ผญาไว้อาลัยคุณพ่อ

…………………………………………………..………….

1.  อาลัย.คุณพ่อทอน ไชยวงศ์คต

………………………………………………………

คุณพ่อทอน  สอนลูกไว้                    ว่าพ่อเกิด  มาทุกข์

เรื่องสนุก  ตามวัย                          ห่างไกล  บ่เคยพ้อ           

พ่อกะตาย  แต่ยังน้อย              เป็นต๊อกต๋อย  หน้าต่ำ

หาทำงาน  รับจ้าง                   สางงานให้  ผู้เพินมี                

ยังโชคดี  ได้กู้ข้าว                     ดอกเท่าโต  ป้าลุงเพิน

ดอกเป็นเงิน  เพิ่นบ่เว้า                    ดอกเป็นข้าว  เพิ่นจั่งเอา          

ต้องตื่นดึ๊ก ลุกเช้า                          รับจ้างเขา  ถางป่า

ป้านคันนา  เมิดมื้อ                  จนมือด้าน ด่างดำ

เก็บกำเอา เงินไว้                           ไปฝากแม่ ย้านเงินหาย

จนเงินหลาย ได้เพียงพอ                   ไปสู่ขอ แต่งเมียได้

เสียค่าดอง ให้พ่อเถ่า              เพินเอานำ  สิบหกบาท 

สมปราถนา ได้เมียแก้ว น้องเมียพร้อม มาซ่อยแปง

ปีฟ้าฝน  บ่แล้ง                       บ่อึ้ดข้าว  ฮอดได้ขาย

ปีใด  ฝนบ่ดี                                 นาหลาย  บ่อึ้ดอยาก

จากเป็นคน  กู้ข้าว                  กลายเป็นให้  หมู่ยืมกิน

พอหนี้สิน  เบาบาง                  หาทางเสริม  รายได้

ไผมีงาน ไปรับจ้าง                  สางงาน จนฮอดค่ำ

ยามกลางคืน จักสานจ้าง                          มือบ่ว่าง ฮอดบ่อนนอน

พ่อหาบคอน หารายได้              หวังให้ลูก  ได้เฮียนหลาย

เทือสบาย  กว่าเจ้าของ                    ส่องบ่เห็น  ภายหน้า

ต้องหาเงิน  ส่งลูก                          ทุกข์ส่ำใด  กะบ่ว่า

อนาคต  ข้างหน้า                           เทือลูกได้  ส่ำหมู่เขา

ต่อมาชาว  บ้านให้                  เป็นผู้ใหญ่  ตีกลอง

ลองเป็นเบิ่ง  สี่ปี                     ต้องลาหนี  ย้อนห่วงบ้าน

หลังงานส่ง  ลูกได้                          เฮียนจบไป  ตามใจสั่ง

จั่งหันหลัง  ซ่อยหมู่บ้าน                   ตีกลองตุ้ม  อีกเทือสอง

ชีวิตของ  พ่อนั้น                            เป็นแบบอย่าง  ทางดี

ที่ลูกจด  ใส่ใจ                       ย่างไป  นำหลังได้

ฐานะไค  ส่ำหมู่พวก                งวกหน้าหลัง  บ่อายเพิน

ย้อนเดินตาม  พ่อสอนไว้           จั่งไปฮอด  หม่องใฝ่ฝัน

บุญคุณ  ของพ่อนั้น                 ยิ่งใหญ่  มหาศาล

บ่อาจจาร  จารึก                            เรื่องพระคุณ  ทั้งเมิดได้

บ่อยากไกลจากข้าง                 ความตายย่างมาทัน

จำต้องพลัดพรากกัน                พ่อจากไปบ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลานให้โศกเศร้า                   เหงาหงอย  ค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียง  ความคึดฮอด          กอดบ่ได้  บายบ่ซูน

ขอกองบุญ  พ่อเคยสร้าง           ทางดี  พ่อเคยก่น

กุศลกรรม  ใหญ่น้อย               ลูกหลานสร้าง  ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบน  พาพ่อขึ้น                   ไปอยู่  เมืองสวรรค์

แสนสำราญ  โฮแซว                สุขสำบาย  หายฮ้อน

สาวอัปสร  แห่หุ่ม                          ซุมแซว  ม่วนซืน

ทุกวันคืน  สุขล้น                    ทุกข์จนให้  ห่างหาย

คันพ่อตาย  ไปลำบาก              ยากจน  ทนทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน                   แสนสำบาย  หายเศร้า

คันพ่อมี  สุขแล้ว                            ให้สุขหลาย  ขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่า  พันเท่า                 ทวีขึ้น  บ่ถอย  เด้อ  คุณพ่อเอย

ด้วยความเคารพรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด

จาก ภรรยา  ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

………………………………………………………………….

