ลมหายใจช่วยชีวิต

สำหรับคนเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะเป็นลมหน้ามืด

………………………………………………………………………………….

ข้าพเจ้าเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะมาประมาณสิบกว่าปี โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกำเริบเป็นระยะเรื่อยมา และทุกครั้งที่โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกำเริบลูกเมียต้องพาไปเข้าห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลเจริญศิลป์ คุณหมอคุณพยาบาลก็จะถามและเตือนสติด้วยความเป็นห่วงทุกครั้งว่า  โรคหัวใจกำเริบมานานหรือยัง  ถ้าโรคใจหัวกำเริบต้องรีบมาโรงพยาบาลทันที มาช้าอาจไม่ทันการณ์  และทุกครั้งที่เข้าห้องฉุกเฉินทั้งคุณหมอและคุณพยาบาลจะระดมช่วยกันเข็นอุปกรณ์การแพทย์มาประชิดเตียงที่ข้าพเจ้านอนหายใจพะงาบ ๆ อยู่พร้อมกับติดอุปกรณ์วัดการเต้นของหัวใจ เข้าน้ำเกลือ ฉีดยาสามทางโดยสามคุณพยาบาลแทงเข็มเตรียมพร้อม หนึ่งคุณหมอเป็นคนนับจังหวะ หนึ่ง  สอง  สาม  คุณพยาบาลจะดันน้ำยาเข้าแขนข้าพเจ้าพร้อมกัน ถอดเข็มออกแล้วยกแขนข้าพเจ้าขึ้นสูง  ข้าพเจ้ารู้สึกเจ็บแปลบปลาบวูบวาบที่หัวใจและทรวงอกเหมือนตกจากที่สูง การเต้นของหัวใจเริ่มกลับมาปกติอีกครั้ง  คุณหมอบอกว่า  โรคที่คุณตาเป็นอยู่นี่อันตรายมาก คุณตาต้องนอนโรงพยาบาลรอดูอาการสองคืนนะ พร้อมสั่งให้บุรุษพยาบาลเข็นเตียงข้าพเจ้าไปห้องคนไข้รวมซึ่งร้อนมากเพราะไม่มีแอร์ ข้าพเจ้าและลูกเมียที่เฝ้าไข้ต้องนอนทนทรมานในห้องคนไข้สองคืนทุกครั้ง  แต่บางครั้งอาการหนักโรงพยาบาลต้นทางเอาไม่อยู่ต้องส่งต่อโรงพยาบาลประจำจังหวัด  และศูนย์หัวใจสิริกิติ์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ข้าพเจ้าได้รับการรักษาจากสถานพยาบาลทุกแห่งด้วยดีตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมา  ต้องสวนหัวใจและกินยาของศูนย์หัวใจสิริกิติ์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือวันละครึ่งเม็ด

หมอหมี เม้าท์มอย  ให้ความรู้ว่า ไขมันเลว (LDL)ที่ไปอุดตันหลอดเลือดไปเลี้ยงหัวใจและสมอง เกิดจากการกินเนื้อติดมัน ไข่แดง และอาหารที่มีส่วนประกอบของไขมันทรานเช่น อาหารทอด ขนมกรุบกรอบเป็นต้น คนเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะให้กินปลาเป็นหลัก กินผักเป็นยา กินกล้วยน้ำว้าบ้าง เดินทางวันละห้าพันก้าว คึกคักเหมือนหนุ่มสาวทุกวัน และกล่าวทิ้งท้ายว่า อย่าฝากชีวิตทั้งหมดไว้กับหมอเพราะหมอไม่ใช่พระเจ้า

โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะรอบใหม่

ในช่วงเดือนกรกฎาคม สิงหาคม และกันยายน ของทุกปี  ข้าพเจ้าสังเกตว่ามักจะเกิดเหตุร้ายแรงขึ้นจนแทบเอาชีวิตไม่รอด จึงพยายามใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้าน ถ้าจำเป็นต้องออกไปทำธุระนอกบ้านก็ระมัดระวังตัวขั้นสูงสุด  แต่ก็ไม่อาจหนีพ้นชะตากรรมของตัวเองได้ เช้าวันที่ 26  กรกฎาคม  2566  ขณะที่ข้าพเจ้ายืนก้ม ๆ เงย ๆ ถอนวัชพืชบริเวณหน้าบ้านได้ประมาณครึ่งชั่วโมง  พอเงยหน้ายืนขึ้นจะนำวัชพืชที่ถอนได้ไปกองรวมกัน  ข้าพเจ้าเกิดอาการหน้ามืดกะทันหัน หงายหลังล้มทั้งยืน  ศีรษะกระแทกกำแพงฝาห้องเครื่องสูบน้ำบาดาลเสียงดังโครม  เดชบุญยังถึงคราวตายเพราะไม่ฟาดลงบนเหลี่ยมเสารั้วที่วางอยู่ข้างฝาห้อง   รู้สึกปวดหนึบที่กลางกระหม่อมและข้อมือด้านซ้าย ดวงตาพร่ามัวมองเห็นแสงหิ่งห้อยเท่าค้างคาวแม่ไก่บินว่อนไปมาอยู่เต็มหน้า  โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกลับมากำเริบอีกครั้งอย่างรวดเร็ว  ครั้งนี้หัวใจเต้นเร็วและแรงมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา  รู้สึกเจ็บและแน่นหน้าอกเหมือนจะเป็นลมหน้ามืดอีกครั้ง จึงรวบรวมกำลังชูแขนสองข้างขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มที่แล้วกลั้นไว้ลดมือสองข้างลงมาแทบหน้าอกพร้อมกับเบ่งเพื่อขับไล่ไขมันที่อุดตันหลอดเลือดที่ฉีดโลหิตไปเลี้ยงหัวใจและสมองประมาณหนึ่งนาทีแล้วพ่นลมหายใจออกทางปากอย่างช้า ๆ พร้อมกับเอามือลงแนบลำตัวตามคำแนะนำของผีกองกอย ทำอยู่อย่างนี้ถึง ห้าครั้งหัวใจจึงกลับมาเต้นเป็นปกติ  ข้าพเจ้านอนหงายอยู่บนพื้นหญ้าไม่นานนัก  แม่บ้านที่นั่งดายหญ้าอีกฟากหนึ่งได้ยินเสียงโครมครามรีบเดินมาดู  เห็นข้าพเจ้านอนคลุกดินอยู่บนพื้นหญ้า จึงรีบไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ พร้อมสอบถามอาการว่ามีแตกหักตรงไหนบ้าง ?    ข้าพเจ้าตอบแม่บ้านไปว่า  ไม่แตก ไม่หัก และไม่โน แต่ได้แผลถลอกสองแห่งคือที่กลางกระหม่อมกับที่ข้อมือซ้าย เธอถามต่อว่า จะไปโรงพยาบาลไหม ? ข้าพเจ้าตอบทันทีว่า ไม่ไปครับ  แม่บ้านหัวเราะด้วยความขบขัน ข้าพเจ้าพยายามขยับตัวชูคอขึ้นมองไปข้างหน้า  ใช้ข้อศอกสองข้างดันพื้นเพื่อพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแต่ไม่สามารถลุกขึ้นได้  ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงหายไปไหนหมด แม่บ้านจึงช่วยดึงมือข้าพเจ้าให้ลุกขึ้นนั่งและช่วยพยุงข้าพเจ้าไปนอนราบบนแคร่หน้าบ้านพร้อมเปิดพัดลมเสริมเย็นเพื่อผ่อนคลายความร้อน นำพลาสเตอร์ตราเสือสองแผ่นมาปิดทับแผลที่ข้อมือด้านซ้าย  ส่วนแผลถลอกบนกลางกระหม่อมแม่บ้านเอายาป้ายตา ( ยาป้ายตาทุกยี่ห้อเป็นยาทาสมานแผลสดให้หายเร็วที่สุดเท่าที่เคยใช้ในการรักหน้าไก่ชนที่นำไปแข่งขันมา เมื่อนำยานี้มาใช้ทาแผลสดในคนก็ได้ผลเฉียบขาดเช่นเดียวกัน )ทาให้พร้อมอธิบายว่า  แผลนี้ไม่ต้องปิดก็ได้เพราะมีผมหงอกขึ้นหร็อมแหร็มปิดบังอยู่ 

