กลอนไว้อาลัยคุณย่า

…………………….

กลอนที่ 1

…………………

อาลัยคุณย่าทม ทองอุไร

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  กิ่งใบดก   

มาถึงคราว วิปโยค เศร้าโสกศัลย์

ได้อาศัย ร่มเงา มาช้านาน     

 บัดนี้พลัน โค่นล้ม ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณย่า 

เลี้ยงรกษา หลานเหมือน ไข่ในหิน 

ฝึกลูกหลาน ให้รู้จัก รักทำกิน   

เป็นออมสิน ตัวช่วย อวยเงินทอง

มาบัดนี้  โพธิ์ไทร  นอนไร้ร่ม  

ย่าสิ้นลม  ถามไถ่  ไม่สนอง

จะทุบหลัง ดึงไหล่ ก็ไม่มอง

ลูกหลานร้อง ไห้หา ด้วยอาลัย

ย่าสิ้นลม  ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก 

ขาดเสาหลัก คิดไป ยิ่งใจหาย

นั่งอึมครึม   ซึมเศร้า สุดเหงาใจ 

เศร้าทรวงใน  สุดฝืน  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณย่ากลับ  ไปเทวา          

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงย่า  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก… ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………….

กลอนที่ 2

…………………

อาลัยคุณย่าสมร  ดาราราย

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร พัดใบโบก

มาถึงคราว วิปโยค เศร้าโศกศัลย์

ได้อาศัย ร่มเงา  มาช้านาน 

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณย่า  

เลี้ยงรักษา  หลานเหมือน  ไข่ในหิน

ฝึกลูกหลาน  ให้รู้จัก   รักทำกิน   

 เป็นออมสิน  ของลูกหลาน  มานานวัน                                                                             

ออมสินย่า  กดเบิกได้  ไม่จำกัด 

หลานข้องขัด  กดเบิกได้  ง่ายเหมือนฝัน

กดเบิกได้  ทั้งกลางคืน  ทั้งกลางวัน 

กดทุกวัน ยังหาให้ หลานได้ตางค์

สิ้นคุณย่า ไร้ร่มเงา  แสนเศร้านัก 

ขาดเสาหลัก  ขาดออมสิน สิ้นความหวัง

ขาดคนที่  ชี้นำ  คอยนำทาง 

ความคาดหวัง   สลายไป  กับสายลม

พระคุณย่า  ยิ่งใหญ่  มหาศาล   

มากเกินการ  จะบรรยาย  ให้เหมาะสม

พระคุณย่า  คือที่สุด  ดุจพระพรหม 

จึงกราบก้ม  วันทา  ด้วยอาลัย

มาบัดนี้  ย่าล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว  

ไร้วี่แวว  หลานไม่รู้  ย่าอยู่ไหน

เห็นเพียงร่าง  ที่รอเข้า  เมรุเผาไฟ 

แสนอาลัย  กลั้นสะอื้น  กลืนน้ำตา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนสวรรค์  แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณย่ากลับ  ไปเทวา          

เสวยสุข  บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงย่า  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………….

กลอนที่ 3

…………………

อาลัยคุณย่าสมคะเน  สุขสำราญ

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก 

มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์

เคยยืนหยัด ต้านลมฝน มาช้านาน   

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณย่า 

เลี้ยงรักษา  หลานเหมือน  ไข่ในหิน

ฝึกหลานให้ รู้จัก   รักทำกิน   

เป็นออมสิน  ของหลาน  มาเนิ่นนาน                                                                           

ออมสินย่า  กดเบิกได้  ไม่จำกัด 

ยามข้องขัด  กดเบิกได้  ง่ายเหมือนฝัน

กดเบิกได้  ทั้งกลางคืน  ทั้งกลางวัน 

ต่อเติมฝัน ให้เป็นจริง ทุกสิ่งอัน

 มาบัดนี้ โพธิ์ไทร นอนไร้ร่ม

ย่าสิ้นลม ถามไถ่ ก็ไม่ขาน

นอนทอดร่าง หลับไหล ไร้วิญาณ

ไม่มีวัน พลิกฟื้น กลับคืนมา

ทำไมย่า จากไป เร็วไวนัก

อยู่เป็นหลัก ให้นานหน่อย ได้ไหมหนา

ย่าไปแล้ว ไปลับ ไม่กลับมา

หยดน้ำตา เอ่อล้น พ้นรำพัน

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนแคว้น แดนสวรรค์ 

โปรดมารับ  คุณย่ากลับ  ไปด้วยกัน          

ไปอยู่ชั้น วิมานฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงย่า  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………….

กลอนที่ 4

…………………

อาลัยคุณย่าสมใจ  ทองเต็มตู้

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  ของลูกหลาน  

เมื่อวันวาน  เลี้ยงรักเรา เฝ้าถนอม

เหลือบยุงริ้น  มิยอมให้  มาไต่ตอม 

ซักผ้าอ้อม  กล่อมเห่  ผูกเปลไกว 

หลานหัดเดิน คุณย่าช่วย  ด้วยความรัก 

คอยเอ่ยทัก  ยิ้มให้  ไม่ห่างหาย

หลานหกล้ม  ย่าปกป้อง  ประครองกาย 

มีน้ำใจ  โอบเอื้อ  คอยเจือจุน

คอยส่งหลาน  เข้าเรียน  ฝึกเขียนอ่าน 

มุ่งทำงาน  หาเงิน  มาอุดหนุน

พาเข้าวัด  ปฏิบัติ  สาธุคุณ   

ชี้นำหนุน  หลานให้  ไปถูกทาง

มาบัดนี้  ย่าล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว 

ไร้วี่แวว  หาไม่เห็น  เช่นที่หวัง

จะมีใคร  ไหนเล่า ช่วยนำทาง 

ทุกก้าวย่าง  เปลี่ยวเหงา  สุดเศร้าใจ 

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน 

ดวงวิญญาณ  ย่าสถิต  อยู่ทิศไหน

โปรดรับรู้  ว่าลูกหลาน  รักอาลัย 

ต่างร่วมใจ  มาส่งย่า  ด้วยอาวรณ์

ขอวิญญาณ  ย่าลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า 

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร  

สาวอัปสร พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

………………….