2. อาลัย.คุณพ่อกำนันบุญหลาย  สอดส่อง

…………………………………………………………………

พ่อบุญหลาย  บันทึกไว้                    ว่าพ่อเกิด  อยู่อุบล 

ฝนบ่หลาย  น้ำบ่มี                   สิเฮ็ดนา  กะบ่ได้

ในบึงหนอง  น้ำกะแห้ง             แตกระแหง  เป็นเขิบใหญ่  

ฝูงงัวควาย  กะอึ้ดหญ้า             ปูปลาเขียด  กะเล่าหาย

ตัดสินใจ  ย้ายบ้าน                  ขายเฮือนซาน  ขายนาไฮ่

ขายทุกสิ่ง ที่ขายได้                 โฮมเงินไว้  ไปซื้อนา

ขี่เกวียนมา  กับหมู่เพื่อน           ยามเดือนหงาย  ฟ้ากระจ่าง

ยามกลางเว็น  แดดฮ้อน            ต้องนอนยั้ง  พักเซา

เดินทางหลาย  คืนเข่า                     ได้มาฮอด  เจริญศิลป์

ซื้อที่ดิน  ต่างขอ                     พอเฮ็ดนา  ในป่าไม้  

สู้แป๊ะตาย  จั่งมีบ้าน                 เฮือนซาน  บ้านอยู่ใหม่

ถางโคกดง  พงไม้                   ให้แปนโล่ง  เป็นท่งนา

พ่อถางป่า  จนมือด้าน                     บักจ๊กขวาน  จนเหี่ยนบิ่น  

จั่งแปงดิน  เป็นนาได้                      ไถปลูกข้าว  สู่ลูกกิน

พ่อเป็นศิลปิน  ทางด้าน                   การเป่าแคน  แสนม่วน

เป็นบุคคล  ที่ชาวบ้าน               เลือกตั้งให้  ได้ตีกลอง

ตอบสนอง รับใช้                           ตำแหน่งใหญ่  เป็นกำนัน

ประชุมกัน  ตั้งอำเภอ               เจริญศิลป์  ในเทือแรก

แบกภาระ  ไทยบ้าน                งานส่วนรวม  ต้องมาก่อน

จนเฮือนนอน  บ่แล้ว                ฝาแอ้มบ้าน  บ่มี

สิบกว่าปี ที่ต่อสู้      เพื่อหมู่บ้าน  เพื่อชุมชน

จนฮอดมื้อ  ได้เกษียณ                    จั่งได้เวียน  มาซ่อมบ้าน

เบิ่งแยงหลาน  ดูแลลูก                     ปลูกฝัง  ให้เติบใหญ่

ผู้ใดทุกข์  ยากไฮ้                   บ่ไลถิ่ม  ซ่อยหนุน

บุญคุณ  ของพ่อนั้น                 ยิ่งใหญ๋  กว่าโลกา

ใหญ่กว่าฟ้า  กว่าตะวัน            กว้างกว่าผืน  แผ่นน้ำ

บรรยายความ  เมิดมื้อ                     เรื่องพระคุณ  ของพ่อ

เว้าจนตาย  กะบ่พ้อ                 พระคุณพ่อ  นับบ่ไหว

บ่อยากไกล  จากข้าง                      ความตายย่าง  มาทัน

ต้องจากกัน  ด้วยอาลัย                    พ่อจากไป  บ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลานให้โศกเศร้า                   เหงาหงอย  ค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความ  คึดฮอด          กอดบ่ได้  บายบ่ซูน

ขอกองบุญ  พ่อเคยสร้าง           กรรมดี  พ่อเคยก่อ

บุญพ่อแม่  พี่น้อง                           ลูกหลานสร้าง  ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบน  พาพ่อขึ้น             ไปอยู่  เมืองสวรรค์

แสนสำราญ  โฮแซว                สุขสำบาย  หายฮ้อน

สาวอัปสร  แห่หุ่ม                          ซุมแซว  ม่วนซื่น

ทุกวันคืน  สุขล้น                           ทุกข์จนให้ ห่างหาย

คันพ่อตาย  ไปลำบาก              ยากจน  ทนทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน                   แสนสำบาย  หายเศร้า

