ผญาไว้อาลัยพระสงฆ์

………………………………………………………..

1. อาลัยหลวงพ่อประสบ  กตปุญโญ

………………………………………………………

บุญคุณหลวง  พ่อมากล้น    ยิ่งใหญ่   มหาศาล

เลี้ยงลูกหลาน  มาดน        จนแก่กาย  ฮอดวัยเถ่า

หาเงินส่ง  ลูกเต้า                    เข้าโรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน

ลูกมีงาน  มีคู่แล้ว                    เลี้ยงโตเอง ได้คู่คน

พ้นภาระ  เลี้ยงลูกเต้า        เข้าวัดบวช  เป็นสงฆ์

ดำรงตน  เป็นพระ                   ละตัณหา  กิเลสฮ้าย

ไปตามฮอย  พระพุทธเจ้า   ผู้เอาธรรม  มาสอนสั่ง

ชี้ทางพ้น  ทุกข์ให้            หมู่เฮาได้  ส่องเห็น

หลวงพ่อละ  หลีกเว้น        ความบ่ดี  หนีความชั่ว

หนีจากมัว  มืดตื้อ                    ถือธรรมมั่น  บ่หวั่นไหว

ฮู้ว่าความ  ตายนั้น           แขวนคอเฮา  ทุกบาดย่าง

ทั้งเด็กน้อย  ผู้เถ่า            เกิดมาแล้ว  กะต้องตาย     

แต่บ่วาย  ทดท้อ              ยามหลวงพ่อ  ตายไป

แสนอาลัย  ห่วงหา           กลืนน้ำตา  ฮ้องไห้

บ่อยากไกล  จากข้าง        ความตายย่าง  มาทัน

จำต้องพลัด  พรากกัน       หลวงพ่อไป  บ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลาน  ให้โศกเศร้า   เหงาหงอย  ค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความ  คึดฮอด   กอดบ่ได้  บายบ่ซูน

ขอกองบุญ  หลวงพ่อสร้าง  ทางธรรม  หลวงพ่อก่น

กุศลกรรม  ใหญ่น้อย        ญาติโยมสร้าง  ให้ซ่อยดล

เทพเมืองบน  พาหลวงพ่อขึ้น      ไปสู่  พระนิพพาน

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข       ทุกข์หาย  มลายสิ้น

สุขโบยบิน  มาคุ้ม                   เทพชุมนุม  ดลซ่อย

ได้ถึงแก่น  ธรรมอ้อยต้อย   นิพพานพ้น  ทุกข์ภัย

คันแม่นตาย  ไปลำบาก             ยากจน  ทนทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน                   แสนสบาย  หายเศร้า       

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลาย  ขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่า  พันเท่า          ทวีขึ้น  บ่ถอย เด้อ       หลวงพ่อเอย

ด้วยความเคารพรักฮักแพง  และอาลัยอย่างที่สุด

จาก  พระสงฆ์สามเณร  ลูกหลานญาติโยม  และญาติพี่น้องคู่คน

………………………………………………

2.  อาลัยหลวงปู่วัลลภ  สุทธสีโล

……………………………………………………

บุญคุณหลวง  ปู่มากล้น             ยิ่งใหญ่   มหาศาล

เลี้ยงลูกหลาน  มาดน        จนแก่กาย  ฮอดวัยเถ่า

หาเงินส่ง  ลูกเต้า                    เข้าโรงเรียน  ฝึกเขียนอ่าน

ลูกมีงาน  มีคู่แล้ว                    เลี้ยงโตเอง ได้คู่คน

พ้นภาระ  เลี้ยงลูกเต้า        เข้าวัดบวช  เป็นสงฆ์

ดำรงตน  เป็นพระ                   ละตัณหา  กิเลสฮ้าย

ไปตามฮอย  พระพุทธเจ้า   ผู้เอาธรรม  มาสอนสั่ง

ชีทางพ้น  ทุกข์ให้            หมู่เฮาได้  ส่องเห็น

หลวงปู๋ละ  หลีกเว้น          ความบ่ดี  หนีความชั่ว

หนีจากมัว  มืดตื้อ                   ถือธรรมมั่น  บ่หวั่นไหว

ฮู้ว่าความ  ตายนั้น           แขวนคอเฮา  ทุกบาดย่าง

ทั้งเด็กน้อย  ผู้เถ่า            เกิดมาแล้ว  กะต้องตาย     

แต่บ่วาย  โศกเศร้า           คราวหลวงปู่  ตายไป

ต่างอาลัย  ห่วงหา                   กลืนน้ำตา  ฮ้องไห้

บ่อยากไกล  จากข้าง        ความตายย่าง  มาทัน

จำต้องพลัด  พรากกัน       หลวงปู่ไป  บ่คืนบ้าน

ถิ่มลูกหลาน  ให้โศกเศร้า   เหงาหงอย  ค้อยเหงี่ยง

เหลือเพียงความ  คึดฮอด   กอดบ่ได้  บายบ่ซูน

ขอกองบุญ  หลวงปู่สร้าง    ทางธรรม  หลวงปู่ก่น

กุศลกรรม  ใหญ่น้อย        ญาติโยมสร้าง  ให้ซ่อยดล

เทพเมืองบน  พาหลวงปู่ขึ้น ไปสู่  เมืองสวรรค์

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข       ทุกข์หาย  มลายสิ้น

สุขโบยบิน  มาคุ้ม                   เทพชุมนุม  ดลซ่อย

ได้ถึงแก่น  ธรรมอ้อยต้อย   นิพพานพ้น  ทุกข์ภัย

คันแม่นตาย  ไปลำบาก            ยากจน  ทนทุกข์

ขอให้สุข  มาแทน                   แสนสบาย  หายเศร้า       

มีสุขแล้ว                        ให้สุขหลาย  ขึ้นกว่าเก่า

สุขร้อยเท่า  พันเท่า          ทวีขึ้น  บ่ถอย เด้อ       หลวงปู่เอย

ด้วยความเคารพรักฮักแพง  และอาลัยอย่างที่สุด

จาก  พระสงฆ์สามเณร  ลูกหลานญาติโยม  และญาติพี่น้องคู่คน