กลอนที่ 5

………………..

อาลัยคุณย่าวิไล ดาวเคียงเดือน

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร  พัดใบโบก  

มาถึงคราว  วิปโยค  เศร้าโศกศัลย์

เคยยืนต้น  ต้านลมฝน  มาช้านาน 

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน 

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณย่า 

เลี้ยงรักษา  หลานเหมือน ไข่ในหิน

ทะนุถนอม  กล่อมเลี้ยง  เพียงชีวิน  

เหลือบยุงริ้น  มิยอมให้  มาไต่ตอม 

หลานหัดเดิน คุณย่าช่วย  ด้วยความรัก 

คอยเอ่ยทัก  อุ้มชู  ทะนุถนอม

ใครตีหลาน  ร้องไห้  ย่าไม่ยอม   

คุณย่าพร้อม  ช่วยเหลือ  คอยเจือจุน

คอยส่งหลาน  เข้าเรียน  ฝึกเขียนอ่าน 

มุ่งทำงาน  หาเงิน  มาอุดหนุน

พาเข้าวัด  ปฏิบัติ  สาธุคุณ  

ชี้นำหนุน  หลานให้  ไปถูกทาง

มาบัดนี้  ย่าล่วงลับ  ดับขันธ์แล้ว 

ไร้วี่แวว  หาไม่เห็น  เช่นที่หวัง

จะมีใคร  ไหนเล่า  ช่วยนำทาง 

ทุกก้าวย่าง  เปลี่ยวเหงา  สุดเศร้าใจ 

จึงกราบก้ม  ประณมนึก  อธิษฐาน 

ดวงวิญญาณ  ย่าสถิต  อยู่ทิศไหน

โปรดรับรู้  ว่าลูกหลาน  รักอาลัย 

ต่างร่วมใจ  มาส่งย่า  ด้วยอาวรณ์

ขอวิญญาณ  ย่าลอยล่อง  สู่ท้องฟ้า 

เป็นเทวา  ในหมู่ชาว  สาวอัปสร

เสวยสุข  บนสวรรค์  นิรันดร  

สาวอัปสร  พาสนุก  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน

…………………….

กลอนที่ 6

…………………

อาลัยคุณย่าเพ็ญนภา ฟ้ากระจ่าง

โอ้ร่มโพธิ์  ร่มไทร พัดใบโบก

มาถึงคราว วิปโยค เศร้าโสกศัลย์

เคยยืนต้น ต้านลมฝน มาช้านาน 

บัดนี้พลัน  โค่นล้ม  ทับถมดิน

ร่มโพธิ์ไทร  เปรียบเป็น  เช่นคุณย่า  

เลี้ยงรักษา  หลานเหมือน  ไข่ในหิน

ฝึกลูกหลาน  ให้รู้จัก   รักทำกิน    

เป็นออมสิน  ตัวช่วย อวยเงินทอง                                                                             

มาบัดนี้ โพธิ์ชัย นอนไร้ร่ม

ย่าสิ้นลม ถามไถ่ ไม่สนอง

จะทุบหลัง ดึงไหล่ ก็ไม่มอง 

ลูกหลานร้อง ไห้หา ด้วยอาลัย

พระคุณย่า ยิ่งใหญ่ กว่าท้องฟ้า

กว้างใหญ่กว่า มหาสมุทร สุดขานไข

มากมายยิ่ง เกินกว่า จะบรรยาย

ประทับใจ เหลือล้น พ้นรำพัน

รู้ดีว่า ความตาย เป็นธรรมชาติ

แต่ไม่อาจ ห้ามใจ ไม่โศกศัลย์

หยดน้ำตา เอ่อล้น พ้นรำพัน

ไม่มีวัน ย่าฟื้น กลับคืนมา

จึงกราบก้ม  ประณมกร  วิงวอนฟ้า 

เทพเทวา  บนสวรรค์ แดนหรรษา

โปรดมารับ  คุณย่ากลับ  ไปเทวา  

เสวยสุข บนชั้นฟ้า  ให้แสนนาน

ลูกหลานอยู่  ข้างหลัง  ขอตั้งจิต    

น้อมอุทิศ  กุศลไป  ให้ไพศาล

ส่งถึงย่า  ผู้จากไป  ให้เบิกบาน             

แสนสำราญ  เปี่ยมสุข  ทุกคืนวัน

ถ้าตกทุกข์  ขอให้พ้น  ไปจากทุกข์

ได้ถึงสุข  ปรีดิ์เปรม  เกษมสันต์

มีสุขแล้ว  สุขยิ่งขึ้น  ทุกคืนวัน              

ตราบนิรัน  ในภพใหม่  ชาติใหม่เทอญ

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลานและญาติพี่น้องทุกคน