คันพ่อมี  สุขแล้ว                            ให้สุขหลาย  ขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่า  พันเท่า                 ทวีขึ้น   บ่ถอย   เด้อ คุณพ่อเอย

ด้วยความเคารพรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด

 จาก…ภรรยา ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

……………………………………………………

3.  อาลัยคุณพ่อมา  แพงทุย

…………………………………………….……

พ่อใหญ่มาเกิดแต่ก้ำ                บ้านเก่าเมืองอุบล

ฝนบ่หลาย น้ำบ่มี                       สี่ห้าปี ที่ฝนแล้ง

ในบึงหนอง  น้ำกะแห้ง             แตกระแหง  เป็นเขิบใหญ่  

ฝูงงัวควาย  กะอึ้ดหญ้า             ปูปลาเขียด  กะเล่าหาย

ตัดสินใจ  ย้ายบ้าน                  ขายเฮือนซาน  ขายนาไฮ่

ขายทุกสิ่ง ที่ขายได้                 โฮมเงินไว้  ไปซื้อนา

ขี่เกวียนมาดังส่องแส่ง                     ยามเดือนหงาย จั่งออกย่าง

ยามกลางเว็นแดดฮ้อน                     ต้องนอนยั้งพักเซา

หลายคืนเข่า                          ได้มาฮอดธาตุพนม

หยุดกองเกวียนลงชม                      ไปกราบกรานวอนไหว้

ให้มีชัยมีโชค                         โฉลกดีขี้ถืกป่อง

ได้เงินทองได้บ้าน                   ได้นาฮั้วไฮ่สวน

ได้มีเป็นครบถ้วน                    ทุกสิ่งที่วาดหวัง 

ให้สมดังปรารถนา                   อย่าได้มีภัยฮ้าย

ลูกหลานไปเทือนี้                    โสตายบ่คืนถิ่น

จนแผ่นดินกลบหน้า                 บ่มีเตื้องต่าวคืน

ลูกกะไห้สะอึ้น                        อยากคืนเมือบ้านเก่า

จั่งแม่นอุ๋กอั่งเอ้า                            สิไปหน้ากะห่วงหลัง

เดินทางไกลยาวเยิ้น                เกือบเคิงเดือนมาฮอดบ่อน

บ้านกินนอนคู่มื้อนี้                   มีนาฮั้วไฮ่สวน

ลูกเจ็ดคนออกครัวแล้ว                     มีลูกหลานเพิ่มตื่ม

ทุกข์ให้ยืมมีให้ใช้                   ช่อยเหลือให้ได้ทั่วกัน

บุญคุณของพ่อนั้น                   ทะเลหลวงกะบ่ส่ำ

ท้องฟ้าเพิ่นว่ากว้าง                  บ่เคิ่งเสี่ยวพ่อเฮา

มามื้อนี้คุณพ่อเจ้า….               ได้ละจากโลกนี้ไป

ลูกหลานต่างอาลัย                   หลั่งไหลมางานเจ้า

จากบ้านเหนือบ้านใต้                      ทั้งใกล้ไกลได้ฮู้ข่าว

พากันมาส่งเจ้า                             กินทานสร้างส่งกุศล

ขอผลบุญพ่อเคยสร้าง                     ทานมัยพ่อเคยก่อ

บุญพ่อแม่พี่น้อง                             กินทานสร้างให้หลั่งโฮม

เป็นพลังดลให้                        พ่อไปดีมีสุขยิ่ง

สู่สวรรค์คิ้งนิ้ง                        วิมานฟ้าบ่อนสำบาย

คันแม่นตายแล้วลำบาก                    ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน                            แสนสำบายหายเศร้า

มีสุขแล้ว                               ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า                   ทวีขึ้นบ่ถอย  เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด

จาก…แม่สมศรี   แพงทุย  ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

…………………………………………………….……………..

