ผญาเสี่ยวอีหลี

สามารถปรับแต่งร้องหมอลำและแหล่ได้

…………………

กลอนที่  1

………………..

ทุกข์ซ้ำเถ่า  ไผสิเอาเป็นเสี่ยว

อยู่ผู้เดียวโดนแล้ว  แข่วกะฮ้างย่างกะเซ

ขากะเป๋คางกะบ้ำ  จำลืมบ่คือเก่า

ร่างกายเฮาเฮียวแห่ง  แฮงหน่อยจ่อยโซ

ย่างกะพอโสะเสะ  โซเซม้อยเมือย

ตาเคยใสส่องแจ้ง  ถืกแสงจ้าผัดมืดมัว

ยิ้มหัวคือฮ้องไห่   ขี่ฮ้ายหลายจนหมาตื่น

ยืนนั่งนอนกะยุ่งยาก  ลำบากฮ้ายกว่าแต่หลัง

หูกะฟังบ่ฮู้เรื่อง   ลูกหลานเคืองฮ้องใส่

ฮ้ายเฮาคู่สู่มื้อ     คือเฮานั้นบ่แม่นคน

คันแม่นจนซ้ำเถ่า  แฮงทุกข์หลายกว่าหมู่

สิกู้เงินกะบ่ได้  เจ้าหนี่ย้านบ่ได้คืน

ย้านบ่ยืนพอใช้หนี่   สิสูญเสียเงินเปล่า

ได้แต่ซาวของฮ้าง  ถางหญ่าบ้านผู้มี

คันอยู่ดีบ่เจ็บไข่  กะยังว่าพอไค

ได้อาศัยตีนมือ   ถือจอบเสียมหารับจ้าง

ได้สตางค์พอซื้อ    พริกเกลือปลาแดกป่น

ผู้เถ่าจนคนหนีหน่า  ลูกหลานฮ้ายบ่อยู่นำ

ยามเฮายังหนุ่มแน่น  ให่วางแผนเก็บกำแน่

เงินเก็บนั้นเสี่ยวแท้   ซอยเฮาได้คู่สู่ยาม  ซั้นแหล่ว  พี่น้องเอย

…………………

กลอนที่  2

………………..

ตอนเฮายังหนุ่มแหน่น  แฟนหลายเป็นตาหน่าย

เสี่ยวกะหลายคู่หม่อง  ลูกน้องหุ่มแห่แหน

มีเงินแสนเงินล้าน  หว่านโปรยเอิ้นเสี่ยว

ไปกินเที่ยวรีสอร์ตซิ่ง    สาวส่ำน้อยแห่แหน

ค่าเป็นแฟนกับนักร้อง   ต้องเฮาเป็นคนจ่าย

ค่าบ๋ายสาวค่าขึ้นห่อง   ต้องจ่ายให่คู่คน

พอเฮาจนเสี่ยวหนีหน่า  เคยมาหากะเริ่มห่าง

อ้างเมียหวงลูกฮ้าย   หายจ้อยหน่าบ่เห็น

โทร.ชวนไปเลาะเหล่น  ปฏิเสธบ่ยอมไป

ฟังมันจาระนัย   เวียกงานเมียมันใช้

เวียกแม่ยายงานพ่อเถ่า  เกาหลังให่เมียใหม่

ไปเที่ยวนำบ่ได้  หายหน่าเมิดสู่คน

ยามจนคนหนีหน่า   เสี่ยวหายบ่เห็นไหง่

ส่วนเมียไปแต่โดนแล้ว  ถิ่มลูกน้อยให่ปิ่นปัว

ยังยิ้มหัวอยู่ได้  ย้อนผู้ใหญ่ในเฮือน

พ่อกับแม่คอยเตือน  ชี้ทางสว่างให่

ก้าวเดินไปถืกต้อง  ย้อนสองผู้ยิ่งใหญ่

พ่อกับแม่นี้หละใช่   เสี่ยวเฮาแท้อีหลี  ซั้นแหล่ว  พี่น้องเอย

……………………..

กลอนที่  3

……………………

เสี่ยวอีหลีนั้น  ต้องฮักกันหมั่นแก่น

ผู้ใดทุกข์ยากแค้น  อยู่เคียงข่างบ่ห่างหนี

ยามมีภัยซอยกันต้าน  สู่บ่ไหวพากันแล่น

บ่แม่นถิ่มกันไว้   ให่ถืกตื้บอยู่ผู้เดียว

ดูแลเหลียวกันบ้าง   ต่างไปหามาแว

ผู้ใดทุกข์ย่ำแย่   ดูแลให่บ่ห่างเหิน

มีเวียกกะโทร.เอิ้น  มีงานกะส่งข่าว

เกิดเรื่องราวบอกให่ฮู้  หาทางสู้ซ่อยกัน

ข่อสำคัญอีกอย่างนั้น   ต้องบ่มีอบายมุข

หนทางแห่งความทุกข์  อุ๊กจนไปหน่า 

สมบัติหามาได้  สิเมิดไปย้อนเสี่ยว

สิเหลือแต่ผ่าเตี่ยว  พอให่ได้ห่มหำ

คำว่าเสี่ยวที่ดีนั้น  ต้องสัตย์ซื่อมีศีลธรรม 

นำสิ่งดีมาให่กัน  ผูกพันเหนี่ยวแหน่น

สุขทุกข์บ่ไลถิ่ม   ฮักแพงกันหมั่นแก่น  

ยอมตายแทนกันได้  จั่งสิเอิ้นเสี่ยวอีหลี  ซั้นแหล่ว  พี่น้องเอย

…………………………………………………….