 มหาหิงส์  นารีสนั่น  ให้ทัศนะว่า ถึงแม้ผีกองกอยจะไม่ได้เรียนหนังสือ  แต่แกเป็นผีช่างสังเกต  ประสบการณ์เรื่องการเอาชีวิตรอดของแกเยอะมากจึงทำให้แกมีอายุยืนยาวถึงสองพันล้านปี  ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

ห้าวันต่อมาแผลถลอกบนศีรษะและข้อมือยังไม่หายดี ข้าพเจ้าเดินผ่านหน้าแม่บ้านที่กำลังถูพื้น ทำให้ลื้นล้มขาชี้ฟ้าศีรษะฟาดลงพื้นกระเบื้องเสียงดังโป๊ก วิชาตัวเบาเก็บคองอเข่าที่อุตส่าห์เล่าเรียนมาจากจอมยุทธิ์ไร้พ่ายแห่งภูเขาเทียนซานใช้ไม่ทัน เลือดสด ๆ กระเซ็นเต็มพื้น ข้าพเจ้ารู้สึกหน้ามืดโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกำเริบอีกครั้ง แม่บ้านรีบเอาผ้าขนหนูมาโปะให้ สั่งให้ขาพเจ้าใช้สองมืดกดแผลไว้ไม่ให้เลือดไหลมากนัก พร้อมเอายาดมมาแหย่จมูกไว้ ข้าพเจ้านอนหงายเอาสองมือกุมศีรษะ พยายามหายใจลึก ๆ กลั้นไว้พร้อมกับเบ่งจนหน้าอกนูนแล้วปล่อยลมหายใจออกค่อย ๆ ทำอยู่สามสี่ครั้งหัวใจก็กลับมาเต้นเป็นปกติ แม่บ้านรีบขับรถพาข้าพเจ้าไปโรงพยาบาล คุณหมอห้องฉุกเฉินตรวจแล้วบอกว่าศีรษะคุณตาแตกเป็นกากบาทตรงกลางกระหม่อมพอดี ต้องเย็บสามเข็ม หลังเย็บแผล ทายาและฉีดยาป้องกันเชื้อบาทยักหนึ่งเข็ม คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ ข้าพเจ้าลงจากกเตียงคนไข้ไปรับใบสั่งให้กลับมาล้างแผลทุกเช้าเป็นเวลาเจ็ดวันก่อนตัดไหม และไปรับยาแก้ปวดที่ห้องยาก่อนกลับบ้าน

เฉพาะปี พ.ศ. 2566 โรคหัวเต้นผิดจังหวะกำเริบหลายครั้งดังนี้ เดือนมิถุนายน   9  ครั้ง  เดือนกรกฎาคม 4 ครั้ง สิงหาคม 3 ครั้ง เดือนกันยายน 2 ครั้ง เดือนตุลาคม 1 ครั้ง ทั้ง ๆที่กินยาตามหมอหัวใจศูนย์สิริกิติ์สั่งวันละครึ่งเม็ดอย่างเคร่งครัด  ข้าพเจ้ารู้สึกเบื่อหน่ายการไปหาหมอและนอนโรงพยาบาลมาก จึงคิดค้นหาวิธีรักษาเมื่อโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะกำเริบด้วยตัวเองจนสำเร็จดังนี้ 

1. นอนหงายราบลงกับพื้น

2. หายใจเข้าลึก ๆ กะว่าให้เต็มปอด

3. กลั้นลมหายไว้พร้อมเบ่งลมประมาณ10 วินาที

4. หายใจออกช้า ๆ    ทำอย่างนี้ซ้ำ ๆ จนกว่าหัวใจจะกลับมาเต้นเป็นปกติ 

ข้าพเจ้าพยายามฝึกหายใจอย่างนี้ขณะนอนและตื่นนอนทุกวันเพื่อสยบโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ

 มหาหิงส์  นารีสนั่น  ให้ทัศนะว่า หัวแตกดีกว่าหำแตก