4. อาลัยคุณพ่อมะโน  สวรรค์บันดาล  

…………………………………………………………..………

ยามแม่เจ็บป่วยไข้            หวังใจ ได้เพิ่งพ่อ

พาหาหมอปิ่นปัวให้           อยู่เฝ้าบ่ห่างกาย

ยามเป็นตายายเฒ่า          ชรากาลใกล้ฝั่ง

หวังเจ้าเป็นหมู่ข้อย           เกาหลังให้แก่กัน

เฮาได้ลงทุนสร้าง                    หลักฐานมีบ้านช่อง

มีพ่อแม่พี่น้อง                  ลูกหลานเพิ่ม ดังใฝ่ฝัน

เฮามีบ้านมีรถ                 มีไฮ่นา ทุกสิ่งอย่าง

ย่างไปได้สู่หม่อง                     บ่อายหน้าหมู่เขา

แต่เจ้ามาป่วยไข้                     บ่ส่วงหายเป็นตาหน่าย

พาไปปัวคู่หม่อง                      ที่คนเว้ากล่าวเถิง

เทิงหมอไกลหมอใกล้        พาไปหา ให้เพิ่นซอย

ได้แต่คอยคู่มื้อ                 ปัวมาแล้วกะบ่หาย

เกิดแล้วตายข้อยกะฮู้                แต่หดหู่ยามเจ้าตาย

น้ำตาไหลบ่ฮู้โต                      โพดโพหลายความเศร้า

จำต้องเอาใจสู้                 ดูแลงานศพเจ้าต่อ

มวลพ่อแม่พี่น้อง                     ลุงป้าเพิ่นซ่อยเฮา

ส่วนว่าโตของเจ้า             อย่าได้ห่วงทางหลัง 

ให้ตั้งใจไปดี                   มีสวรรค์เป็นที่ตั้ง

ขอพลังกุศลเจ้า                       แต่ก่อนเก่าคราวหลัง       

รวมพลังกับกรรมดี            ที่ลูกเมียได้สร้างไว้

เป็นพลังดลให้                 พ่อไปดีมีสุขยิ่ง

สู่สวรรค์คิ้งนิ้ง                 วิมานฟ้าบ่อนสำบาย

คันเจ้าตายแล้วลำบาก       ยากจนทนทุกข์

ให้ความสุขมาแทน           แสนสำบายหายเศร้า

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า            ทวีขึ้นบ่ถอย  เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความรักฮักแพงและอาลัยอย่างสูง

จาก…แม่สมใจ   สวรรค์บันดาล  ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

………………………………………………………………….…

5. อาลัยคุณพ่อนิยม  มกรานนท์

…………………………………….………………………..…..

บุญคุณพ่อมากล้น                   ยิ่งใหญ่มหาศาล

เลี้ยงลูกหลานมาดน          จนแก่กายฮอดวัยเถ่า

เอาแฮงสู้                       ดุดันขันใส่

ไปทำงานรับจ้าง                     ฮอดต่างบ้านต่างเมือง

ด้นดนจังได้เตื้อง              ต่าวคืนมาเยี่ยมส่อง

เอาของกินมาฝากต้อน             เอาเงินใช้มาส่งนำ

อยู่บ่ดนกะต้องจ้ำ                    ตามไลน์นายงานเร่ง

เสี่ยงตายไปรับจ้าง           ทางเมืองบ้านเขารบกัน

แต่ละวันต้องหลบลี้            หนีระเบิดกับลูกปืน

ทั้งกลางเว็นกลางคืน         ระเบิดปืนดังกึกก้อง

หวังได้เงินทองใช้                    เป็นหรือตายกะต้องเสี่ยง

เพียงส่งเงินให้ลูกเต้า         ซื้อกับข้าวสู่กันกิน

บัดนี้พ่อเมิดสิ้น                ลมหายใจหนีจาก

ฝากเพียงความคิดฮอด             กอดบ่ได้บายบ่ซูน

บุญคุณพ่อมากล้น                   ยิ่งใหญ่มหาศาล

หลายเกินการสิเว้าครบ             จบพระคุณทั้งเมิดได้

น้ำตาไหลบ่อาจกั้น           คืนและวันมืดมัวหม่น

สุดทนฝืนฮ้องไห้              อาลัยพ่ออยู่บ่วาย            

จึงกราบวิงวอนไหว้           คุณพระไตรยให้ดลซอย

กุศลกรรมใหญ่น้อย          เคยทำไว้ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบนพาพ่อขึ้น        ไปอยู่เมืองสวรรค์

สุขสำราญนานปี                     อย่าได้มีภัยฮ้าย

คันพ่อตายไปลำบาก         ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน              แสนสบายหายเศร้า         

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า                   ทวีขึ้นบ่ถอย  เด้อ      พ่อเอย

ด้วยความฮักและอาลัยอย่างสูง

จาก  แม่ทองสา  มกรานนท์  ลูกหลานและญาติพี่น้องสู่คน

………………………………………………..…………………

6. อาลัยคุณพ่ออาทิตย์  ดุจเดือนดาว

……………………………………………………….………..

