กลอนเมา

……………..

กลอนที่  1

……………..

ไม่เมาเหล้า   แต่เรา  เมายาบ้า 

สุดจะหา  ใดเปรียบ  เทียบเทียมได้

อันเมาเหล้า  ช้าสาย  ก็หายไป

ไม่เมามาย  เหมือนเมายา  บ้าทุกยาม

อันเมาเหล้า  เมาหนัก  พักก็หาย

เดินไม่ได้  ไม่เป็นไร  ให้เพื่อนหาม

แต่เมายา   อาละวาด  ทั่วเขตคาม

เป็นบ้ากาม  ผีเข้า  ปีนเสาไฟ 

…………………….

กลอนที่ 2

……………………

เมาสุรา  ยาบ้า  กัญชาฝิ่น

ลืมหมดสิ้น  ความอาย  ทำขายหน้า

ความจำหาย  ความอายสิ้น  คนนินทา

โรคภัยมา  รุมเร้า  พาเข้าโลง

………………………

กลอนที่  3

………………………

คนเมาเหล้า  เสียงดัง  แต่ฟังยาก

ชอบพูดมาก  กูใหญ่  ใครอย่ายุ่ง

ตวาดด่า   ท้าทาย  ป้ายายลุง

ใครขืนยุ่ง  หงายผึ่ง  มึงคอยดู

เดินตุปัด  ตุเป๋  เซขวาซ้าย

เดินโยกย้าย  แอ่นไปมา  น่าอดสู

หมาเดินตาม  ซ้ายขวา  น่าเอ็นดู

หมามันรู้  อยู่ในท้อง  มีของกิน

ไม่นานนัก  ก็เป็น   เช่นหมาคิด

นอนสิ้นฤทธิ์  ให้หมาแย่ง  แบ่งทรัพย์สิน

เสียงกัดกัน  ฮาฮือ  ยื้อแย่งกิน

พออ๊วกสิ้น  เลียปาก ก่อนจากไป

มดยุงเหลือบ  ริ้นไร  ได้กลิ่นเหล้า

ต่างแห่เข้า  รุมมา  น่าใจหาย  

กัดดูดเลือด  กินที่เหลือ  ในทันใด

เช้าวันใหม่  หายาดอง  ถองแก้เมา

เหล้าดองยา  ยาดองเหล้า  เมาหัวทิ่ม

ใครได้ชิม  ต้องมึน  เมาเหมือนเขา

ทิ้งงานหลวง  งานบ้าน  ด้วยมันเมา

น้องนกเขา   หลับไหล  ไม่ขันคู

เงินก็หาย  งานก็หด  ตดก็เหม็น

ความลำเค็ญ  เริงร่า น่าอดสู

โรคตับแข็ง  แทงจดหมาย  ไอเลิฟยู

ใจยังสู้   แต่กายฝ่อ  รอเข้าโลง

……………..

กลอนที่  4

……………..

ชีวิตเรา  เราลิขิต  ขีดเขียนได้

แต่ทำไม  เราไม่เขียน  ให้ดีเล่า

ทำไมเขียน ชีวิตให้  มีแต่เมา

ทั้งเย็นเช้า  เมามาย  จนได้คลาน

กลิ่นเหม็นเหล้า  ใครเข้าใกล้  ต้องหนีห่าง

โรคทรัพย์จาง  รุมรุก  ทุกสถาน

สุขภาพ  ย่ำแย่  ทุกรายการ

อีกไม่นาน  คงลาลับ  ตับแข็งตาย

นั่งเหม่อมอง  ตรองดู  กูหรือนี่

เคยมั่งมี  เป็นมีมั่ง  แล้วมีหาย

ลูกกับเมีย  หนีหมด  กลัวอดตาย

ทรัพย์ก็ขาย  ซื้อเหล้ากิน  สิ้นทุกอัน

จะเข้าวัด  ปฏิบัติธรรม  ก็ไม่กล้า

ด้วยเพราะว่า  อันสุรา  พระห้ามฉัน

ถ้าขืนบวช  ดื่มสุรา  ก็หมดกัน

โดนกำปั้น  เจ้าอาวาส  ฟาดปากบวม

ชีวิตเรา  จะก้าวเดิน  ไปทางไหน

มีทางไป  ไหนบ้าง  ที่เหมาะสม

งานอะไร  ทำแล้วได้  วันละกลม

กลัวขื่นขม   ให้เหล้าเรา  เพียงครึ่งแบน

นั่งจับเจ่า  เหงาหงอย  เหมือนหอยป่วย

ความร่ำรวย  พ่อแม่ให้   ไม่หวงแหน

จึงเหลือเพียง   ขวดเหล้า  เปล่าหนึ่งแบน

กำไว้แน่น  กลัวหาย  เสียดายมัน

…………………

กลอนที่  5

……………..

พอดื่มเหล้า  ความเมา  ก็มาหา

โลกโสภา  ผ่องใส  คลายความเหงา

โลกทั้งใบ  อยู่ใต้  ตีนของเรา

ทิ้งความเศร้า   ลืมทุกข์   เสพสุขเมา

พอเริ่มเมา  เสียงดัง  ฟังไม่ชัด

สารพัด  พูดได้  ไม่อายเขา

ความโมโห  หุนหัน  พลันใจเบา

ความบ้าเข้า  สิงร่าง  อย่างฉับไว

บ้ากับเมา  เข้ากัน  เป็นปี่ขลุ่ย

มีแต่ลุย  จนไม่รู้  ไผเป็นไผ

ลุกไม่ขึ้น  ยังท้าตี  ใครต่อใคร

ถูกจับไป  เข้ากรงขัง  จึงสร่างเมา  

…………………

กลอนที่  6

……………..

บางคนเมา   แล้วนอน  เพราะอ่อนหัด

บางคนฟัด  กับหมา  ด่าใครเขา

บ้างของขึ้น  น่าสมเพช  เอดส์ก็เอา

บางคนเมา  แล้วผีเข้า  ปีนเสาไฟ

บางคนเมา  แล้วกลัว  คนจะฆ่า

บางคนบ้า   ด่อมเดิน  เกินขานไข

ความจำเสื่อม   เลอะเลือน  เดินเรื่อยไป

จนสุดท้าย  หนุนขอน  นอนหมดแรง

 

 

  (ยังมีต่อ)