………………………………

กลอนที่  5

กลืนน้ำตาไว้หน่ายเจ้าของ

…………………………………….

     ยามผิดหวังน้ำตาห่ง         ซงคือสิเหนื่อยอ่อน

มาขอนอนจ่องหง่อง        ในห่องบ่าวพี่ชาย

     แลงงายอ้ายหาเลี้ยง         เงินเสบียงอ้ายหาส่ง

ส่งเสื่ออ้ายซักให้             เอาใจเจ้าคู่สู่อัน

     ไปทำงานถิ่มเจ้าไว้          แต่ใจห่วงคะนิงหา

ต้องลางานมาดูแล          เพื่อซอยแชร์ผิดหวังเจ้า

     เว้าปลอบใจย้านคิดสั่น    สารพันแต่สิห่วง

คือจั่งบ่วงผูกขาไว้     ยับย่างย้ายยุ่งยากใจ

      ได้คลุกคลีหลายมื้อ       ใจแฮงฮักห่วงหลาย

ควงไปเลาะซื้อของ         ภูมิใจหลายได้จ่ายซื้อ

     ได้ซ่อยถือของให่            ได้ย่างนำคู่บาดย่าง

เกิดความหวังอยากได้เจ้า เป็นแฟนแท้ฮ่วมทาง

      แต่ความหวังพินพังสิ้น    เจ้าบินไปบ่ได้สั่ง 

สร่างความหวังไว้ให่อ้าย   แล้วไลถิ่มบ่หล่ำเหลียว

     คำเดียวบ่สั่งอ้าย              ส่งแต่ลายมาเอิ้นสั่ง

ได้แต่นั่งกลั้นสะอึ้น         กลืนน้ำตาไว้หน่ายเจ้าของ  นางเอย

…………………………

กลอนที่  6

สินอนเฝ่าแต่ฝันถึง

…………………………

          หลายปีที่พ้อหน่า              คบหาเอาใจใส่

ยามเจ็บเป็นป่วยไข่         พาไปให่หมอปิ่นปัว

      ชั่วดีชี้ทางให่                   ปรับโตใส่สังคม

ให้เหมาะสมกับเจ้าของ    ย่องยอยามทดท้อ

          เฝ่ารอยามอ้ายช้า  เว้าจาแต่คำม่วน

ทุกถ้อยคำกล่าวล้วน        ชวนให่อ้ายฮักหลาย

      หวังฝากผีฝากไข่             ฝากใจบ่เป็นอื่น

ฝากฮักยืนฮอดมื้อ            ถือไม้เท้าซ่อยกัน

          แต่ความฝันของอ้าย  เป็นเพียงลมที่พัดผ่าน

เพราะมื้อวานได้ข่าวร้าย  น้องตายแล้วถืกรถชน

      อ้ายสับสนใจเศร่า            เหงาหงอยค้อยเหงี่ยง

กล้ำกลืนเสียงสะอื้นไห่     น้ำตาล้นเอ่อไหล

            ไปซ่อยงานศพน้อง          สองคืนจั่งไปป่า

เปิดโลงศพส่วยหน่า         อวยพรให่น้องไปดี

      ส่วนว่าโตอ้ายนี้                สิทำบุญหนุนส่ง

ใจยังคงฮักเจ้า                 สินอนเฝ่าแต่ฝันถึง  นางเอย

…………………………………

กลอนที่  7

บ่ต้องย้านเมียฮ้ายเฮา

……………………………….

     เกษียณมาโดนแล้ว  จนเถ่าแก่ชรากาล

มีลูกหลานหลายคน  ทุกข์จนพอทนได้

      อาศัยเป็นผู้เถ่า  ได้บำนาญพอใช้อยู่

หาเป็นหมู่เด็กน้อย  พอค่ำมื้อค่ำเว็น

    ทำความดีบ่เว้นว่าง  แต่ทางเมียบ่เอาอ่าว

ตั้งแต่สาวฮอดเถ่า  หาเว้าพื้นไทยบ้านเขา

      คันบอกว่าเซาสาเถ่า   ผัดด่าเฮาอย่างใหญ่

เถ่ามาหลายแฮงนักหน่า   ไผเว้ากะบ่ฟัง

     แต่งงานมากะหวังได้  อาศัยกันยามแก่

ดูแลกันยามแก่เถ่า   เกาหลังให่แก่กัน

      แต่ว่าความฝันนั้น  เป็นเพียงลมที่พัดผ่าน

ทุกคืนวันห่างออกเรื่อย   จากเคยเว้าว่าฮักกัน

     กลายเป็นฝันคนละเรื่อง  เคืองกันทุกสิ่งอย่าง

ทางชีวิตยามแก่เถ่า   เหงาเศร่าเปล่าดาย

      แลงงายหากินโลด  ไผมันแล้วแต่

บ่เคยแลหล่ำเยี่ยม   ถามไถ่เว้ากล่าวต่อกัน

       ความผูกพันเมิดเกลี้ยง  เหลือเพียงแผ่นใบทะเบียน

คึดเสียดายความเพียร  หลายสิบปีที่พาสร่าง

      ความฮักจางจืดแล้ว  ต้องแจวจรไปบ่อนใหม่

ขอให่พระบวชให่  บ่คืนบ้านอีกต่อไป

       ถิ่มเฮือนซานไว้ให่  อีแม่ใหญ่เฝ่าดูแล

เพินสิแถไปใส   กะตามใจเพินโลด

      บ่โกรธกันยามฮ้าง  ทางเดินคนละบ่อน

หม่องนอนคนละที่  ดีฮ้ายแล้วแต่ไผ

      สุขใจได้บวชแล้ว  เดินตามแนวพระผู้ใหญ่

บ่วุ่นวายคืออยู่บ้าน  บ่ต้องย้านเมียฮ้ายเฮา  ซั้นแหล่ว  พี่น้องเอย

……………………….

กลอนที่  8

ยอมแพ้ฝรั่งดอง

………………………

ฮักกันมาโดนแล้ว   หลายปีหวังได้แต่ง

ไปหล่ำแยงคู่มื้อ    หมายใจไว้สิไปขอ

ห่อโฮมเงินทองไว้   ให่ได้หลายสาก่อน

ตอนไปขอจั่งบ่ยาก   แม่เถ่าอยากได้ส่ำใด

สิประเคนค่าดองให่   สมใจเพินมาดค่า

ทั้งขายนาขายข้าว  ขายเล้าข้าวปัดลาน

เทียวประสานฮักไว้   ทางไลน์บ่เคยขาด

วาดฝันไว้ล่วงหน่า   สิพาสร่างให่ฮ่างมี

 

(ยังมีต่อ)