บุญคุณพ่อมากล้น                   ยิ่งใหญ่มหาศาล

เลี้ยงลูกหลานมาดน          จนแก่กายฮอดวัยเถ่า

หาเงินมาซื้อข้าว                     พริกหมากเขือปลาแดกป่น

ต้องอดทนอดกลั้น                   ขยันสู้เสาะแสวง

หาแหล่งเงินซึมย้อย          ต้อยโต่งซ้วนดึง

บาทสลึงเก็บกำ                โฮมเงินคำกำแก้ว

เดินตามแนวผู้เถ่า                   โบราณกาลก่อนเก่า

ส่งเสียให้ลูกเต้า               เข้าเฮียนฮู้ศาสตร์ศิลป์

ลูกทุกคนจบสิ้น                ปริญญาพาดบ่า

มีงานทำก้าวหน้า                    มีคู่แล้วคู่สู่คน

ลูกบ่จนเลี้ยงโตได้                   หลานเติบใหญ่ฮอดวัยเฮียน

พ่อเกษียณการงาน           มาเบิ่งหลานดูแลลูก

ซ่อยปลูกฝังลูกหลานให้            เป็นคนดีหมู่ได้เพิง

อยู่บ่เหิงพ่อกะเจ็บป่วยไข้    ฮอดวัยเถ่าแก่ชรา

โรคเจ็บขาปวดข้อ                   ฟันหลอแข้วหล่น

เฮาทุกคนหนีบ่ได้                    แก่เจ็บไข้ป่วยตาย

น้ำตาไหลบ่อาจกั้น           คึดฮอดกันยามพ่อจาก

ฝากเพียงความคึดฮอด             กอดบ่ได้บายบ่ซูน

บุญคุณพ่อมากล้น                   ยิ่งใหญ่มหาศาล

บ่อาจบรรยายความ          เรื่องพระคุณทั้งเมิดได้

จึงกราบวิงวอนไหว้           คุณพระไตรยให้ดลซอย

กุศลกรรมใหญ่น้อย          เคยทำไว้ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบนพาพ่อขึ้น        ไปอยู่เมืองสวรรค์

แสนสำราญโฮแซว           สุขสำบายหายฮ้อน

สาวอัปสรแห่หุ่ม               ซุมแซวม่วนซื่น

ทุกวันคืนสุขล้น               ทุกข์จนให้ห่างหาย

คันพ่อตายไปลำบาก         ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน              แสนสบายหายเศร้า         

คันเจ้ามีสุขแล้ว               ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า                   ทวีขึ้นคู่สู่วัน  เด้อ      พ่อเอย

ด้วยความรักและอาลัยอย่างที่สุด

จาก  แม่จันทร์เพ็ง  ดุจเดือนดาว  ลูกหลานและญาติพี่น้องสู่คน

………………………………………………………

7. อาลัยคุณพ่อสง่า   แสงเขียว

…………………………………….……………..

บุญคุณพ่อมากล้น                   ยิ่งใหญ่มหาศาล

เลี้ยงลูกหลานมาดน          จนแก่กายฮอดวัยเถ่า

ทำนาได้ขายข้าว                    ส่งลูกเรียนเขียนอ่าน

ลูกคนใดบ่ขี่คร้าน                   พ่อส่งให้ได้สุดสาย

แลงงายพ่อหาเลี้ยง           เสบียงกรังมันหายาก

หาใส่ปากแต่ละมื้อ            เมื่อยม้อยเกือบหมับหมา

พ่อกะอาสาสู้                   ซอกคูหนองห้วยท่ง

ขึ้นโคกดงป่าไม้               หากับข้าวสู่ลูกกิน

ย่างจนวินแต่ละมื้อ            คืองานหาเลี้ยงลูก

ถึงสิทุกข์ยากไฮ้               พ่อใจสู้บ่ถอย

หวังเดียวคือลูกน้อย          เติบใหญ่เป็นคนดี

มีวิชานากิน                           เลี้ยงโตเองวันข้างหน้า

นี่คือวาจาเว้า                  ของพ่อเฮาก่อนสิจาก

ฝากลูกหลานให้จื่อไว้        ไปหน้าอย่าถิ่มกัน

บุญคุณของพ่อนั้น            ยิ่งใหญ่มหาศาล

บ่อาจบรรยายความ          เรื่องพระคุณทั้งเมิดได้

บ่อยากไกลจากข้าง          ความตายย่างมาทัน

จำต้องพลัดพรากกัน         แม่จากไปบ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลานให้โศกเศร้า            เหงาหงอยค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความคึดฮอด            กอดบ่ได้บายบ่ซูน

