ผญาเถ่าโดนเลยแก่

สามารถปรับแต่งร้องหมอลำและแหล่ได้

เถ่ามาโดนนานแล้ว  หลายปีกะเลยแก่

ย่างยักหยันยักแย่  แก่แล้วกะแก่เลย

ของที่เคยชี้หน่า  ให่พาไปเล่นเที่ยว

ตอนนี้หลบลอดเลี้ยว  ยามเยี่ยวได้แก่ดึง 

หน่ากะบูดอึ้งตึ้ง  เอ็นคอพึงปานงูเห่า

ผมดอกเลาแป่งแส่ง  แฮงหน่อยจ่อยผอม

หลังกะโกงงอหง่อม   ย่างซอมปานนกเจ่า

เก่งตั้งแต่คำเว้า   เอาจริงแท้จอบหลอย

ผมกะยังเหลือหน่อย   ถอยหลังฟากกะงอน

ตอนที่ยกย่างย้าย  ใช้ไม้ค้ำแก่ขา

ตาเห็นพอมุบม่าย   ใจบ่หลายคือแต่ก่อน

นอนหลับเห่าโฮ้งโฮ้ง  เสือฮ้ายกะบ่ปาน

ลูกหลานบ่นอนใกล้   หนีไปนอนห่องอื่น

ตื่นขึ่นยามมื้อเช้า   ย่างเซซ้ายป่ายขวา

ขาเคยแข่นอั้นตั้น  แล่นหันปานบักข่าง

ตอนนี้ย่างบ่ได้  ต้องค่อยต้อดแก่ไป

ของที่เคยยกได้  มุ้งที่นอนหมอนผ้าห่ม

สม พอ ยกกะยกบ่ได้    ต้องค่อยต้อดแก่เอา

ร่างกายของคนเถ่า   ชรากาลใกล้ฝั่ง

มันผุพังไปคู่มื้อ คือสุ่มฮ้างกะต่าเพ

ย่างกะเซเป๋ล้ม  ปานตกตมพะลาดมื่น

คันสิยืนใช้ไม้ค้ำ  คลำทางให่ได้แก่ขา

สิไปมากะลำบาก  ยากหลายย้อนต้องแก่

แอละแนเมื่อยม้อย  คอยมื้อม้วยจั่งแมนโดน

คนที่ยังบ่เถ่า  ให้ฟังเอาเป็นโตอย่าง

ทางชีวิตเส้นนี้  มีเป็นได้คู่คน  ซั้นแหล่ว  พี่น้องเอย

……………………………….