ขอกองบุญ พ่อเคยสร้าง ทางดี พ่อเคยก่อ

บุญพ่อแม่พี่น้อง ลูกเมียสร้าง ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบน พาพ่อขึ้น ไปอยู่ เมืองสวรรค์

แสนสนุกสุขสันต์          สาวสวรรค์พาซิ่ง

สุดสวิงริงโก้                          โฮแซวม่วนซื่น

ทุกวันคืนสุขล้น               ทุกข์จนให้ห่างหาย

คันพ่อตายไปลำบาก         ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน              แสนสบายหายเศร้า         

คันเจ้ามีสุขแล้ว               ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า                   ทวีขึ้นคู่สู่วัน  เด้อ      พ่อเอย

ด้วยความรักและอาลัยอย่างที่สุด

จาก  แม่ดลนภา  แสงเขียว  ลูกหลานและญาติพี่น้องคู่คน

…………………………………………………

8. อาลัยคุณพ่อสมชาย   มณีชม

………………………………………………

 ยามแม่เจ็บป่วยไข้           หวังใจ ได้เพิ่งพ่อ

พาหาหมอปิ่นปัวให้           อยู่เฝ้าบ่ห่างกาย

ยามเป็นตายายเฒ่า          ชรากาลใกล้ฝั่ง

หวังเจ้าเป็นหมู่ข้อย           เกาหลังให้แก่กัน

เฮาสร้างฝันฮ่วมกันได้              สิบกว่าปีในต่างถิ่น

ไปหากินต่างบ้าน                    นายงานเบี้ยวค่าแฮง

กลายเป็นคนไส้แห้ง          กลับคืนมาบ้านเก่า

ข้าวและน้ำ                            เฮือนชานได้ซ่นน้องสาว

เอาแฮงกายเข้าสู้                    บ่อู้งานสร้างฝันใหม่

หากินไปสืบมื้อ                หวังมีได้ส่ำหมู่เขา

แต่เจ้าเจ็บป่วยไข้                    ต้องส่งไปให้หมอซอย

ได้แต่คอยหน้าห้อง           คองว่าเจ้าสิส่วงหาย

เจ้ามาตายจากข้อย           คำเดียวบ่ได้สั่ง

ได้แต่นั่งโศกเศร้า                   อาลัยเจ้าอยู่บ่วาย

ความใฝฝันสลายสิ้น         ทลายลงเกลี้ยงอ่อยฮอย

เจ้ามาตัดช่องน้อย                   ถิ่มข้อยไว้อยู่ผู้เดียว

นั่งเหลียวหลังมองหน้า              หยาดน้ำตาห่งหน่วย

จั่งแมนซวยซ้ำเถ่า                   เจ้าตายแล้วข้อยมืดมน

บ่ต้องสนมันดอกอ้าย         ให้ตั้งใจไปโลกใหม่

กุศลกรรมใหญ่น้อย          ที่สร้างไว้ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบนพาพ่อขึ้น        ไปอยู่เทิงสวรรค์

แสนสนุกสุขสันต์          สาวสวรรค์พาซิ่ง

สุดสวิงริงโก้                          โฮแซวม่วนซืน

ทุกวันคืนสุขล้น                      ทุกข์จนให้ห่างหาย

คันเจ้าตายไปลำบาก                ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน                     แสนสำบายหายเศร้า

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า            ทวีขึ้นบ่ถอย  เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด 

จาก…แม่วาด  มณีชม  ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

…………………………………………………………….

9. อาลัยคุณพ่อสมนึก  ชมมณี

……………………………………………………………

ยามแม่เจ็บป่วยไข้            หวังใจ ได้เพิ่งพ่อ

พาหาหมอปิ่นปัวให้           อยู่เฝ้าบ่ห่างกาย

ยามเป็นตายายเฒ่า          ชรากาลใกล้ฝั่ง

หวังเจ้าเป็นหมู่ข้อย           เกาหลังให้แก่กัน

หลังแต่งงานสิบปีได้          ไปทำงานต่างถิ่น

ไปหากินต่างบ้าน                    นายงานเบี้ยวค่าแฮง

กลายเป็นคนไส้แห้ง          กลับคืนมาบ้านเก่า

อาศัยตูบต่อเล้า                น้องสาวให้อยู่นำ

เช่านาทำปลูกข้าว                   หลายปีเลี้ยงชีวิต

สุจริตนำทาง                   รับจ้างเขาบ่มีท้อ

ขอแต่มีผู้จ้าง                  สางงานบ่มีจ่ม

งานบ่สมค่าจ้าง                ได้เงินน้อยกะซ่างมัน

มื้อนี้ฝันของข้อย              ทลายลงเกลี้ยงอ่อยฮอย

เจ้ามาตัดช่องน้อย                   ถิ่มข้อยไว้ให้เดียวดาย

บ่อยากไกลจากข้าง          ความตายย่างมาทัน

จำต้องพลัดพรากกัน         พ่อจากไปบ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลานเมียเศร้า         เหงาหงอยค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความคึดฮอด     กอดบ่ได้บายบ่ซูน

ขอกองบุญที่เฮาสร้าง        ทางดีที่พ่อก่น

กุศลกรรมใหญ่น้อย          ที่สร้างไว้ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบนพาพ่อขึ้น        ไปอยู่เมืองสวรรค์

แสนสำราญโฮแซว           สุขสำบายหายฮ้อน

สาวอัปสรแห่หุ่ม               ซุมแซวม่วนซืน

ทุกวันคืนสุขล้น                      ทุกข์จนให้ห่างหาย

คันเจ้าตายไปลำบาก                ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน                     แสนสำบายหายเศร้า

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า            ทวีขึ้นบ่ถอย  เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด

จาก…แม่ขิง  ชมมณี  ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

………………………………………………..…………

10. อาลัย.คุณพ่อเทียม  พระนำหน้า

……………………………………………………………

พ่อเทียมเกิดแต่ก้ำ            บ้านเก่าเมืองอุบล 

ฝนบ่ตกฮวยฮำ                หลายปีที่ฝนแล้ง

ในบึงหนองกะน้ำแห้ง               แตกระแหงเป็นเขิบใหญ่  

ฝูงงัวควายกะอึ้ดหญ้า               ปูปลาเขียดกะเล่าหาย

ตัดสินใจหนีจากบ้าน                ถิ่มเฮือนซานบ้านที่อยู่ 

ขายหมูเป็ดไก่โจ้น            โฮมเงินไว้ไปซื้อนา

ขี่เกวียนมากับหมู่เพื่อน             ยามเดือนหงายฟ้ากระจ่าง

ยามกลางเว็นแดดฮ้อน              ต้องนอนยั้งพักเซา

หลายคืนเข่า                   ได้มาฮอดเจริญศิลป์

ดินแดนในความฝัน          หาผูกพันเป็นเสี่ยวไว้

พอได้อาศัยซื้อ                       ดินดอนเฮ็ดนาไฮ่ 

จับจองโคกป่าไม้              ไว้แปงส่างสืบมา 

พ่อถางป่าจนมือด้าน         บักจ๊กขวานจนเหี่ยนบิ่น  

จั่งแปงดินเป็นนาได้          ไถปลูกข้าวสู่ลูกกิน

แบ่งไฮ่นาเมิดทั้งสิ้น          ดินดอนปันให้ลูก

ผู้ใดทุกข์ยากไฮ้              บ่ไลถิ่มซ่อยหนุน

บุญคุณของพ่อนั้น            ยิ่งใหญ๋กว่าโลกา

ใหญ่กว่าฟ้ากว่าดิน           กว้างกว่าผืนแผ่นน้ำ

บรรยายความเมิดมื้อ                เรื่องพระคุณของพ่อ

เว้าจนตายกะบ่พ้อ            หม่องจบนั้นอยู่ใส

บ่อยากไกลจากข้าง          ความตายย่างมาทัน

ต้องจากกันด้วยอาลัย               พ่อจากไปบ่คืนบ้าน

ลูกหลานอาลัยล้น             น้ำตาไหลรินหลั่ง

ตั้งใจมางานเจ้า                      กินทานสรัางส่งกุศล

ขอผลบุญจงซ่อยยู้            ชูพ่อสู่สรวงสวรรค์

อยู่นำกันกับองค์อินทร์              ตั้งถิ่นฐานอยู่เทิงฟ้า

เป็นเทวาเหาะหาเล่น                นางฟ้ากล่อมยามนอน

นางอัปสรพาสนุก             สุขสำบายหายฮ้อน

พระอวยพรกุศลคุ้ม           เทพชุมนุมดลซ่อย

สนุกสอยดอกฟ้า              มาชมช้อนอยู่วิมาน

คันแม่นตายไปลำบาก        ยากจนทนทุกข์

ขอให้สุขมาแทน                     แสนสำบายหายเศร้า

คันพ่อมีสุขแล้ว                       .ให้สุขหลายขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่าพันเท่า            ทวีขึ้นคู่วัน เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความฮักและอาลัยสูง

จาก…ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน

—————————————————

11. อาลัยคุณพ่อบุญทวี นารีรักษ์

——————————————————

คุณพ่อ บันทึกไว้                 ว่าพ่อเกิด อยู่สกล

พ่อเป็นคน มีฝัน                      สิฝ่าฟัน   ไปให้ฮอด

หม่องจอด  ที่หมายไว้           คือครูใหญ่  ในฝัน

ราชการ  คือเป้าหมาย          สิต้องไป  เป็นให้ได้

สอบบรรจุ  ครูไว้                ได้เป็นครู  อยู่บ้านเพิน

ถึงเงินเดือน  สิได้น้อย            บ่พอใช้  กะซ่างมัน

มาเป็นเขย  ไทยบ้าน            งานโรงเรียน  อยู่ไกลห่าง

ต้องเดินทาง  ด้วยม้า               พ่อตาซื้อ  ให้ขี่ไป

เป็นครูใหญ่  สอนชั้น        ประถมสี่  จนเกษียณ

สอนนักเรียน ม่วนหลาย        ได้รางวัล  ผู้ชาญเชี่ยว

สอนชั้นเดียว  จนจำได้             หน้าใด  เรื่องใดแน่

หลับตาสอน  กะบ่แพ้         แลแล้ว  จั่งค่อยสอน

ตอนเป็นครู  ใหม่นั้น         ลำบากจน  ทนทุกข์

อุ๊กนำเงิน  บ่พอ               แต่ละเดือน  เงินเหลือหน่อย

ลูกเมียคอย  ถ่าใช้            เจ้าหนี้หลาย  คอยถล่ม

ต้องหางม  ปลาข่อน          กบเขียดโม้  เลาะท่งนา

หลายปีมา ได้ฮ้องไห้         เมียตาย  หนีจาก        

คึดยากนำ  ลูกน้อย           ไผสิเลี้ยง  ซอยเฮา

ตัดสินใจ  ไปหาเว้า          อ่อยเอา  สาวขึ้นใหม่

ได้เมียสาว  ส่ำน้อย          มาเลี้ยงลูก  ซ่อยกัน

ลูกเมียเก่า  ใหม่นั้น          ฮักแพงกัน หมั่นแก่น

พ่อเป็นแกน  หลักให้         เฮียนจบได้  คู่คน

ความจนเบา บางแล้ว       ลูกแจวไป  สร้างครัวใหม่

มีปัญหา  พ่อซ่อยได้         บ่ไลถิ่ม  ซอยหนุน

บุญคุณของ  พ่อนั้น          ยิ่งใหญ่  มหาศาล

หลายเกินการ  สิบรรยาย  เว้าเถิง  ทั้งเมิดได้                  

บ่อยากไกล  จากข้าง               ความตายย่าง  มาทัน

จำต้องพลัด  พรากกัน       พ่อจากไป  บ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลาน  ให้โศกเศร้า  เหงาหงอย  ค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความ  คึดฮอด  กอดบ่ได้  บายบ่ซูน

ของกองบุญ  พ่อเคยสร้าง  ทางดี  พ่อเคยก่อ

บุญพ่อแม่ พี่น้อง          ลูกเมียสร้าง  ให้ซ่อยดล

เทพเบื้องบน  พาพ่อขึ้น      ไปอยู่  เมืองสวรรค์   

แสนสนุก สุขสันต์          สาวสวรรค์  พาซิ่ง

สุดสวิง  ริงโก้                 โฮแซว  ม่วนซื่น

ทุกวันคืน  สุขล้น             ทุกข์จนให้  ห่างหาย

คันพ่อตาย  ไปลำบาก       ยากจน  ทนทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน            แสนสำบาย  หายเศร้า

คันพ่อมี  สุขแล้ว                    ให้สุขหลาย  ขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่า  พันเท่า          ทวีขึ้น บ่ถอย  เด้อ  พ่อเอย

ด้วยความเคารพรักฮักแพงและอาลัยอย่างที่สุด

จาก… คุณแม่สมร .นารีรักษ์ ลูกหลาน และญาติพี่น้องคู่คน